Περίπου έναν χρόνο πριν, οι συζητήσεις σχετικά με το νοσοκομείο Αργοστολίου επικεντρώνονταν στην απαίτηση των πολιτών για τη στελέχωση και λειτουργία της μονάδας εντατικής θεραπείας. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, η τοπική κοινωνία διαπίστωσε ότι μία τέτοια απαίτηση έμοιαζε μάλλον υπερβολική, δεδομένου ότι εκείνη την περίοδο το νοσοκομείο δεν είχε καν μόνιμο παθολόγο.
Φτάνοντας στο σήμερα, σχεδόν έναν χρόνο μετά, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Ο μοναδικός μόνιμος παθολόγος έχει τεθεί σε αναστολή και η μοναδική μόνιμη αναισθησιολόγος υπέβαλε παραίτηση. Κοινώς, το νοσοκομείο Αργοστολίου μοιάζει να οδηγείται προοδευτικά στην κατάρρευση! Αυτό το οποίο, όμως, είναι ανησυχητικό και, συγχρόνως, εξοργιστικό, είναι ότι το θέμα αντιμετωπίζεται σαν ένα κοινό ζήτημα, όπως όλα τα άλλα. Στην ουσία, όμως, πρόκειται για το μείζον θέμα, το οποίο προκαλεί, δικαιολογημένα, την έντονη ανησυχία όλων μας.
Προφανώς τα χέρια των αυτοδιοικητικών αρχών είναι δεμένα, δεδομένου ότι τα θέματα οργάνωσης και λειτουργίας του εθνικού συστήματος υγείας υπάγονται στην αρμοδιότητα της κεντρικής διοίκησης. Ωστόσο, το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας αποτρέπει από την ανάληψη πρωτοβουλιών και δράσεων. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο συνεννόησης πάνω στο οποίο θα οργανωθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης. Ένα σχέδιο, μέσω του οποίου, σύσσωμη η τοπική κοινωνία θα μεταφέρει τις αγωνίες και τα αιτήματά της προς τους αρμόδιους φορείς της κεντρικής διοίκησης. Γι’ αυτόν τον λόγο, στη διαμόρφωση αυτού του σχεδίου δράσης επιβάλλεται να συμμετάσχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς. Δημοτικό συμβούλιο, αντιπεριφερειάρχης, βουλευτής, ιατρικός σύλλογος, διοίκηση νοσοκομείου, σωματείο εργαζομένων νοσοκομείου κ.ο.κ. Όσο μεγαλύτερη η συμμετοχή των φορέων τόσο ισχυρότερη θα είναι και η αντιπροσωπευτικότητα αυτής της δράσης και η υποστήριξη της τοπικής κοινωνίας.
Τέλος, θέλω να επισημάνω ότι τέτοιου είδους δράσεις είναι εκτός κομματικών περιχαρακώσεων. Όσοι ψάχνουν μονίμως μικροπολιτικές σκοπιμότητες πίσω από τέτοιες τοποθετήσεις ή πρωτοβουλίες, μάλλον δεν μπορούν να διακρίνουν τις πραγματικές ανησυχίες της κοινωνίας.
Διονύσης Γ. Πολλάτος
