Το καλοκαίρι του 1987 ο μεγάλος αντιφατικός της σοσιαλδημοκρατίας δεχόταν εισηγήσεις να οδηγήσει την χώρα σε πρόωρες εκλογές. Τότε ήταν που μας κληροδότησε μια απ’ τις διασημότερες φραστικές του παρακαταθήκες: «Δεν θα χαλάσουμε τα μπάνια του λαού». Η Ιστορία δεν γράφεται με το «Αν». Αν για παράδειγμα ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είχε σκεφτεί τα «μπάνια του λαού» η Ιστορία ίσως να ήταν σήμερα πολύ διαφορετική. Το πιθανότερο πάντως είναι να μην είχε γίνει μερικά μόλις χρόνια αργότερα εκείνο το δείπνο των τεσσάρων (Πεπονής, Αυγερινός, Β. Παπανδρέου, Σημίτης) που οδήγησε στον «εκσυγχρονισμό» που όλοι αγαπήσαμε.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν σκέφτηκε τα μπάνια του λαού και καλά έκανε γιατί ο Ηγέτης ΓΡΑΦΕΙ την Ιστορία. Δεν την χρησιμοποιεί σαν ιστιοσανίδα και όπου τον πάει το κύμα, ενώ ο λαός κάνει τα μπάνια του. Ηγέτης δεν είναι μόνο αυτός ο οποίος έχει το σθένος να πει mea culpa (το είπαν και οι δύο). Ηγέτης είναι και αυτός ο οποίος ανά πάσα στιγμή καταφεύγει στη λαϊκή εντολή γιατί δεν έχει τίποτα να φοβηθεί απ’ τη Δημοκρατία. Όπως ακριβώς έκανε και τον Σεπτέμβριο του 2015. Και τότε έγραψε την Ιστορία και πάλι το ίδιο θα κάνει.
Για να μην αδικήσω όμως τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, οφείλω να ομολογήσω πως σε αυτόν ανήκει μια απ’ τις σημαντικότερες φράσεις. «Ο Έλληνας ψηφίζει κοιτάζοντας το μέλλον και όχι το παρελθόν». Αυτό θα κάνει ξανά ο Έλληνας στις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Θα κοιτάξει το μέλλον κατάματα συγκρίνοντας δύο εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές επιλογές οι οποίες θα συγκρουστούν μέχρι να φτάσουμε στις κάλπες. Μέχρι τότε δεν θα υπάρχουν απορίες και όλοι θα γνωρίζουν.
Για παράδειγμα δεν φτάνει να λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι θα επιβάλει δύο ΦΠΑ. Έναν υψηλό 22% και ένα χαμηλό 11%. Θα πρέπει να απαντήσει σε ποιον απ’ τους δύο θα υπαχθούν τα φάρμακα και η ενέργεια που σήμερα είναι στο 6%. Το να είναι κάποιος γενικώς και αορίστως κατά των επιδομάτων με την προτεσταντική εμμονή και ηθική του Σόιμπλε δεν αρκεί. Πρέπει να πει συγκεκριμένα τι ακριβώς θα κάνει με το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, με το επίδομα ανασφάλιστων ηλικιωμένων, με την επιδότηση ενοικίου και με τα επιδόματα ανεργίας των εποχικών εργαζομένων στον τουρισμό. Πρέπει να υποδείξει συγκεκριμένα από ποιους κωδικούς του κρατικού προϋπολογισμού θα περικόψει δαπάνες. Από τα εξοπλιστικά; Από την Υγεία; Από την Παιδεία; Από την κοινωνική πολιτική γενικά ή απ’ τα επιδόματα τέκνων που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικά; Από τις επιδοτούμενες ακτοπλοϊκές γραμμές στη νησιωτική Ελλάδα; Από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα στον οποίο σήμερα υπηρετούν 200.000 δημόσιοι υπάλληλοι λιγότεροι από το 2009;
Το «Θα» διαπραγματευτούμε με τους δανειστές τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων δε λέει απολύτως τίποτα. Το «Θα» μειώσουμε τη φορολογία πάλι δε λέει απολύτως τίποτα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να πει πως θα καλύψει την τρύπα των 3 δις ευρώ που θα δημιουργηθεί σύμφωνα με το πρόγραμμα που υπέβαλε στην Κομισιόν. Αν θα το καλύψει με περικοπές δημοσίων δαπανών σίγουρα δεν αρκεί η περικοπή του χαρτιού Α4 από τις δημόσιες υπηρεσίες με διατήρηση παράλληλα της συμφωνημένης από τον ΣΥΡΙΖΑ αναλογίας 1:1 προσλήψεων – αποχωρήσεων από το δημόσιο.
Το 1:1 δεν ήταν δεδομένο. Κερδήθηκε. Η μη περικοπή των συντάξεων δεν ήταν δεδομένη. Κερδήθηκε. Η μη μείωση του αφορολόγητου δεν ήταν δεδομένη. Κερδήθηκε. Η αύξηση του κατώτατου και η κατάργηση του ρατσιστικού και τρισάθλιου υποκατώτατου μισθού δεν ήταν δεδομένες. Κερδήθηκαν. Η αρχή της επεκτασιμότητας και η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης στις συλλογικές συμβάσεις δεν ήταν δεδομένες. Κερδήθηκαν. Η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες δεν ήταν δεδομένη. Κερδήθηκε. Όλες αυτές οι μάχες δεν κερδήθηκαν μόνο απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ. Κερδήθηκαν απ’ την κοινωνία στο σύνολο της. Απαραίτητη προϋπόθεση για να κερδηθούν και άλλες μάχες σαν τις προηγούμενες είναι η ίδια κοινωνία στις 7 Ιουλίου να πάει στις κάλπες και να επιλέξει ποιος θέλει να την κυβερνήσει και με ποιο πρόγραμμα. Τα «εκλογικά μπάνια» ουδέποτε ωφέλησαν τον λαό.
Αριστοτέλης Μπατιστάτος
Ταξίαρχος ε.α.
