Θυμάστε την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο, τότε που ήρθε και σε ελληνικό έδαφος αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λωζάννης και μετά πήγε στην Κομοτηνή για να εορτάσει την τουρκοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας; Για όποιον είχε μάτια να δει, ήταν η χειρότερη επίσκεψη ξένου πολιτικού τις τελευταίες δεκαετίες.

Κι όμως, η «Αυγή» είχε προσπαθήσει να περάσει την επίσκεψη ως επιτυχία. «Νέα σελίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις» ήταν ο σπουδαίος πρωτοσέλιδος τίτλος του ρεπορτάζ.
Ακολουθούσε σοβαρή απεικόνιση της πραγματικότητας, σημειώνοντας ότι υπάρχουν «αξιοσημείωτες “υποχωρήσεις” Ερντογάν έπειτα από τα αυστηρά μηνύματα Τσίπρα», προσθέτοντας:

«Η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στην Ελλάδα έχει ήδη αφήσει μία διπλή, σημαντική “κληρονομιά”: Αφενός, το πέρασμα από την εποχή της “μυστικής διπλωματίας” σε μια νέα διπλωματική σχολή, στην οποία οι δύο χώρες δεν κρύβουν τις διαφωνίες τους, αλλά τις συζητούν ανοιχτά – ακόμη και μπροστά στις κάμερες. Αφετέρου, στα “συν” της επίσκεψης Ερντογάν καταγράφονται συγκεκριμένες λεκτικές υποχωρήσεις του προέδρου της Τουρκίας, που, πίσω από τους πηχυαίους τίτλους περί της Συνθήκης της Λωζάννης, κρύβουν σοβαρές διαφοροποιήσεις της τουρκικής διπλωματίας και της εξωτερικής πολιτικής σε ό,τι αφορά τη μειονότητα, το Αιγαίο και άλλα θέματα που αποτελούν διαχρονικά “αγκάθια” μεταξύ των δύο χωρών».

Σε αυτό το σημείο καταλαβαίνεις γιατί δεν τους είναι αρκετό που είναι κυβέρνηση, αλλά θα ήθελαν να είναι αυτό που ονομάζουν «η εξουσία». Αν ήταν εξουσία, θα υπήρχε ένας Ουίνστον Σμιθ να πηγαίνει στα αρχεία και να κάνει τις απαραίτητες «διορθώσεις». Επίσης, έτσι εξηγείται και η λαχτάρα τους να νομιμοποιήσουν τον μπάφο -για να γράψεις ένα κείμενο σαν το παραπάνω πιθανόν να χρειάζεσαι μεγάλες ποσότητες.

Τελικά, το αποτέλεσμα της επίσκεψης Ερντογάν, στη διάρκεια της οποίας η Τουρκία έκανε «αξιοσημείωτες “υποχωρήσεις”» μετά «τα αυστηρά μηνύματα Τσίπρα», ήταν μια de facto κατοχή στα Iμια, μια απόπειρα βύθισης ελληνικού πλοίου και η απαγωγή και η αιχμαλωσία δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Κι όλα αυτά πριν δούμε τι άλλο θα προκύψει ως «σημαντική κληρονομιά» της επίσκεψης Ερντογάν.

Διεθνώς η Ελλάδα, λόγω της υπάρχουσας κυβέρνησης, δέχεται τη μια ταπείνωση μετά την άλλη. Οι κυβερνώντες «την πατάνε» στο εξωτερικό γιατί απλούστατα ο τσαμπουκάς που ξέρουν εκεί δεν περνάει. Είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια στη συνδικαλιστική και την επαναστατική «γυμναστική» με εσωτερικούς αντιπάλους που ακόμα πάσχουν από ενοχικά σύνδρομα και φοβίες. Με αυτούς τους αντιπάλους δεν έχεις παρά να δηλώσεις αριστερός και αρχίζουν την άτακτη υποχώρηση.

Στο εξωτερικό, όμως, αντίπαλοι και εχθροί δεν έχουν την ίδια κουλτούρα. Οι μπαχαλάκηδες στην κυβέρνηση, που έχουν συνηθίσει σε ένα εσωτερικό μέτωπο χωρίς αντιστάσεις, στο εξωτερικό τρώνε τα μούτρα τους. Το θέμα, βέβαια, είναι πως τον λογαριασμό της άγνοιάς τους τον πληρώνει η Ελλάδα.