Με τις προβλεπόμενες νέες μειώσεις συντάξεων εντός του 2019, υπολογίζεται ότι το σύνολο των μειώσεων τους, στη διάρκεια των μνημονίων, θα φθάσει περίπου το 70% και ήδη 1.5 εκατομμύριο συνταξιούχοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Παρ’ όλα αυτά το ποσοστό δαπάνης των συντάξεων σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας μας είναι 17.3% που είναι και το υψηλότερο στην ΕΕ! Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό το «θαύμα» γνωστοί και απλοί. Είναι όμως απαράδεκτο να πληρώνει η παρούσα γενιά την ασωτία της προηγούμενης.
Για να σταματήσει λοιπόν να συμβαίνει αυτό υπάρχει μόνο μία λύση: Σύνταξη ανάλογη των ασφαλιστικών εισφορών του καθενός εξ ημών. Το κράτος να σταματήσει να κάνει κοινωνική πολιτική με τις συνταξιοδοτικές εισφορές των εργαζομένων και να οργανωθεί ώστε να συλλάβει έστω το 50% της φοροκλοπής που είναι υπεραρκετό ώστε να μπορεί να ασκεί κοινωνική πολιτική για τους συνταξιούχους. Και αφού είναι ανίκανη η κυβέρνηση να συλλάβει τη φοροκλοπή, ας καλλιεργήσει επενδυτικό κλίμα ώστε να αυξηθούν οι εργαζόμενοι για να αυξηθούν και οι ασφαλιστικές εισφορές. Αλλά είναι ποτέ δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στον ΣΒΒΕ αντί να προσπαθεί να κεντρίσει το εθνικό φιλότιμο των βιομηχάνων και να τονώσει την ψυχολογία τους, τους διαχωρίζει σε καλούς και κακούς;
Δυστυχώς φαίνεται να μην κάνουμε τίποτε σωστό. Τα πανεπιστήμιά μας εξακολουθούν να παράγουν θεατρολόγους, μουσικολόγους, δημοσιογράφους, ιστορικούς τέχνης και άλλους άνεργους πτυχιούχους, αλλά την ίδια στιγμή οι έξι στους δέκα εργοδότες αδυνατούν να βρουν ειδικευμένο προσωπικό. Θα πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι ο αριθμός ευρεσιτεχνιών στη χώρα μας είναι 86% (κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο) αν και κάποια πανεπιστημιακά τμήματα καταβάλλουν αξιόλογες προσπάθειες.
Ακόμη και ένα μεγάλο μέρος από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ πηγαίνει στους δήμους όχι για να αναπτυχθούν, αλλά για καλλιέργεια κουλτούρας, αερολογίας και ρεμούλας… και εν τω μεταξύ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταστήσει την 21η Αυγούστου ημέρα εκκίνησης εκλογικής παροχολογίας και οπισθοδρόμησης της χώρας.
Πάντως, εξακολουθώ να είμαι αισιόδοξος γιατί μία νέα κυβέρνηση, σχετικά εύκολα θα επιτύχει ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 5%, αρκεί να μιμηθεί τις αλλαγές που επέφερε στη Γερμανία ο μεταρρυθμιστής Καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ και φυσικά να έχουμε απαλλαγεί το συντομότερο δυνατό από τον θίασο της μειοψηφίας που μας κυβερνά.
Σημείωση
Όταν ο κύριος Τσίπρας ακούει όλους όσους προβλέπουν εκλογές φέτος ή τον Μάιο του 2019, μάλλον γελάει. Γιατί η μόνη αλήθεια που λέει είναι ότι θα κάνει εκλογές στο τέλος της τετραετίας.
