Σε κινητοποιήσεις βρίσκονται οι βιοπαλαιστές αγρότες, οι ελαιοπαραγωγοί, οι αγροτοκτηνοτρόφοι, οι αλιείς, σε Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Κεφαλονιά-Ιθάκη και Λευκάδα. Συντονίζονται με τις πολύμορφες αγροτικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα, στο τρίτο δεκαήμερο του Γενάρη. Στους δρόμους τους βγάζουν, για άλλη μια φορά, τα τεράστια προβλήματα στην παραγωγή τους και το εισόδημά τους που εξανεμίζεται. Διεκδικούν την ικανοποίηση αιτημάτων για την επιβίωσή τους, καθώς και μέτρα προστασίας απέναντι στην πανδημία και τη θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Όπως και ο υπόλοιπος λαός βρίσκονται εκτεθειμένοι, στο κύμα ακρίβειας με την αύξηση του κόστους παραγωγής, με τις τιμές στα φυτοφάρμακα και λιπάσματα να καταγράφουν αυξήσεις έως και 100%, με τις τεράστιες αυξήσεις στο αγροτικό και οικιακό ρεύμα με την ρήτρα αναπροσαρμογής και την αύξηση της KWh που αγγίζουν το 70% καθώς επίσης και με τις κουτσουρεμένες φετινές επιδοτήσεις.
Εκτεθειμένοι, στις συνέπειες της ΚΑΠ στην ΕΕ και των αντιλαϊκών πολιτικών που εφαρμόστηκαν με απόλυτη συνέπεια και διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, με υπέρογκους φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, ΕΝΦΙΑ, χαράτσια κ.λπ., που κάνουν ακόμα πιο ασφυκτική την κατάσταση.
Παρακολουθούν το βιος τους να απαξιώνεται ή να ξεπουλιέται αφού με την ΚΑΠ και τις αναθεωρήσεις της, δρομολογείται το βίαιο ξεκλήρισμα μικρομεσαίων αγροτών, στο όνομα διάφορων αναδιαρθρώσεων, ενώ αυξήθηκαν οι εισαγωγές, σε μία χώρα που έχει όλες τις προϋποθέσεις να θρέψει το λαό της, όλες τις δυνατότητες να παράγει άριστης ποιότητας προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας. Η γη συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια, η εκμετάλλευσή της καθορίζεται από τα γενικότερα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων και όχι από τις λαϊκές ανάγκες. Έτσι στα νησιά μας κυριαρχεί η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και η εγκατάλειψη της παραγωγής.
Οι αλιείς νοιώθουν στο πετσί τους τις συνέπιες της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων. Όσοι παράχθιοι αλιείς έχουν απομείνει στα νησιά μας, εκδιώκονται ή καλούνται να πληρώσουν δυσβάστακτα ποσά ελλιμενισμού όπως π.χ στις Μπενίτσες Κέρκυρας αναγκάζονται να αφήνουν πολλά μίλια μακριά τα καΐκια τους γιατί οι χώροι ελλιμενισμού δίνονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Παραμένουν ανοχύρωτοι στα πλημμυρικά φαινόμενα λόγω της έλλειψης ουσιαστικών, αποστραγγιστικών, εγγειοβελτιωτικών και αντιπλημμυρικών έργων με καταστροφές στην παραγωγή και στην ήδη εγκαταλελειμμένη αγροτική οδοποιία.
Οι αγρότες που τυχαίνει να καταστραφεί η αγροτική τους παραγωγή, από χαλαζοπτώσεις, πλημμύρες, ασθένειες κλπ., μένουν στο έλεος της τύχης, αδύναμοι να αντεπεξέλθουν στις πρόσθετες δυσκολίες, να καλύψουν τα έξοδά τους και να ξοφλήσουν τα δανεικά στις τράπεζες. Ο κανονισμός του ΕΛΓΑ, ενώ χαρατσώνει τους παραγωγούς με υπέρογκα ασφάλιστρα, δεν αναγνωρίζει και δεν αποζημιώνει το σύνολο των καταστροφών, ενώ διαθέτει και μια σειρά από «κόφτες», που έχουν ως αποτέλεσμα η αποζημίωση που λαμβάνουν οι πληγέντες να απέχει σημαντικά από την πλήρη κάλυψη των απωλειών στην παραγωγή. Μάλιστα, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δίνει μετά από μεγάλη καθυστέρηση μερικά ψίχουλα που δεν καλύπτουν ούτε καν τα καλλιεργητικά έξοδα.
Μαζί με αυτά υπάρχει και το θέμα της ανάρτησης των δασικών χαρτών, που παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης και τις μεγαλοστομίες της Περιφερειακής Αρχής αλλά και των τοπικών Δημοτικών Αρχών, δεν έχει λυθεί με αποτέλεσμα να καλούνται οι αγρότες να πληρώσουν και τα χαράτσια των ενστάσεων.
Πλάι στα παραπάνω, παραμένουν οι μεγάλες ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία του λαού.
Οι ευθύνες για την κατάσταση αυτή βαραίνουν όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις αλλά και την τοπική διοίκηση Περιφέρειες και Δήμους. Η τοπική διοίκηση έχει αρμοδιότητες, διαχειρίζεται πόρους όμως δεν έχουν στην προτεραιότητά τους έργα για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων, αγροτική οδοποιία, άρδευση κλπ.
Στις περιφέρειες έχει ανατεθεί συγκεκριμένος ρόλος αφού διαχειρίζονται κατά 37% το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) 2014 – 2020. Οι Περιφέρειες διοχετεύουν πόρους σύμφωνα με τις αναπτυξιακές ιεραρχήσεις του κεφαλαίου και έχουν επιτελικό ρόλο στην προώθησή τους στην ύπαιθρο (χρηματοδότηση της σύστασης ομάδων παραγωγών, σχημάτων «συνεργασίας» – clusters7, συμβολαιακή γεωργία – κτηνοτροφία κλπ). Σε αυτό το δρόμο είναι στρατευμένη και η πλειοψηφία στην ΠΙΝ.
Επιλεκτικά εξασφαλίζονται ορισμένες, απαραίτητες για την τόνωση των επενδύσεων σε αγροτική γη, υποδομές, όπως εγγειοβελτιωτικά έργα, οδοποιία κ.λπ. στηρίζοντας παράλληλα την κερδοφορία των κατασκευαστικών ομίλων. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ο σχεδιασμός αφορά μια ανάπτυξη με κριτήριο το κέρδος και όχι την αξιοποίηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας άρα και των νησιών μας με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Μέσα σε αυτόν το δρόμο η μικρομεσαία αγροτιά-κτηνοτρόφοι-αλιείς οδηγούνται στην απόσυρση.
Υπενθυμίζουμε τη δέσμευση της πλειοψηφίας, από τον προηγούμενο χρόνο, ότι θα υπάρξει ειδική συνεδρίαση ή συνέδριο με θέμα την αγροτική ανάπτυξη στα νησιά μας παρουσία των αγροτικών συλλόγων και ομοσπονδιών. Για μας η αγροτική οικονομία παραμένει σημαντικός κλάδος ανάπτυξης. Επειδή σίγουρα θα μας απαντήσετε «και για μας το ίδιο», η διαφορά έγκειται στο χαρακτήρα της ανάπτυξης, στο «Από ποιον για ποιον», ποιος σχεδιάζει – ποιος ωφελείται. Σίγουρα η μέχρι τώρα πείρα δείχνει ότι η μικρομεσαία αγροτιά δεν ωφελείται ούτε όμως και ο λαός αυτής της χώρας.
Το ΠΣ οφείλει να ακούσει τη φωνή των αγροτών, να αφουγκραστεί τις δικές τους αγωνίες και να στηρίξει το σύνολο των αιτημάτων τους (τιμές, επιδοτήσεις, φόροι, ΕΛΓΑ κλπ) όπως οι ίδιοι τα καταθέτουν και να απαιτήσει από την κυβέρνηση την υλοποίησή τους. Η Περιφερειακή Αρχή να προσανατολίσει πόρους για την κάλυψη αναγκών, να πάρει πρωτοβουλία για προγραμματικές συμβάσεις με τους Δήμους για την αγροτική οδοποιία, να απαιτήσει να σταματήσει το χαράτσωμα για τους δασικούς χάρτες.
ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ
Γκισγκίνης Ν., Κεφαλληνός Δ., Κολυβά Ε., Μπαλού Α., Χαραλάμπους Μ.
