«Οι δυστυχίες, στην πραγματικότητα, είναι μια κοινή υπόθεση, αλλά δύσκολα τις πιστεύει κανείς όταν του πέσουν στο κεφάλι. Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι. Και παρόλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους.» Όσα γράφει ο Αλμπέρ Καμύ στο βιβλίο του η Πανούκλα το 1947 ήταν μεν αλληγορικά, αλλά, όπως φαίνεται, επίκαιρα.
Η αιφνίδια εισβολή της πανδημίας του κορωνοϊού το προηγούμενο διάστημα άλλαξε την καθημερινότητά μας. Πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα κληθήκαμε να τα επαναδιαπραγματευτούμε από την αρχή. Το αίσθημα απειλής της υγείας από έναν «αόρατο» εχθρό έχουν πυροδοτήσει ευρύτερη ανασφάλεια, άγχος, θυμό ή και φόβο που συχνά μας φαίνονται μη διαχειρίσιμα.
Ο νέος κορωνοϊός με τη ραγδαία εξάπλωσή του δεν απειλεί όλο αυτό το διάστημα μόνο τη σωματική μας υγεία αλλά και την ψυχική. Προκαλεί έντονα συναισθήματα φόβου, πανικού, απελπισίας απόγνωσης και σαν αποτέλεσμα σωματικά συμπτώματα που είναι εξίσου βασανιστικά: αυπνία, υπέρταση κ.α.
Όσον αφορά το νησί μας, στην παραπάνω κατάσταση που εκλύει φόβο, ανασφάλεια που προκύπτει από την αιφνίδια ανατροπή συνθηκών που θεωρούσαμε μέχρι τώρα ως δεδομένες, ήρθαν να προστεθούν και οι καταστροφικές συνέπειες από τον πρόσφατο κυκλώνα του ΙΑΝΟΥ.
Το καταστροφικό πέρασμα του κυκλώνα, πέρα από τις τεράστιες υλικές ζημιές που άφησε πίσω του, άφησε και ένα έντονο ψυχολογικό αποτύπωμα, το οποίο θα γίνει πιο εμφανές το επόμενο διάστημα, εκείνο που προκύπτει από την απώλεια της αίσθησης ελέγχου λόγω της αιφνίδιας ανατροπής στη ζωή των ανθρώπων. Μέσα σε λίγες ώρες ολόκληρο το βιος και οι κόποι μιας ζωής κάποιων ανθρώπων καταστράφηκαν και τίποτε δεν είναι πλέον όπως πριν.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι απόλυτα λογικό να εκλύονται γενικευμένα συναισθήματα φόβου, ανασφάλειας, άγχους για την επόμενη ημέρα.
Είναι πολύ φυσιολογικό και ανθρώπινο να φοβόμαστε !
Σε περίπτωση επίμονου φόβου ή ανεξέλεγκτου άγχους είναι επιβεβλημένο να ζητήσουμε βοήθεια από αξιόπιστο ειδικό ψυχικής υγείας.
Ωστόσο το στοίχημα υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι να φοβόμαστε “καλύτερα”, δίχως ο φόβος αυτός να μετατρέπεται σε πανικό ή να μεταμφιέζεται σε μια ανεύθυνη άρνηση.
Για να φοβόμαστε όμως “καλύτερα” θα πρέπει ο καθένας μας, να βρει το δικό του νήμα σύνδεσης με την ανθρώπινη κατανόηση και συμπαράσταση.
Ο καθένας μας πρέπει να αναζητήσει το δικό του μίτο της Αριάδνης, που θα του δίνει τη σιγουριά πως υπάρχει διέξοδος από το Λαβύρινθο του μοναχικού του φόβου.
Και το τέρας της άγνωστης απειλής, κρύβεται μέσα στην πρωτόγνωρη απώλεια της πυξίδας που δημιουργεί η αποσύνδεση των υποστηρικτικών μας σχέσεων σε προσωπικο, οικογενειακό, κοινωνικό, συλλογικό επίπεδο σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες που διανύουμε.
Για να νικήσουμε το Μινώταυρο, αλλά και για να βγούμε το συντομότερο έξω από τον Λαβύρινθο, χρειάζεται να κρατάμε σφιχτά στα χέρια μας ένα νήμα σύνδεσης που θα μας διαβεβαιώνει πως συνεχίζει να υπάρχει ο συνάνθρωπος, ο ήλιος το χαμόγελο και το μέλλον…
Η «ΜΕΤΑΒΑΣΗ» προσπαθεί να είναι ένα τέτοιο νήμα σύνδεσης. Διότι μας όπως μας διδάσκει ο μύθος ακόμη και ο ήρωας χρειάζεται βοήθεια….
Μη διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μας!
*Η Μαρία Γαρμπή είναι φοιτήτρια Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
ασκούμενη στην Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Κεφαλονιάς – Ζακύνθου – Ιθάκης ΑμΚΕ «ΜΕΤΑΒΑΣΗ»
