Σε κάποιο νησί του Ιονίου, λίγες ημέρες πριν, σε παραλιακό εστιατόριο, ένα θηριώδες μαύρο τζίπ παρκάρει όχι απλά μπροστά στην ράμπα για Αμεα αλλά πάνω σε αυτήν! Ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου, όσο πιο ευγενικά γίνεται παρακαλεί τον οδηγό του τζίπ να το μετακινήσει.Η απάντηση:”Δεν το πάω πουθενά…ξέρεις ποιός είμαι εγώ?”. Ο εστιάτορας καλεί το λιμενικό για διευθέτηση του θέματος.Ο λιμενικός υπάλληλος με ευγένεια ζητά κι αυτός την μετακίνηση του τζίπ. Η απάντηση ίδια…”ξέρεις ποιός είμαι εγώ?”.

Ο λιμενικός ειδοποιεί την αστυνομία.

Μία από τα ίδια, με την διαφορά ότι ο οδηγός όχι μόνο δεν συμμορφώνεται αλλά γίνεται επιθετικός απέναντι στον αστυνόμο.Εκεί λοιπόν κάνει και το μοιραίο λάθος…. τολμάει να ακουμπήσει τον αστυνομικό. Η συνέχεια?….χειροπέδες και αυτόφωρο υπό τα χειροκροτήματα των υπολοίπων πελατών του εστιατορίου.

Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή (αυτήκοος και αυτόπτης μάρτυρας ήταν σερβιτόρος του εστιατορίου και πολύ καλός φίλος μου).

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι οι περισσότεροι από εσάς διαβάζοντας την ιστορία, στην αρχή εξοργιστήκατε αλλά στο τελος ανακουφιστήκατε.

Ποιοί είναι όμως αυτοί οι άθλιοι τύποι “ξέρεις ποιός είμαι εγώ”?

Η απάντηση απλή….άνθρωποι (ο θεός να τους κάνει!!) με εξουσία ή μπόλικο χρήμα ή συνδυασμό και των δύο.

Άτομα με ανύπαρκτο αξιακό σύστημα που βρέθηκαν μάλλον ξαφνικά με πολλά χρήματα(το πιθανότερο μαύρα) και αρκετή εξουσία πάνω σε συνανθρώπους τους.

Συνήθως χαμηλής μόρφωσης, προερχόμενοι από φτωχά κοινωνικά στρώματα, χωρίς την  παραμικρή παιδεία για να μπορέσουν να διαχειρισθούν το τεράστιο εγώ τους.

Άτομα κομπλεξικά, καταπιεσμένα, εγωπαθή μα πάνω απ’όλα φτωχά σε ηθικές αξίες και συναισθήματα.

Οι τύποι αυτοί δεν λογαριάζουν κανέναν, παρακάμπτουν ουρές σε τράπεζες, είναι μονίμως αγενείς, δεν ξέρουν τι σημαίνει πληθυντικός ευγενείας,κυκλοφορούν το καλοκαίρι παντού σαν να είναι στην παραλία χωρίς να τους απασχολούν οι γύρω τους και πολύ σπάνια κοιτάνε χαμηλά(η μύτη είναι μονίμως σηκωμένη).

Είναι διαρκώς σε ετοιμότητα για φασαρία και καβγά, εάν κάποιος δύστυχος κοινός θνητός τους επιπλήξει ή έστω τολμήσει να τους κάνει μια απλή παρατήρηση.

Ο όρος ρατσισμός γι’αυτούς χάνει την έννοιά του αφού οι συγκεκριμένοι τύποι με την συγκεκριμένη βιοθεωρία απλά συμπεριφέρονται ρατσιστικά σε όλους!!!…πολύ απλά δεν υπολογίζουν κανέναν(είναι σαν να μην υπάρχουμε γι’αυτούς). Υπολογίζουν μόνον τους ομοίους τους και όσους μπορούν να τους παράσχουν περισσότερη εξουσία και πιο πολλά χρήματα.

Οι τύποι αυτοί εφαρμόζουν κι άλλες τακτικές, έχουν κι άλλες παραλλαγές στην φαρέτρα της αγένειάς τους.

Θα τους ακούσετε να λένε “ξέρεις σε ποιά εστιατόρια έχω φάει εγώ?” ή “ξέρεις σε τι γιατρούς έχω πάει εγώ?” ή “ξέρεις σε τι ξενοδοχεία έχω κοιμηθεί εγώ?”.

Η τακτική τους είναι ο εντυπωσιασμός και ο εκφοβισμός του δύστυχου σερβιτόρου, γιατρού, ξενοδόχου κοκ.

Μερικές φορές σαν κερασάκι στην τούρτα μετά την απεχθέστατη δήλωση-ερώτηση χρησιμοποιούν και την προσφώνηση “ρε”.

Μόνο που τα γράφω συγχίζομαι.

Δεν ξέρω τι θα έκανα και πως θα αντιδρούσα εάν είχα απεναντί μου μια τέτοια περίπτωση.

Συμβουλές σαφείς δεν υπάρχουν.

Η αστυνομία είναι μια καλή λύση.

Η απομόνωσή τους όμως θεωρώ ότι είναι σίγουρα πολύ καλύτερη λύση.

Ένας σοφός είπε κάποτε ότι “τα χρήματα βοηθούν τον άνθρωπο να ζεί καλύτερα….δεν τον κάνουν όμως και καλύτερο!!!!”.

Με αυτήν την αλήθεια στο μυαλό και στην ψυχή μας ας συνεχίσουμε να πορευόμαστε κι ας αφήσουμε τους “ξέρεις ποιός είμαι εγώ?”  να δέχονται την χλεύη της κοινωνίας και της ιστορίας.

Με τιμή

Μαρκάτος Αναστάσιος