Ο Κύπριος συγγραφέας Γιώργος Χαριτωνίδης στο 3ο Γυμνάσιο Αργοστολίου [εικόνες]

Κοινωνία

25/01/2024 | 17:47

Στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Προγράμματος: «Κύπρος 1954 – 2024» με υπεύθυνη εκπαιδευτικό τη φιλόλογο κ. Σοφία Νεοφύτου, μαθήτριες και μαθητές της Γ΄ Τάξης του 3ου Γυμνασίου Αργοστολίου, ολοκλήρωσαν τη μελέτη και ανάλυση του βιβλίου «Αιχμάλωτος Περιηγητής» του Κύπριου συγγραφέα Γιώργου Χαριτωνίδη. Αξιοποιώντας την παραμονή του συγγραφέα αυτό το διάστημα στην Αθήνα, τον προσκαλέσαμε στο σχολείο μας. Στο σημείο αυτό, θερμά ευχαριστούμε, τον Αντιδήμαρχο κ. Σπύρο Σαμούρη και το ΚΤΕΛ Κεφαλληνίας που κάλυψαν τη μετακίνηση του κ. Χαριτωνίδη με λεωφορείο, καθώς και την Αντιπρόεδρο του Δ.Σ. Συλλόγου Γονέων – Κηδεμόνων κ. Τίνα Καππάτου που παραχώρησε διαμέρισμα για τη διαμονή του.

Έτσι δόθηκε η ευκαιρία, την Τετάρτη, 24 Ιανουαρίου, να συναντήσουμε, στον φιλόξενο πάντοτε χώρο της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης, τον συγγραφέα και να απολαύσουμε ένα συγκινητικό ταξίδι στην προσωπική του ιστορία, αλληλένδετα δεμένη με την ιστορία της Κύπρου. Παρόντες όλοι: ο Διευθυντής του Σχολείου, κ. Φώτης Λευκαδίτης, η κ. Σοφία Νεοφύτου, οι μαθήτριες και οι μαθητές της Γ΄ Τάξης και δύο συνοδοί καθηγήτριες, φιλόλογοι, η κ. Μαρία Κωτούλα και η κ. Μαρία Μπάρλου.
Αρχικά, ο κ. Λευκαδίτης καλωσόρισε τον κ. Χαριτωνίδη, αναφερόμενος με συντομία στα γεγονότα εκείνα της ζωής του συγγραφέα, τα οποία καταθέτει στα βιβλία του. «Ο κ. Χαριτωνίδης γεννήθηκε στη Λάπηθο της Κύπρου, σήμερα περιοχή κατεχόμενη από τους Τούρκους μετά την εισβολή του 1974. Την περίοδο της εισβολής υπηρετούσε τη θητεία του στο στρατό. Πιάστηκε αιχμάλωτος και οδηγήθηκε στις φυλακές της Αμάσειας και των Αδάνων.», ανέφερε ο κ. Λευκαδίτης, τονίζοντας κατόπιν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γραφής του κ. Χαριτωνίδη που την καθιστούν γοητευτική, και διαβάζοντας στη συνέχεια απόσπασμα από το βιβλίο «Αναμνήσεις με πολλά κουκούτσια», στο οποίο ο συγγραφέας καταθέτει τις μνήμες από την τουρκική εισβολή, την αιχμαλωσία και φυλάκισή του.

Ύστερα από μία συγκινητική ιστορία – μαρτυρία από την περίοδο της αιχμαλωσίας του, που μας αφηγήθηκε ως αφόρμηση ο κ. Χαριτωνίδης, ακολούθησε συνέντευξη από τις μαθήτριες και τους μαθητές. Συγκεκριμένα, τα παιδιά απηύθυναν στον συγγραφέα ερωτήσεις σχετικές με το περιεχόμενο του βιβλίου, τη συγγραφή, την εισβολή των Τούρκων, την παραμονή του στις τουρκικές φυλακές, την απελευθέρωσή του, τη διχοτόμηση του νησιού του, τον ξεριζωμό, τη νοσταλγία για τη Λάπηθο, τον εποικισμό του ψευδοκράτους, τον ρόλο της Χούντας – της Αγγλίας – του Ο.Η.Ε, το παρόν και το μέλλον του κυπριακού. Η συναισθηματική φόρτιση ήταν μεγάλη, καθώς ο κ. Χαριτωνίδης με αμεσότητα, με λόγο απλό, γλαφυρό και πράο, μοιράστηκε μαζί μας τα οδυνηρά του βιώματα.

Με αντικειμενικότητα και χωρίς κανένα ίχνος εμπάθειας παρέθεσε τον προβληματισμό του για το Κυπριακό ζήτημα. Συγκλονιστήκαμε όλες και όλοι γιατί στις τρεις ώρες της συζήτησής μας είχαμε μπροστά μας έναν άνθρωπο που μαρτύρησε ως αιχμάλωτος, πείνασε, δίψασε, πόνεσε, πάλεψε να κρατηθεί στη ζωή. Έχασε αγαπημένους, ξεριζώθηκε βίαια από τη γενέτειρά του, που έχουν σφετεριστεί την περιουσία του, που στο σπίτι του το πατρικό ζουν έποικοι Τούρκοι από την Αττάλεια, που δεν διεκδικεί τον ρόλο ή τον τίτλο του ήρωα και που ούτε μια φορά δεν ξεστόμισε τις λέξεις μίσος, εκδίκηση, οργή. Αντιθέτως δεν καταλογίζει ευθύνες στους λαούς αλλά στους ισχυρούς που κινούν τα νήματα. Δεν εξοργίζεται με τους εποίκους αλλά έχει επίγνωση ότι το δίκαιο της πυγμής αποφασίζει για την πορεία και την έκβαση των διαπραγματεύσεων. Γνωρίζει (και μας το επεσήμανε αρκετές φορές) την αξία της ορθής γνώσης της Ιστορίας χωρίς παραχαράξεις, θυμάται με ευγνωμοσύνη έναν Τούρκο φύλακα που του χαλάρωσε τα δεσμά στα χέρια του και προσπαθεί τις επώδυνες εμπειρίες του να τις μετουσιώσει σε μαθήματα για μία ζωή που θα εστιάζει στα ουσιώδη: στην αγάπη, στην ενσυναίσθηση, στον συμπλησιασμό.

Είχαμε μπροστά μας έναν γλυκό, ταπεινό, στοχαστικό Άνθρωπο που εμπράκτως αποδεικνύει τη φράση με την οποία ξεκινά το βιβλίο που μελετήσαμε: «Δεν είναι που μισείς, είναι που πονείς»…

Μετά από τη συζήτηση τα παιδιά έδωσαν στον κ. Χαριτωνίδη κείμενα (επιστολές, σκέψεις, ποιήματα, ζωγραφιές) που εμπνεύστηκαν από το βιβλίο του, ενώ ο κ. Χαριτωνίδης έγραψε αφιέρωση στα βιβλία όλων μας.

Ήταν μία συνάντηση – συζήτηση από την οποία εκπαιδευτικοί και μαθητές/ μαθήτριες, φύγαμε πλουσιότεροι: μάθαμε πολλά για την Ιστορία της Κύπρου, συγκινηθήκαμε, συνειδητοποιήσαμε πόσο τεράστια δύναμη είναι η Γνώση, πόσο ανίκητο είναι το ανάστημα του Ανθρώπου.