Το κλαδί που κάθονται ας το κόψουν μόνοι τους. Μαθαίνω πως η εδώ Εφορία Αρχαιοτήτων προκειμένου να αποφύγει την δρομολόγηση της απαλλοτρίωσης ενός μικρού τμήματος από το κτήμα της Μονής της Άτρου, επειδή αντιδρά η τοπική εκκλησία, επεξεργάζεται να καταθέσει εντός των ημερών στις αρμόδιες υπηρεσίες μια κουτσουρεμένη μελέτη η οποία προφανώς καμία σχέση δεν έχει με την μελέτη που έχει εγκρίνει ομόφωνα το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ) για τον θολωτό τάφο των Τζαννάτων, γράφοντας κανονικά στα παλαιότερα των υποδημάτων τους όλους όσους έβαλαν πλάτη για να συνταχθεί μια πλήρης και ολοκληρωμένη μελέτη για το μνημείο αυτό, όσους εργάστηκαν και ακολούθως ψήφισαν την μελέτη αυτή στα αρμόδια όργανα του Υπουργείου Πολιτισμού και κυρίως όλους τους θεσμικούς και κοινωνικούς φορείς του τόπου μας που ζήτησαν με τα ψηφίσματά τους την εφαρμογή της έτσι όπως ακριβώς έχει εγκριθεί από το Κ.Α.Σ.

Εάν αυτό συμβεί, πόσο μάλλον εάν αυτό υιοθετηθεί από τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου, οι οποίοι θα έχουν και τον τελικό λόγο για την έγκριση μιας τέτοιας πρότασης, τότε θα ζήσουμε για μια ακόμη φορά την πλήρη απαξίωση θεσμών και υπηρεσιών προς δόξαν του Ελληνικού κράτους.

Ελπίζω ειλικρινά ότι οι εκπροσωπούντες την Ελληνική δημόσια διοίκηση και την αυτοδιοίκηση δεν θα προτιμήσουν αυτοαναιρούμενοι να κινηθούν εναντίον του εαυτού τους και κατ’ επέκταση εναντίον της κοινωνίας πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων μια ολοκληρωμένη μελέτη, την οποία οι ίδιοι μας είχαν επιβάλει και ομόφωνα την έχουν εγκρίνει επειδή αντιδρά η τοπική εκκλησία στην παραχώρηση λίγων στρεμμάτων γης και η εδώ αρμόδια υπηρεσία δεν μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες της και να πράξει τα αυτονόητα. Εμάς δεν θα μας καταστήσουν συνένοχους. Το κλαδί που κάθονται ας το κόψουν μόνοι τους.

Εμείς θα συνεχίσουμε με περισσότερες ακόμη δυνάμεις και με περισσότερη ακόμη ένταση τον αγώνα μας και μόνοι και μετά πολλών για την προστασία και την ανάδειξη της μνημειακής μας κληρονομιάς σε όλα τα επίπεδα, έτσι όπως αρμόζει σε μια κοινωνία που έχει το όραμα και την θέληση να αντισταθεί και να επιβιώσει.

Μάκης Μεταξάς