Με αφορμή τα ψηφίσματα του δήμου Αργοστολίου (26/04/2020) και της ΠΕΔ Ιονίων Νήσων (27.04.2020), που αφορούν νομοσχέδιο με το οποίο δημιουργείται στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων ένας νέος ενιαίος φορέας διαχείρισης απορριμμάτων, συντελώντας στην κατάργηση της διαδημοτικής επιχείρησης για την περισυλλογή και διαχείριση απορριμμάτων Κεφαλονιάς (και Ιθάκης),η οποία σήμερα λειτουργεί με την επωνυμία ΕΔΑΚΙ ΑΕ και την ενσωμάτωσή της στον ενιαίο φορέα, δηλώνω τα κάτωθι:
Συμφωνώ με την έκδοση των ψηφισμάτων των δύο προαναφερθέντων οργανισμών. Τα προσυπογράφω.
Η Διαδημοτική δημιουργήθηκε το 1984, από τους δήμους και την πλειοψηφία των κοινοτήτων της εποχής. Η δημιουργία της οφείλεται στην εμπνευσμένη, αποφασιστική και αποτελεσματική συνεργασία του συνόλου σχεδόν της τότε πολιτικής ηγεσίας του νομού (βουλευτές, νομάρχης, δήμαρχοι, κοινοτάρχες). Υπήρξε πρωτοποριακή και πρότυπη πρωτοβουλία για όλη τη χώρα, συνέτεινε δε τα μέγιστα στην αποκτηθείσα φήμη για την Κεφαλονιά, ως το «καθαρότερο νησί».
Οι πολιτικοί-κοινωνικοί θεσμοί δεν είναι αιώνιοι και δεν αποτελούν φετίχ. Δημιουργούνται για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων αναγκών των πολιτών και η αξία τους κατοχυρώνεται από το βαθμό στον οποίο υπηρετούν λυσιτελώς το σκοπό δημιουργίας τους. Ο χρόνος απαρέγκλιτα καταργεί αργά ή γρήγορα τους θεσμούς ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί άλλους. Ό,τι δημιουργείται πεθαίνει∙ Είναι ο αδιασάλευτος φυσικός νόμος. Η εξέλιξη των κοινωνιών διαφοροποιεί ή ακόμη αλλάζει τις προϋπάρχουσες συνθήκες. Αν ένας θεσμός ξεπεραστεί από την εξέλιξη, αυτονοήτως πρέπει να καταργηθεί. Ουδείς λόγος υφίσταται για συναισθηματικές φορτίσεις, όταν βλέπεις έναν θεσμό για τον οποίο εργάσθηκες να ξεπερνιέται, να καταργείται. Δεν «μοιρολογώ» επομένως για την «επιβαλλόμενη» κατάργηση της Διαδημοτικής, για τη δημιουργία της οποίας εργάσθηκα επιμόνως και αποτελεσματικώς. Αν μάλιστα αντικαθίσταντο από ένα νέο, καλύτερο θεσμό θα’μουν και ευτυχής. Πρέπει να χαίρεσαι με την πρόοδο. Αυτό στην πολιτική σημαίνει να χαίρεσαι με το ξεπέρασμά σου. Έτσι νιώθεις την πραγματική ζωή και όχι την προσωπική σου αυταπάτη…
Η κατάργηση της Διαδημοτικής και η δημιουργία ενός νέου φορέα, εν μέσω κορονοϊκής ακινησίας, χωρίς ενημέρωση και διαβούλευση, προκαλεί αλγεινή έκπληξη, τόσο όσον αφορά στη δημοκρατική διαδικασία όσο και στον πιθανολογούμενο σκοπό του νομοθετήματος.
Η αιφνίδια νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για ένα προϋπάρχον και χρονίζον ζήτημα-τη διαχείριση δηλαδή των απορριμμάτων-έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στην κορονοϊόπληκτη τοπική κοινωνία. Προς τι αυτή η βιασύνη; Προς τι ο αιφνιδιασμός; Ποιους και τι «φοβάται» η κυβέρνηση; Πως, εν πλήρη αγνοία της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης προβαίνει σε αυτή την πρωτοβουλία;;; Πέραν πάσης αμφιβολίας αυτή η προσβλητική αγνόηση είναι αντιδημοκρατική ενέργεια και εκφράζει έκδηλη αλαζονεία.
Τώρα, ως προς το περιεχόμενο της πρωτοβουλίας αυτής καθ’αυτήν, υπάρχει ασάφεια. Ρώτησα ορισμένους υπεύθυνους τοπικούς πολιτικούς: Ποιος ο σκοπός του νομοθετήματος; Που αποβλέπει; Πως θα λειτουργεί ο νέος θεσμός; Διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε ενιαία αντίληψη για το τι επιδιώκεται και κυρίως για το πώς αυτό θα λειτουργεί. Είναι προφανές πως η ασάφεια προκύπτει από την παντελή έλλειψη ενιαίας πληροφορίας και όχι από πιθανή ανεπάρκεια των πραγματικά έγκυρων προσώπων με τα οποία επικοινώνησα.
Ήμουν και είμαι πάντα υπέρ του νέου, του καινοτόμου.
Όμως είμαι εξίσου υπέρ της δημοκρατικής ενημέρωσης και απόφασης. Όσο απεχθάνομαι το παλιό, το ξεπερασμένο, το αναχρονιστικό, άλλο τόσο απεχθάνομαι τον αυταρχισμό και την υπεροψία.
Θεωρώ απαραίτητη ενέργεια την απόσυρση του συγκεκριμένου άρθρου, που αφορά τον τόπο μας. Παρ’όλα αυτά και παρά την ασάφεια περί το νομοθέτημα, θα ήθελα να τονίσω πως ο νέος φορέας αν τελικά δεν αποσυρθεί το νομοθέτημα, θα υπηρετεί μεταξύ άλλων δύο τουλάχιστον αυτονόητες προϋποθέσεις: Τη διασφάλιση της εργασίας των εργαζομένων και τη μη μεταφορά απορριμμάτων από άλλα νησιά στην Κεφαλονιά. Ελπίζω η Κεφαλονιά από «Το καθαρότερο νησί» να μην γίνει « Το Νησί-κέντρο επεξεργασίας απορριμμάτων». Εν τοιαύτη περιπτώσει θα αποτελεί ανάγλυφη τραγική ειρωνεία να επιφορτίζονται οι διορατικοί και πρωτοπόροι, με τα απορρίμματα των επί δεκαετίες μωρών και αβέλτερων.
Η ευθύνη είναι όλων και κυρίως των τοπικών εκπροσώπων μας.
Αλέκος Καλαφάτης
