Μόνο περηφάνια μπορεί να νιώσει κανείς παρακολουθώντας τα παιδιά της θεατρικής ομάδας του Πετριτσείου Γυμνασίου Ληξουρίου που παρουσίασε μέρος της παράστασης του έργου Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ στα πλαίσια της «Εκδήλωσης Παρουσίασης Προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων (Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγή Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων, Αγωγής Σταδιοδρομίας)» στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου «Ο Κέφαλος», την Τετάρτη 10 Μαΐου 2023.
Συγχαρητήρια, επίσης, σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν και στο περιβαλλοντικό πρόγραμμα, όπου πολύ όμορφα παρουσίασαν τη δουλεία τους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά της θεατρικής ομάδας για τη συμμετοχή, τη συνεργασία τους αλλά και την εμπιστοσύνη που έδειξαν. Ακόμα ένα ευχαριστώ στη διευθύντρια του Γυμνασίου κα. Κρούσσου και στις υπεύθυνες καθηγήτριες του προγράμματος που με κάλεσαν να είμαι μέρος μιας τόσο ωραίας ομάδας και εμπειρίας.
Ευχαριστούμε, τέλος, τον κ. Άγγελο Ευθυμίου, εικαστικό και καθηγητή του Γυμνασίου για την αρωγή του στα σκηνικά αντικείμενα και την συνεργασία του.
Λίγα Λόγια για την παράσταση μας
Διασκευάζοντας την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ με την θεατρική ομάδα, δυο ήταν οι καθαρές δυνάμεις που κυριεύουν το κείμενο και τα πρόσωπα του έργου. Η μία είναι του ηθικού χρέους της Αντιγόνης προς τον αδερφό της, ενώ η άλλη του νόμου και της διαταγής του Κρέοντα ως βασιλιά που αποφασίζει για την μοίρα όλων.
Εστιάσαμε επί σκηνής στην πάλη όλων των χαρακτήρων με τα θέλω και τα πρέπει, την ανθρωπιά και το νομικό χρέος, καθώς το τέλος είναι καταστροφικό για όλους. Η Μοίρα έχει διαγράψει την πορεία τους και δεν μένει τίποτα άλλο να πράξουν… Η Αντιγόνη που ένιωθε μόνη της απέναντι στο χρέος, ενώνεται μετά θάνατον με τα αδέρφια της, αλλά ακολουθεί και ο αγαπημένος της Αίμων. Ενώ ο Κρέων που τα είχε «όλα», μένει μόνος του, τα χάνει όλα και περιμένει τον δικό του θάνατο…
Επομένως, που ξεκινάει και που τελειώνει το νομικό πρέπει; Που το συναισθηματικό πρέπει; Τι ακολουθείται στο τέλος; Και τι χάσαμε στη διαδρομή…;
Ελπίδα Σοφιανίδη,
Θεατρολόγος Πολιτιστικού Τμήματος Δήμου Ληξουρίου.
