Με μεγάλη έκπληξη και πραγματική απογοήτευση διάβασα την απόφαση της αποκεντρωμένης να αγνοήσει την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κεφαλονιάς και να επιτρέψει στην Γερμανική αλυσίδα Lidl να οικοδομήσει μία υπεραγορά σε ένα νησί 38.000 κατοίκων.
Αν δεν απατώμαι, ρόλος κάθε πολιτικής ηγεσίας είναι να προστατεύει τους πολίτες της. Με ποιον τρόπο προστατεύει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δοκιμάζονται έτσι κι αλλιώς σε καθημερινή βάση. Κανείς δεν μπορεί με ασφάλεια να υπολογίσει πόσες τοπικές επιχειρήσεις θα κλείσουν, πόσοι επαγγελματίες συνδεδεμένοι με τον έναν η τον άλλο τρόπο με τις παραπάνω επιχειρήσεις θα μείνουν χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο συνέχισης της δραστηριότητας τους. Και ποιου τα συμφέροντα προωθεί μία τέτοια απόφαση; Των ιδιοκτητών των τοπικών επιχειρήσεων; Ή μήπως των Κεφαλονιτών; Φαντάζεστε τι θα συνέβαινε αν το ίδιο γινόταν σε όλους τους τομείς της τοπικής οικονομίας; Τα χρήματα που βγάζει ο τόπος μας από τις φυσικές ομορφιές και τα επιχειρηματικά μυαλά του, θα πρέπει να μένουν στο νησί, να ανακυκλώνονται παραγωγικά, να επενδύονται κοινωνικά και πολιτιστικά. Αυτό και μόνο αυτό αποτελεί ποιοτική επένδυση σε έναν τόπο. Η εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων έναντι ενός μισθού, ούτε το πρόβλημα της ανεργίας λύνει, ούτε το πρόβλημα του άνεργου (άλλωστε το εργασιακό καθεστώς είναι και το ίδιο επί ξύλου κρεμάμενο). Το επιχείρημα, λοιπόν, ότι μία τέτοια επένδυση θα ανοίξει νέες θέσεις εργασίας είναι ανεπαρκές και κοντόφθαλμο. Η απόφαση για την επέκταση του Lidle σηματοδοτεί μία ευρύτερη απόφαση που αφορά τον οικονομικό αλλά και τον κοινωνικό χαρακτήρα του νησιού, την καθημερινότητα των πολιτών του, το περιβάλλον στο οποίο θα μεγαλώσουν τα νέα Κεφαλονιτόπουλα. Είναι μία απόφαση που αν υλοποιηθεί, δύναται να καθορίσει ως η αρχή που θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, το ποιοι είμαστε.

Ανδρέας Παντελιός