Συνέντευξη στον Παναγή Φωκά

Ο Νίκος Μάνεσης αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα για το πως κερδίζονται οι αγώνες της ζωής. Γεννήθηκε στις 19 Απριλίου του 2001 με καταγωγή από τα Μαυράτα της Κεφαλονιάς. Διαγνώστηκε σε μικρή ηλικία με τετραπληγία. Υποβλήθηκε σε πολλές επεμβάσεις τα τελευταία χρόνια. Παρά τον δύσκολο αγώνα ο Νίκος δεν τα έβαλε κάτω και κατάφερε να αριστεύσει στις εξετάσεις με μέσο όρο 20 και να διεκδικεί μία θέση είτε στη Νομική Αθηνών είτε στις Πολιτικές Επιστήμες.

Ο Νίκος από μικρό παιδί ήταν ανήσυχο πνεύμα. Πάρα τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε αγαπούσε το διάβασμα. Θυμάται τον εαυτό του να διαβάζει εξωσχολικά βιβλία μαθηματικών και ιστορίας σε ηλικία μόλις εννιά χρονών. Είχε το ρόλο του διαιτητή όταν έπαιζε με τα αδέλφια του.  Μάλιστα, στη Τρίτη Γυμνασίου βγήκε πρώτος μαθητής και έγινε σημαιοφόρος στην παρέλαση.

Ιδιαίτερα ευφυής ως έφηβος ανέπτυξε πολλά ενδιαφέροντα. Ένα από αυτά είναι η πλούσια συλλογή του σε τραγούδια. Όπως ο ίδιος μας εκμυστηρεύτηκε έχει στη κατοχή του 35 χιλιάδες τραγούδια. Δεν το κρύβει ότι του αρέσει περισσότερο η ελληνική μουσική.

Διατηρεί αλληλογραφία με σημαντικές προσωπικότητες όπως η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ ενώ έχει συναντήσει και τον ευρωβουλευτή Στέλιο Κυμπουρόπουλο.

Αγαπάει τα ζώα, κυρίως τα σκυλάκια ενώ έχει αδυναμία στον αγαπημένο του Μπίμπι. Κάθε καλοκαίρι ανυπομονεί να κατέβει στην Κεφαλονιά και να κάνει διακοπές στο εξοχικό του στα Μαυράτα.

Ο Νίκος, ένα απο τα τρίδυμα παιδιά της οικογένειας Μάνεση.

Μέσω της συνέντευξης που μας έκανε την τιμή να παραχωρήσει στο ekefalonia, μιλά για την ζωή του και στέλνει δυνατά μηνύματα προς όσους αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.

ΕΡ: Η καθημερινότητα ενός ατόμου με ιδιαιτερότητες. Πώς την βιώνει κανείς και πόσο εύκολη είναι η διαχείριση μιας τέτοιας περίπτωσης;

ΑΠ: Η ζωή ενός ατόμου με ιδιαιτερότητες σίγουρα έχει κάποιες δυσκολίες. Χρειάζομαι κάποιον άνθρωπο συνέχεια δίπλα μου για να με βοηθάει για τα πράγματα της καθημερινότητας. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω κάποιον συνέχεια δίπλα μου για να με φροντίζει (μετακίνηση, φαγητό κ.α). Είχα διαφορετικές ανάγκες ανάλογα με την κατάσταση της υγείας μου σε διαφορετικές περιόδους.

ΕΡ: Ποια η σχέση σου με την Κεφαλονιά;

ΑΠ: Η σχέση μου με την Κεφαλονιά είναι μια σχέση αγάπης, καθώς εδώ έχουμε περάσει όλα μας τα καλοκαίρια, με ξαδέλφια, θείους. Είχαμε μεγάλη προσμονή να έρθουμε στην Κεφαλονιά. Μας αρέσει το χωριό μας, τα Μαυράτα, οι άνθρωποί του και οι αναμνήσεις που έχουμε! Κάθε φορά που ερχόμασταν και πατούσαμε στο λιμάνι ήταν σαν να διαγράφεται ο υπόλοιπος χρόνος.

ΕΡ: Πώς ένιωσες τη στιγμή που συνειδητοποίησες ότι πέτυχες το στόχο σου;

ΑΠ: Ένιωσα πολύ χαρούμενος και δικαιωμένος γιατί ήταν μια χρονιά με δυσκολίες, λόγω του κορωνοϊού και κυρίως για μένα που βρισκόμουν σε κέντρο αποκατάστασης, μακριά από τους δικούς μου, στην Λάρισα. Ταυτόχρονα με τα χειρουργεία και τις ανάγκες των θεραπειών μου έκανα και μαθήματα με κατ’ οίκον διδασκαλία.  Παρόλα αυτά δεν το έβαλα κάτω. Με προσπάθεια και υπομονή κατάφερα να αριστεύσω. Με τη βοήθεια των δικών μου ανθρώπων καθώς και την στήριξη των καθηγητών του κέντρου.

ΕΡ: Αναφέρθηκες νωρίτερα σε χειρουργεία που έχεις κάνει. Θες να μας πεις για αυτό;

ΑΠ: Είναι μια δύσκολη κατάσταση γιατί μέσα σε αυτά τα χρόνια η κινητικότητα μου επιδεινώθηκε, κυρίως τα τελευταία τρία χρόνια. Παλιότερα, μπορούσα να κάθομαι περισσότερες ώρες στο αμαξίδιο, τώρα αυτό με κουράζει και μου προκαλεί πόνο με αποτέλεσμα να περνάω περισσότερες ώρες στο κρεβάτι.

Έχω μείνει στο κέντρο αποκατάστασης τα τελευταία έξι χρόνια, συγκατοικώντας με πάνω από 40 άτομα και βίωσα δύσκολες καταστάσεις δίνοντας κουράγιο στους συνανθρώπους μου. Προσαρμοστήκαμε με τις δυσκολίες και γίναμε όλοι μια οικογένεια. Γιατί οι δυσκολίες ενώνουν τους ανθρώπους.

ΕΡ: Ποια ήταν η συμβολή της οικογένειας σε αυτή την επιτυχία σου;

ΑΠ: Είχα πάντοτε τη στήριξη της οικογένειας μου. Από μικρό παιδί με βοηθούσαν να διαχειριστώ την ιδιαιτερότητα μου και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις μου. Ήταν δύσκολο για ένα παιδί 13 χρόνων να βρεθεί σε ένα άγνωστο περιβάλλον αλλά χρειάστηκε να στηριχθώ στις δικές μου δυνάμεις.

Έχω ως πρότυπο τη μητέρα μου γιατί είναι ένας άνθρωπος με πολλή δύναμη και δεν το βάζει κάτω στις δυσκολίες. Επίσης και ο πατέρας μου με έχει βοηθήσει. Και οι δύο τους μου έχουν δώσει πολλά εφόδια.

Ο Νίκος με την μητέρα του Κατερίνα Σγάτζου και τα αδέλφια του Ιάσωνα και Βιβιάνα

ΕΡ: Πώς φαντάζεσαι το μέλλον σου μετά τις σπουδές; Που ιδανικά θα ήθελες να δραστηριοποιηθείς.

ΑΠ: Δύσκολη αυτή η ερώτηση γιατί δεν το έχω αντιμετωπίσει και δεν ξέρω τι δυσκολίες θα προκύψουν. Ακόμη και για τα βασικά, πως θα πάω στο πανεπιστήμιο, αν θα έχω κάποιον βοηθό -συνοδό για ό,τι χρειαστώ.

Γενικά, θέλω να το βλέπω με αισιόδοξη ματιά, ότι όποιο εμπόδιο υπάρξει, θα ξεπεραστεί!

Θα ήθελα να καταφέρω να τελειώσω τη σχολή με καλό βαθμό και να συνεχίσω με μεταπτυχιακές σπουδές. Κοιτάζοντας τις ανάγκες που έχω προσωπικά θα ήθελα να έχω μια καλή επαγγελματική αποκατάσταση.

ΕΡ: Θεωρείς υπάρχει κοινωνικός αποκλεισμός στα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες;

ΑΠ: Υπάρχει αποκλεισμός στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα αλλά θεωρώ ότι είναι στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά το πως θα το διαχειριστεί. Εγώ παρά τις δυσκολίες που είχα δεν είχα πρόβλημα με φίλους και παρέες για να νιώσω απομονωμένος. Από μικρός είχα καταλάβει την ιδιαιτερότητα μου.

Αξίζει να αναφερθώ στο ότι όλα αυτά τα χρόνια με έχουν στηρίξει πολύ η οργάνωση PANOS & CRESSIDA 4life με πρόεδρο την κα Διόνη Βαρδάκα καθώς και ο σύλλογος “Οι Φίλου του Νίκου” που συστάθηκε ειδικά για μένα. Κι έχω πάντα στην καρδιά μου και τους καθηγητές και τους συμμαθητές μου από το γυμνάσιο και λύκειο στην Λάρισα, όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στο κέντρο αποκατάστασης ANIMUS.

ΕΡ: Τελειώνοντας, τι συμβουλή θα έδινες για τους υποψήφιους που προετοιμάζονται για τις επερχόμενες πανελλήνιες;

ΑΠ: Τέλος, θα ήθελα να απευθύνω ένα μήνυμα προς όλα τα παιδιά και ειδικότερα στα άτομα με ειδικές ανάγκες να παλεύουν και να διεκδικούν τα όνειρά τους. Να θέτουν υψηλούς στόχους στη ζωή τους και να προσπαθούν να τους επιτύχουν. Όποιες δυσκολίες και αν συναντήσουν να μπορούν να προχωρήσουν και να ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία.

Πάντα να προσπαθούν και να μην τα παρατάνε. Να μην στεναχωριούνται από τις καταστάσεις ή για ότι ακούν από τους άλλους που προσπαθούν να τους βάλουν περιορισμούς!

Να αποδεχτούν την ιδιαιτερότητα τους ως πλεονέκτημα και όχι ως μειονέκτημα για να μπορέσουν να το αξιοποιήσουν. Να διεκδικήσουν ισάριθμες ευκαιρίες με όλους τους άλλους.

Νίκο σε ευχαριστώ για το σπουδαίο μάθημα ζωή που μας έδωσες.