Θυμάμαι αμυδρά το καλοκαίρι του 2011, καλεσμένος σε εκπομπή του Σκάι που θα έβγαινε το Σάββατο, καθισμένος σε ένα σκαμπό μπροστά σε μια κάμερα εκτός κεντρικού στούντιο, να συγκρατώ με δυσκολία την επερχόμενη έκρηξη του εγκεφάλου μου, στο άκουσμα από τον τότε Υπουργό Επικρατείας (με τον Γιωργάκη) αλλά κατά τα άλλα ταλαντούχο κ. Ηλία Μόσιαλο (γιατρός είναι ο άνθρωπος, πού να ξέρει;) ότι “Οι μικρές επιχειρήσεις πρέπει να κλείσουν γιατί δεν μπορούμε να τις ελέγχουμε επαρκώς για την φοροδιαφυγή, και είναι καλύτερα για το κράτος να υπάρχουν λιγότερες μεγάλες παρά πολλές μικρές!”
Κάτι έσπασε μέσα μου, έπαθα ένα ανεπαίσθητο μικρό εγκεφαλικό, ανέβασα πίεση 26 [φουσκώνεις σαμπρέλα ποδηλάτου σε αυτή την πίεση], κοκκίνισα ολόκληρος και προσπάθησα να εκφέρω τις αντιρρήσεις μου, ότι “Οι οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες ξέρουν ότι η μικρομεσαία επιχείρηση παράγει κυρίως ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ παρά οτιδήποτε άλλο! Χωρίς μικρομεσαίες επιχειρήσεις η χώρα θα γίνει κρανίου τόπος!” χωρίς να εκθέσω κανέναν με εκείνα τα λόγια που πραγματικά σκεφτόμουν.
Εισέπραξα γκριμάτσα αποδοκιμασίας.
Όπως και να έχει, σε γιατρό μακρο-οικονομία δεν θα μάθεις στον “αέρα” εν μέσω εκπομπής!
Ξαναείχα παρόμοια εμπειρία σε άλλη οικονομική εκπομπή άλλου καναλιού, μετά από αρκετά χρόνια, συμπροσκεκλημένος με τη γνωστή πρώην πρωταθλήτρια της κολύμβησης και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κατά τα άλλα ταλαντούχα κ. Αυλωνίτη, όπου στο ίδιο μοτίβο είπε περίπου τα ίδια με τον κ. Μόσιαλο εναντίον των μικρών επιχειρήσεων. (Πού να ξέρουν οι άνθρωποι; Ό,τι τους λέγανε να πούνε έλεγαν…)
Ξαναέζησα ένα μικρό εγκεφαλικό, ξαναέσπασε κάτι μέσα μου, ξανα-ένιωσα βλάκας που πχ δεν πήγα και γω να συνταγογραφήσω στο NHS ή στο ΕΣΥ, που δεν πήγα να γίνω έστω ένας μικρός και ταπεινός προπονητής κολύμβησης, κάτι…
Όλοι αυτοί οι άσχετοι με το αντικείμενο που εξέφεραν γνώμη δημοσιολογούντες μετά στόμφου και παρρησίας προέτειναν τη βεβαιότητα ότι ελλειπόντων των μικρών θα έρχονταν οι μεγάλοι όμιλοι να προσλάβουν τον κοσμάκη, να δώσουν δουλίτσες, να πληρώσουν φόρους, να ελέγχονται ευκολότερα ρε παιδί μου!!
Αμ, δε!
Το κακό με τις απόψεις των πολλών άσχετων με την επιχειρηματικότητα, που εξέφεραν αγόγγυστα, είναι ότι αυτές τελικά επικράτησαν.
Το κακό με τις απόψεις των όσων είχαν μια ταπεινή, τεκμηριωμένη και εκ των έσω άποψη για το πώς να πάρει μπροστά η οικονομία στους μικρομεσαίους ήταν ότι κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά…
Και έτσι από το 2010 με 900.000 επιχειρήσεις στη χώρα, φτάσαμε το 2015 να έχουμε 500.000, το 2019 να έχουν απομείνει 300.000 επιχειρήσεις, ενώ από μεγάλους (δηλαδή με πάνω από 1.000 υπαλλήλους) δεν είδαμε να έρχεται κανένας! Κανείς!
Δεν γύρισαν ούτε καν εκείνοι οι μεγάλοι που όντες πληροφορημένοι για τον επερχόμενο διωγμό, έφυγαν από την Ελλάδα εγκαίρως για να αποφύγουν το πογκρόμ που εφάρμοσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις εναντίον των μικρομεσαίων στην προηγούμενη δεκαετία!
Οι φίλοι μας οι γερμανοί (που ως κόρη οφθαλμού φυλάνε τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις τους και τις χρηματοδοτούν με επιτόκια ανεκδότου) έδωσαν τις οδηγίες για το κλείσιμο των 2/3 των ελληνικών επιχειρήσεων, λες και θα έρχονταν οι δικές τους μεγάλες επιχειρήσεις να προσλάβουν τους άνεργους!
Αμ δε!
Δεν ήρθαν!
Ούτε σκόπευαν!
Ούτε θα’ρθουν!
Δε λέγω φυσικά για μια εξαίρεση, που ήρθε μια εταιρεία λογισμικού και προσέλαβε 100 υπαλλήλους με χαμηλό μισθό στα Γιάννινα.
Λέγω για εκείνες που ΔΕΝ ήρθαν και ΔΕΝ προσλάβανε τους 1.000.000 ανέργους, παρά το γεγονός ότι βγήκαν πρόσθετοι 500.000 στη σύνταξη από τότε και 500.000 μετανάστευσαν για να βρούνε δουλειά ανά την υφήλιο, και παρά το γεγονός αυτό έμειναν 1.000.000 οι θέσεις εργασίας στο αθάνατο ελληνικό Δημόσιο!
Είμαι βέβαιος ότι αν ρωτήσει κανείς τον κ. Στουρνάρα που “τσάκισε” ως τότε υπουργός Οικονομικών 400.000 επιχειρήσεις και τις έκλεισε χωρίς να κουνήσει βλέφαρο, ή τον κ. Θεοχάρη (τον σημερινό υπουργό) που ως γενικός γραμματέας πληροφορικής υλοποίησε το “κόκκινο κουμπί” του θανάτου-με-ένα-πάτημα για να πατάνε δημόσιοι υπάλληλοι και να κλείνουν ιδιωτικές εταιρείες, ή τον κύριο Τσακαλώτο που τσάκισε εν γνώσει του (…αλλά δάκρυσε) άλλες 200.000 επιχειρήσεις στη θητεία του ως υπουργός, θα του πουν ότι “δεν φταίνε αυτοί, εντολές εκτελούσαν!”. Ούτε μια συγγνώμη δεν θα ακούσετε από αυτούς τους “επαΐοντες”…
Ποτέ…
Πόσω μάλλον από τον πρώην γιατρό και την πρώην αθλήτρια…
Δεν φταίει κανείς άλλος, εκτός από εμάς που δεν είπαμε ανοιχτά τις εκφράσεις που σκεφτόμασταν όταν ακούγαμε γιατρούς και αθλήτριες και πληροφορικάριους και πρώην συμβούλους και πρώην εφοριακούς να λένε… τα δικά τους για τους μικρομεσαίους…
Τώρα που έχουν μείνει 300.000 επιχειρήσεις, ενώ οι 160.000 είναι εκτός τραπεζικών κριτηρίων για να μετέχουν του πακέτου ανασυγκρότησης των €32 δισ., τί θα γίνει;
Φυσικά πουθενά παραπάνω δεν εννοούμε τις επιχειρήσεις των 17 οικογενειών που θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος από τα €32 δισ.
Εννοούμε τις κανονικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις που σήμερα επιβιώνουν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του άρρωστου κρατικο-συντηρούμενου από τους φόρους μας ολιγοπωλιακού τραπεζικού συστήματος μας (με 4 τράπεζες για μια ολόκληρη χώρα), για να τις κλείσει!
Οι Βάρβαροι που περιμέναμε και υπόσχονταν ότι θα ήσαν μια κάποια λύσις [παραφράζοντας τον γίγαντα Καβάφη στο “Περιμένοντας τους Βαρβάρους”] δεν θα έρθουν!
Μεγάλες επιχειρήσεις ΔΕΝ θα έρθουν να καλύψουν την ανεργία του σχεδόν 20% και σχεδόν 40% στους νέους, ενώ αν έρθουν 2-3 μεγάλοι και φέρουν 3-4 χιλιάδες θέσεις εργασίας, θα είναι απλά η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
“Γιατί ενύχτωσε κι οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.”
Τώρα τί κάνουμε;
