Ο ελεύθερος χρόνος μου ήταν λιγοστός. Μα δεν θα μπορούσα να λείψω από την Κυρά την Υπαπαντή, την Αζολιατωπούλα, όπου κάθε χρόνο το πανηγύρι της συνάζει τον κόσμο της Θηνιάς, που τον ευχαριστεί με την ευλογία της Μεγάλης Θεομητορικής εορτής, της Υπαπαντής του Κυρίου και με την όμορφη εκκλησιαστική τελετουργία της.
Ήρθε από Θεού η καλή επικοινωνία και πήγαμε μαζί με μια εξαιρετική φίλη, την κα Αθανασία Κακαβά, προϊσταμένη του Ταμείου Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων Κεφαλληνίας (ΤΑΣ). Η κα Κακαβά μου είπε.. «αν πας στα Ζόλα θέλω να έρθω κι εγώ, να είμαι στο πανηγύρι, γιατί είναι κι η πρώτη εκκλησιά στην Κεφαλονιά, που με τη δική μου φροντίδα αποκαταστάθηκε σύντομα… Έτρεξαν γι’ αυτόν το ναό οι Απεργαίοι των Ζόλων και τα κατάφεραν». 
Φτάσαμε στα Ζόλα, την ίδια ώρα με τον πανοσιολογιότατο π. Φώτιο Γαβριελάτο. Ανεβήκαμε τη στράτα που οδηγεί στον αύλειο χώρο του ναού, ο οποίος ήταν υπέροχα στολισμένος, από φοινικόκλαρα και σημαιάκια εορταστικά, παστρικός στο σύνολό του και το ελαφρό ημίφως που είχε σκορπούσε μια ιλαρότητα, που ήταν καταπραϋντική στα μάτια και στην ψυχή.
Μπήκαμε στο ναό που αμέσως καταλάβαινες από τον όμορφο στολισμό του, πως, οι Επίτροποι είχαν δουλέψει με την ψυχή τους για το καλύτερο. Στο τέμπλο, δεξιά κι αριστερά της Ωραίας Πύλης, έστεκαν δυο βάζα με λουλούδια του αγρού και της αυλής. Σπαθάτα κοκοράκια και βιολέτες της εποχής, αλλά και το λουλούδι «το πουλί της Ανατολής» τοποθετημένα μέσα στα δυο βάζα και όπως ήταν δίπλα στα θωράκια, συμπλήρωναν εναρμόνια τα χρώματα του τέμπλου, χωρίς να στέκονται σε χρωματική παραφωνία. Η εικόνα της Υπαπαντής στο Τέμπλο, στολισμένη κι αυτή με τα άνθια των ημερών σκορπούσε μια ευωδιά. Στο πάνω μέρος ημικύκλιο άνθινο τόξο στεφάνωνε την εικόνα υπέροχα με χρωμάτινα άνθη, ροζ και άσπρα, τα οποία εναλλάσσονταν συμμετρικά στα δυο τέταρτα του ημικυκλίου. Στις δυο απολήξεις της άνθινης στέψης τα μπλε μικρά άνθη, σχημάτιζαν δαντέλα λεπτοδουλειάς, κλείνοντας υπέροχα τον στολισμό. 
Όλα περιποιημένα, όλα σε τάξη, ακόμη και τα στασίδια όλου του ναού, στεφανωμένα με το νικητήριο φυτό, της δάφνης. Το όλο σκηνικό του καφετιού χρώματος των ξύλινων στασιδιών με τα βαθυπράσινα φύλλα της δάφνης να εξέχουν προς τα πάνω, έφερνε στα μάτια ένα διάκοσμο βυζαντινής εικόνας.
Βάρεσε το ρολόι εφτά εσπερινή, είχαν μαζωχτεί οι ιερείς, ο π. πανοσιολογιότατος Φώτιος Γαβριελάτος, π. Νικόλαος Σωτήρας, π. Ξενοφώντας Ζαρκάδας, π. Ανδρέας Σβορώνος που είναι κι εφημέριος του ναού, οι Επίτροποι ήταν σε ετοιμότητα και ξαφνικά ο Μάκης Ξένος έπιασε τα κλωσίδια από τις καμπάνες και γιόμισε ούλη τη Θηνιά εορταστικό κάλεσμα για την Κυρά την Υπαπαντή των Ζόλων.
Οι Ψαλτάδες με βασικό χοράρχη τον Βασίλη Καλογηρά πήγαν στα καλανάρχο τους. Λόγω που ήταν πολλοί, άλλοι ψαλτάδες έμειναν με τον Βασίλη Καλογηρά κι άλλοι, οι πιο μπριόζοι στο μπάσο, ακολούθησαν τον Μενέλαο Σωτηρόπουλο. Χάρηκα τούτη την όμορφη ψαλτική, και κάθε φορά, όπως κάνω σε εκκλησιαστικές τελετές, την αφουγκράστηκα με εσωτερικό παλμό, για να αισθανθώ τα ιερατικά λόγια. Τα υμνογραφικά δε της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου, προφητικά στο νόημά τους, αν τα προσέξεις σε καθοδηγούν στην οδό εν Χριστώ. 
Το κόρο του Βασίλη Καλογηρά, ήταν στακάτο, μελωδικό, με ποικιλία φωνών, χωρίς να κάνει φωνητικές ουρές και παραφωνίες, ενώ του Μενέλαου Σωτηρόπουλου, κρατούσε τα ψαλτικά κρεσέντα σταθερά και ο ήχος γέμιζε το χώρο με μια γλυκύτητα αρμονικής χορωδίας. Όπως ήμουνα κοντά στην εικόνα της Υπαπαντής, του τέμπλου, γύρισα προς τον φίλο μου τον Διονύσης Κωνσταντάκη, και του είπα, (… Διονύση μου, εσείς έχετε μία γλυκύτητα στον ήχο σας, λόγω που έχετε πιο έντονα μπάσα και στρώνεται ηχητικό χαλί, με αποτέλεσμα να κινείται ομαλά η φωνή σας… Μα αφέντη μου, αυτό συμβαίνει, γιατί εσύ αγαπάς τον Μενέλαο…». Πήραν τα πάνω τους εφκείνοι οι ψαλτάδες και το χάρηκαν. Αλήθεια, είναι, πως και οι δυο πλευρές ήταν ιδιαίτερες στα αλληλούια και στις ψαλτικές απαντήσεις της εναλλαγής τους και διατήρησαν επάξια την όμορφη τετράφωνη εκκλησιαστική ψαλτική, μεταδίδοντάς μας μια ευλάβεια κατανυκτική.
Όλα ήταν τόσα στρωτά κι όμορφα, με τάξη ιδιαίτερη, κι αυτό γιατί οι Επίτροποι του ναού: ο Γεράσιμος Ν. Απέργης, Μεταξάς Απέργης, Ελένη Ιωάννη Απέργη και ο Γεώργιος Αποστόλη Απέργης, που είναι και πρόεδρος του χωριού, είχαν φροντισμένο το κάθε φανερό της εορτής. Επίσης κι οι άλλοι Απεργαίοι: ο Σωκράτης και ο Γεώργιος Ν. Απέργης βοήθησαν σε κάθε αναγκαίο της στιγμής.
Ο πανασιολογιότατος π. Φώτιος Γαβριελάτος μίλησε στο τέλος για το Χριστό και πώς βλέπει κανείς την εκκλησία και τη θρησκεία του Θεανθρώπου. Με λόγια απλά και θεολογικά, τόνισε τα τρωτά της καθημερινής ζωής μας και τα προβλήματα που έχει ο άνθρωπος, όταν μέσα του δεν κατοικεί ο Χριστός και η διδασκαλία του και στάθηκε στο μήνυμα της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου μας.
Δεν ξέχασε να αναφερθεί με αληθινά εγκωμιαστικά λόγια για την συνεργασία και την στήριξή του, από την κα Κακαβά Αθανασία, τονίζοντας πως είναι μια μεγάλης αξίας Δημόσια Υπάλληλος, η οποία ξέρει να στηρίζει τον κάθε άνθρωπο που έχει την ανάγκη της υπηρεσία της, και να τον οδηγεί σε καλές και σύντομες λύσεις. Πράγματι η κα Κακαβά Αθανασία έχει αποδείξει περίτρανα ότι αυτό που τάχτηκε να υπηρετήσει, το υποστηρίζει ακέραια, δραστήρια και αποτελεσματικά, χωρίς επίπλαστα λόγια πολιτικών αποχρώσεων. Της αξίζουν ακόμη πολλά μπράβο και ευχαριστίες, γιατί, παρόλο που το έργο της αποκατάστασης του πληγωμένου ναού της Υπαπαντής Ζόλων από τους σεισμούς του 2014, έχει τελειώσει εδώ και τρία χρόνια, τιμά το έργο και η παρουσία της δείχνει συνέχεια καλής και σεβαστής σκέψης για τον άνθρωπο και τον Θεό. 
Πρώτα στους Επιτρόπους του Ναού, τους Απεργαίους, ανήκουν οι πολλές και καλές ευχαριστίες για την αμέριστη φροντίδα προς το πανηγύρι τους, για την απλόχερη φιλοξενία τους, για το χαμόγελό τους… στις γυναίκες του χωριού που μερίμνησαν για ότι ήταν απαραίτητο από την πλευρά τους, στον εφημέριο του ναού π. Ανδρέα Σβορώνο και στους άλλους ιερωμένους συλλειτουργούς του.
Μέσα στο μοίρασμα των άρτων και των σπερνών, καθώς και των αρωματικών βιολετών ακούστηκαν ως εορταστική κατάληξη της εσπέρια εκκλησιαστικής ακολουθίας, οι καμπάνες από τα χέρια του Νίκου Γερασίμου Απέργη, κάνοντας τον εορταστικό αντίλαλο να δηλώνει πως το χωριό των Ζόλων, οι Απεργαίοι και γενικά οι Ζολιάτες έχουν κορώνα και πίστη το μεγάλο πανηγύρι τους.
Χρόνια Πολλά και Καλά σε όλους τους Αζολιάτες
