Δεν υπάρχει περίπτωση μια κυβέρνηση στην θητεία της να μην κάνει γκάφες. Δεν υπάρχει περίπτωση υπουργός να μην υποπέσει σε λάθη. Δεν υπάρχει περίπτωση πολιτικό στέλεχος να μην προκαλέσει με τα λόγια του ή με τις πράξεις του.

Αυτά είναι αυτονόητα.

Εκείνο που διακρίνει ένα φιλελεύθερο κόμμα από ένα ολοκληρωτικό, είναι οι σχέσεις τους με τους πολίτες. Εκείνο που διακρίνει έναν ηγέτη από ένα πολιτευτάκια, είναι η ευαισθησία που έχει ο πρώτος απέναντι στην κοινή γνώμη.
Έτσι, ένα μεγάλο και σοβαρό κόμμα, ανατρέπει αμέσως αποφάσεις που προκαλούν, ανακαλεί στην τάξη βουλευτές του που κινούνται εκτός του πολιτικού πλαισίου, αφουγκράζεται τις απαιτήσεις των πολιτών.
Είδαμε λοιπόν, χθες, πώς η κυβέρνηση διόρθωσε ένα λάθος που έγινε στους διορισμούς προέδρων νοσοκομείων. Πιθανόν να έγιναν και άλλα λάθη. Πιστεύω πως πολύ σύντομα και αυτά θα διορθωθούν.
Θα μπορούσε κάλλιστα η κυβέρνηση να αγνοήσει αυτήν την περίπτωση. Τέτοιες αστοχίες συμβαίνουν, με ελάχιστους κραδασμούς. Δεν το έπραξε και περιόρισε την ζημιά που έγινε από τον χειρισμό της συγκεκριμένης υπόθεσης.
Εννοείται, πως θα μπορούσε να τα πάει πολύ καλύτερα, χωρίς να προκαλέσει την κοινή γνώμη διορίζοντας αποστράτους και άλλα κομματικά στελέχη άσχετα με το αντικείμενο της υγείας.
Όμως, μια παραίτηση άμβλυνε κάπως τις δυσμενείς εντυπώσεις.
Κάπως!
Επειδή όμως η πολιτική είναι, σε τελική ανάλυση, η σύγκριση και η αξιολόγηση προσώπων και πολιτικών θέσεων, ας δούμε πώς συμπεριφέρθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανάλογες, πολύ βαρύτερης μορφής, περιπτώσεις.
Μόλις προχθές ο Θ. Δρίτσας έκανε την πρωτοφανή σε αναλγησία δήλωση για τους βιασμούς ανηλίκων στους καταυλισμούς προσφύγων. Όχι, μόνον το κόμμα του δεν τον επέπληξε, αλλά έτρεξαν όλοι και του συμπαραστάθηκαν, αποδίδοντας στα ΜΜΕ κάτι που αυτός είπε εν πλήρει συνειδήσει.
Πριν από μερικούς μήνες αποκαλύφθηκε πως διοικητής νοσοκομείου, επί ΣΥΡΙΖΑ, ήταν γκαραζιέρης. Παρά την γενική κατακραυγή ο γκαραζιέρης παρέμεινε στην θέση του…
Πριν από τις ευρωεκλογές, κορυφαίος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε φραστικά σε υποψήφιο ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας για τα κινητικά του προβλήματα.
Το παράπτωμα του υπουργού ήταν βαρύτατο, όμως ο τότε πρωθυπουργός έκανε πως δεν άκουσε.
Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα παραδείγματα πολιτικής αναλγησίας επί διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά δεν έχει νόημα.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν φιλότιμο; Δεν αντιλαμβάνονται πότε προκαλούν τους πολίτες;
Αυτοί οι άνθρωποι, οι Συριζαίοι, έχουν μιαν άλλην αντίληψη για την πολιτική. Γι΄αυτούς πολιτική και ήθος είναι έννοιες που δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Η επίκληση του ήθους γίνεται από τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Οταν ασκούν εξουσία δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Αυτό που προέχει είναι η στράτευση στην ιδέα και στο κόμμα.
Θα θιγούν, λοιπόν, που ένας υπουργός προπηλάκισε φραστικά έναν άνθρωπο με κινητικά προβλήματα ή θα αγανακτήσουν που ένα άλλο σημαντικό στέλεχος είχε μια κυνική αντίληψη για τους βιασμούς παιδιών;
Βέβαια, η Νέα Δημοκρατία δεν ειναι ΣΥΡΙΖΑ και γι΄αυτόν τον λόγο την ψηφίσαμε. Όμως για να είμαστε δίκαιοι, ας συγκρίνουμε τις συμπεριφορές των δύο κομμάτων, τις συμπεριφορές των δύο ηγετών, για να θυμηθούμε πού ήμασταν και πού είμαστε τώρα.

Και μετά μπορούμε να ξαναρχίσουμε να κάνουμε κριτική στην Νέα Δημοκρατία.

Αυτή είναι η φύση του φιλελεύθερου πολίτη. Να κρίνει και να επιζητεί διαρκώς το ακόμα καλύτερο.

Ένας απλός Νεοδημοκράτης