Με κατάνυξη και μεγαλοπρέπεια υποδέχθηκε σήμερα, Σάββατο 07 Ιανουαρίου 2023, το νησί μας μέρος των ιερών λειψάνων του Αγίου Λουκά του Ιατρού από το Ναύπλιο.
Την ιερά λειψανοθήκη μετέφερε ο Μητροπολίτης Αργολίδας κ. Νεκτάριος. Η πομπή ξεκίνησε από το Επισκοπείο συνοδεία του Μητροπολίτη κ. Δημήτριου, συνοδεία της Φιλαρμονικής Αργοστολίου «Διονύσης Λαυράγκας», μελών του Λυκείου Ελληνίδων καθώς και του δημάρχου Αργοστολίου Θεόφιλου Μιχαλάτου.
Η πομπή έφτασε στο Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελίστριας όπου την υποδέχτηκαν με κωδωνοκρουσίες πατέρες της ιεράς Μητροπόλεως, μέλη του Συλλόγου «Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Συμφερουπόλεως» και πλήθος πιστών.
Να αναφερθεί ότι τα ιερά λείψανα μεταφέρονται για πρώτη φορά στην ιερά Μητρόπολη Κεφαλληνίας.
Οι Λειτουργικές εκδηλώσεις θα γίνουν κατά το εξής πρόγραμμα:
Κυριακή 08/01/2023
Ὂρθρος 07:30 π.μ.
Καταβασίαι 08:15 π.μ.
Θ. Λειτουργία 09:00 π.μ.
Προσκύνησις Ἱ. Λειψάνων εἰς τόν Ἱ. Μητροπ. Ναόν ἓως 13:00 μ.μ.
Ληξούριον 08/01/2023
Ἱ. Καθεδρικός Ναός Παντοκράτορος
Μέγας Ἑσπερινός 18:00 μ.μ.
Προσκύνησις Ἱ. Λειψάνων εἰς τόν Ἱ. Καθεδρικόν Ναόν Ληξουρίου ἓως 20:00 μ.μ.
Δευτέρα 09/01/2023
Ἐπίσκεψις εἰς Νοσοκομεῖον Ἀργοστολίου 12:00 μεσ.
Ποιος ήταν όμως ο επιστήμων και θαυματουργός Άγιος Λουκάς
Ο Άγιος Λουκάς (κοσμικό όνομα, Βαλεντίν Βόϊνο-Γιασενέτσκι) είναι άγιος της Ορθόδοξης Ουκρανικής Εκκλησίας και γεννήθηκε στις 14 Απριλίου του 1877 στο Κέρτς της Κριμαίας. Στο τέλος της δεκαετίας του 1880 η οικογένειά του μετακόμισε στο Κίεβο.
Το 1920 εξελέγη καθηγητής της ανατομίας και χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Σε όλη του τη ζωή ήταν από λίγο έως εξαιρετικά φτωχός, καθώς είτε ο μισθός του ήταν μικρός, είτε βρισκόταν στη φυλακή, είτε όταν του πρόσφεραν χρήματα για κάποια θεραπεία υποδείκνυε άλλα πρόσωπα και ζητούσε τα χρήματα να δοθούν απ’ ευθείας σε αυτά. Ο άγιος Λουκάς ως ιατρός δημοσίευσε σαράντα επιστημονικά έργα.
Άγιος Λουκάς –Έκανε μεγάλες ανακαλύψεις σε αντίξοες συνθήκες
Εργαζόταν εντατικά στα εξωτερικά ιατρεία, περιόδευε στα χωριά και ανέλαβε και το χειρουργικό τμήμα. Το 1904, με το ξέσπασμα του Ρωσο – Ιαπωνικού πολέμου, βρέθηκε στην Άπω Ανατολή, όπου εργάστηκε ως χειρουργός με μεγάλη επιτυχία. Εκεί συναντήθηκε και με την Άννα Βασιλίεβνα Λάνσκαγια, τη μέλλουσα σύζυγό του, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Μετά το τέλος του πολέμου εργάζεται σε διάφορα επαρχιακά νοσοκομεία. Οι επιτυχίες του είναι τόσες πολλές που η φήμη του εξαπλώνεται γρήγορα και ασθενείς καταφθάνουν από παντού.
Ο άγιος Λουκάς ήταν πάντοτε πιστός Χριστιανός
Δεν έχανε λειτουργία και παρακολουθούσε όρθιος όλες τις παννυχίδες και τους όρθρους, τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις ημέρες των ορθοδόξων γιορτών. Στο χειρουργείο είχε πάντα την εικόνα της Παναγίας μπροστά στην οποία προσευχόταν για λίγα λεπτά πριν από κάθε επέμβαση.
Όμως στις αρχές του 1920 μία από τις επιτροπές ελέγχου του νοσοκομείου όπου εργαζόταν τότε, έδωσε εντολή να ξεκρεμάσουν την εικόνα της Παναγίας, με αποτέλεσμα ο άγιος Λουκάς να αρνείται να μπει στο χειρουργείο. Παράλληλα η σύζυγος ενός από τα στελέχη του κόμματος εισήχθη στο νοσοκομείο ως έκτακτο περιστατικό, και ζητούσε να χειρουργηθεί μόνο από τον Βόινο-Γιασενέτσκι, κι έτσι ο σύζυγός της του υποσχέθηκε ότι αν η εγχείρηση γινόταν, την επόμενη μέρα η εικόνα θα ήταν στη θέση της. Η εγχείρηση έγινε κι ήταν επιτυχής, και ο σύζυγος της άρρωστης κράτησε την υπόσχεσή του.
Το 1921 ο Άγιος Λουκάς χειροτονήθηκε ιερέας και αργότερα (1923) Επίσκοπος Τασκένδης
Από τότε συνδύαζε ποιμαντικά και ιερατικά καθήκοντα. Παρέμεινε αρχίατρος του Γενικού Νοσοκομείου Τασκένδης, χειρουργούσε καθημερινά και παρέδιδε μαθήματα στην Ιατρική Σχολή, πάντα με το ράσο και το σταυρό του. Από το 1922 και μέχρι την τελευταία του πνοή γνώρισε συλλήψεις, βασανιστήρια, εξορίες και κακουχίες. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε συνολικά έντεκα χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα εξασκούσε την ιατρική βοηθώντας όσους είχαν ανάγκη.
Οι λόγοι των διώξεών του ήταν, οι γενικοί διωγμοί κατά των Ορθοδόξων και η ιδιαίτερη άρνηση του επισκόπου Λουκά να υποστηρίξει τη «Ζωντανή Εκκλησία», ένα εκκλησιαστικό πραξικόπημα μέσω του οποίου το σοβιετικό καθεστώς προσπαθούσε να ελέγξει τους πιστούς. Οι ταλαιπωρίες αυτές ουσιαστικά κατέστρεψαν την υγεία του. Την Άνοιξη του 1952 επιδεινώνεται η όρασή του, ενώ στις αρχές του 1956 τυφλώνεται οριστικά από γλαύκωμα. Τα τελευταία εννέα έτη της ζωής του ήταν τυφλός.
Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου διηύθυνε το στρατιωτικό νοσοκομείο του Κρασνογιάρσκ, ενώ ήταν και επίσκοπος της πόλης αυτής. Από το 1946 μέχρι το 1961 που πέθανε, ήταν μητροπολίτης της Συμφερούπολης.
Παράλληλα το 1947 του απαγορεύθηκε να μιλά στους φοιτητές, σταμάτησαν να τον καλούν στα ιατρικά συμβούλια και τον απέλυσαν από ιατρικό σύμβουλο, επειδή «γνώριζαν ότι δεν είχε καθαρό παρελθόν: φυλακές, εξορίες, κηρύγματα» κι επειδή αρνιόταν να πηγαίνει χωρίς το ράσο και το σταυρό του στην εργασία του και σε αυτές τις εκδηλώσεις. Καθώς όμως εκείνος ενδιαφερόταν για τον ανθρώπινο πόνο, έβγαλε ανακοίνωση ότι «δέχεται καθημερινά έκτος Κυριακών και εορτών, κάθε άνθρωπο που θέλει τη βοήθειά του» με αποτέλεσμα να καταφθάνουν στο διαμέρισμά του καθημερινά αμέτρητοι άνθρωποι απ’ όλη την Κριμαία.
