Ένα ποιητική αδεία σημείωμα, γιά τον πολιτισμό και το ποδόσφαιρο.
Μιλά η ανάγλυφη μορφή της αρχαίας ληκύθου :
~”Στις 16/8/2018, η “google” τίμησε ως επίκεντρη μορφή του ποδοσφαίρου τον Ebenezer Cobb Morley.
Σε πόσο δύσκολη θέση θα πρέπει να τον έφερε, αφού από την θέση που βρίσκεται σήμερα
γνωρίζει πολύ καλά πως το ποδόσφαιρο δεν το επινόησαν οι συμπατριώτες του Άγγλοι
αλλά εγώ και οι όμοιοί μου (…συγγνώμη ε…).
Η ανάγλυφη επιτύμβια λήκυθος στην οποία βρίσκομαι, βρέθηκε στον Πειραιά, είναι του 400 π.Χ.
και μπορείς να την δεις -μπορείς να με δεις να ελέγχω (“κοντρολάρω”) την μπάλλα, πάνω στον δεξί μου μηρό-
στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών·
ενώ οι πρώτες αναφορές γιά το άθλημα που ασκούσα βρίσκονται ήδη από τον Όμηρο στην Οδύσσεια (θ 370-375),
και σε μεταγενέστερους όπως : ο Πλάτων (“Φαίδων” κ “Θεαίτητος”), ο Αρριανός (XIV 47), ο Γαληνός
(“Περί Ασκήσεων με μικρή μπάλλα”).
Ακόμη, διάσημοι ποδοσφαιριστές της εποχής μου, υπήρξαν ο Αριστόνικος από την Κάρυστο,
ο Δημοτέλης από την Χίο, ο Κτησίβιος από την Χαλκίδα, ο Χαιρεφάνης που δεν θυμάμαι από που·
αυτό όμως που οπωσδήποτε θυμάμαι να σας πω, είναι :
ας αρθρώσουμε, ας διεκδικήσουμε και ας πούμε επιτέλους το Ό ν ο μ ά μας, σε όλα τα επίπεδα.
Κι όχι για λόγους σαθρά εγωιστικούς, μα αυθεντικότητας· υγιούς προτύπου για την ανθρωπότητα.
Γιατί γιά μας η μπάλλα ήταν άθλημα, άθλος· προπαιδεία για την αληθινή ζωή,
η ευθύνη της οποίας δεν σταμάτα ούτε και μέσα από την παιγνιώδη διάθεση·
και όχι “game”, παιχνίδι αρένας, και μπίλλια ρουλέττας,
που σε κάθε γύρισμά της παίζονται εκατομμύρια, εμπεδώνοντας μιά περιρρέουσα
“πνευματική” ατμόσφαιρα πως η πολύτιμη ζωή μας είναι τύχη και ως έτυχε,
μιά μπάλλα που γυρίζει… χωρίς γενικό ηγούμενο ιθύνοντα νου, στην τροχιά και τον σκοπό της.
Το άθλημα το δικό μας ωθούσε και αυτό απ’την πλευρά του, όλη την Πόλη να γίνει Αθλούμενη·
με σώματα γυμνασμένα, υγιή, με νου υγιή.
Η “ρωμαική” αρένα η δική σας, δημιουργεί εκατομμύρια, αραχτούς, και πλήρεις καπνού, μπύρας
κ πάχους θεατές· “φιλάθλους” και “πολίτες”, αμέτοχους !
Αρχαιολογικά ευρήματα πάνω στο θέμα, υπάρχουν κι άλλα -ο αθλητής στο ερυθρόμορφο αγγείο
που ετοιμάζεται να κάνει “ανάποδο ψαλίδι”, η μπάλλα που βρέθηκε στην Σαμοθράκη,
οι ανάγλυφοι ποδοσφαιριστές στη βάση αγάλματος- τεκμηριωμένα όλα μαζί τόσο,
ώστε η ίδια η παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου (FIFA) τα αναγνωρίζει·
τα αναγνωρίζει… αλλά δεν διερμηνεύει το καθαρό νόημα που έχει το άθλημα
όπως γεννιέται εδώ, στην Ελλάδα.
Γιατί, αν το αποκορύφωμα του αθλητισμού εδώ -οι Ολυμπιακοί Αγώνες- σημαίνει την εκεχειρία
και την τιμή τού ένθεου ανθρωπίνου σώματος, τι άλλο είναι ο αθλητισμός σήμερα παγκοσμίως
από συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα, και βιασμός του ανθρωπίνου σώματος, μέσω φαρμακολογίας
ουσιών που ανταγωνίζονται στην εξαπάτηση προκειμένου να είναι νομιμοφανείς.
Γι’αυτό και οι “δυνατοί” μεσ’την κοντόφθαλμη ασοφία τους, που πρώτα ταλαιπωρεί τους ίδιους,
προτιμούν, αντί να γνωστοποιηθούν ευρέως οι απαρχές αυτού του αθλήματος και το αναπόφευκτο
πνευματικό υλικό που τις συνοδεύει, να προβληθεί ο πολύ μεταγενέστερος Ebenezer·
που άθελά του ο άνθρωπος μας φέρνει συνειρμικά στον νου έναν άλλον Ebenezer… τον Scrooge ( ! )
το απόλυτο σαθρό εγωιστικό πρότυπο, του “επιτυχημένου” ανθρώπου της εποχής σας
και με ανθρωπόμαζες-καταναλωτικών αγορών ίδιες όπως στα cartoon,
αφελείς, ευσυγκίνητες, ταυτόχρονα αναίσθητες, αγόμενες και φερόμενες.
Δεν είναι όμως έτσι άτεχνα φτειαγμένη η ζωή,
ούτε τις έχει ο Θεός τις ζωντανές εικόνες του γιά ξέκαμα,
η ζωή των οποίων προορίζεται να μην σταματήσει ποτέ.
Τα λέμε λοιπόν στο μέλλον και από κοντά…
…ως τότε, καλούς και έντιμους άθλους
-στην Οδύσσεια του ποδοσφαίρου της αληθινής ζωής-
που πρόσβαροι μένουν και ορθώς δικαιώνονται.
Χαίρετε !!!”.
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός
