Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια, που η Ολυμπιονίκης του Ανσάμπλ έφυγε από τη ζωή…
Φαινόταν αρχικά σαν ψέμα, σαν κακόγουστο αστείο, όμως ήταν αλήθεια.
Η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια της Ρυθμικής Γυμναστικής νεκρή σε τροχαίο, λίγο έξω από τη Βάρδα της Ηλείας.
Η Άννα Πολλάτου, η Πρωταθλήτρια Ευρώπης, μα πάνω απ` όλα η δική μας Άννα!!!
Λίγο πριν κλείσει τα 31 της χρόνια , λίγους μήνες πριν παντρευτεί, βύθισε στο πένθος τους δικούς της ανθρώπους και όλο το νησί.
Γιατί ήταν ιδιαίτερα αγαπητή, αυθόρμητη , χωρίς έπαρση . Ήταν απλό παιδί, γεμάτο δίψα για ζωή…
Τίμησε το νησί της η Άννα. Σε όλη την οικουμένη. Στην Αυστραλία , την Ιαπωνία, παντού. Μετάλλια, χαρές, αγκαλιές, φιλιά.
Το μέλλον ήταν δικό της .Θα μπορούσε να κάνει χίλια πράγματα. Και ως συνήθως να τα καταφέρει.
Όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια για την όμορφη Ολυμπιονίκη…Οδυνηρά σχέδια… απίστευτα…
Είπαν τα κανάλια… είπα κι εγώ…λόγια…όμορφα λόγια…αφιερώματα… ζωντανές συνδέσεις…
Κείμενα στις εφημερίδες , στο διαδίκτυο ένα σωρό…Η πικρή αλήθεια , όμως, δεν άλλαξε.
Η χάλκινη Ολυμπιονίκης, η χρυσή παγκόσμια πρωταθλήτρια δεν θα ήταν ποτέ πια μαζί μας…
Την τίμησε και το νησί της. Ένα χρόνο αργότερα το αεροδρόμιο ονομάσθηκε «Άννα Πολλάτου».
Το Διεθνές Φεστιβάλ Γυμναστικής που τόσο αγάπησε, πήρε κι αυτό το όνομα της.
Όμως η πίκρα μένει…Τα γεγονότα δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν…
ΥΓ. Αυτές τις μέρες θυμάμαι -όπως όλοι μας- το χαμογελαστό κορίτσι του Ελληνικού Αθλητισμού, θυμάμαι τη φίλη μου την Άννα, που την είχα γνωρίσει παιδάκι στο Ολυμπιακό Στάδιο και τώρα θα πλησίαζε τα 37…
Το μυαλό μου, όμως, δεν είναι στα μετάλλια και στις διακρίσεις της… Είναι στην ίδια και την οικογένεια της, που ζει τον δικό της Γολγοθά.
