Για ακόμη μια φορά οι προβολείς της επικαιρότητας πέφτουν στη μαρτυρική για τα ζώα περιοχή της Παλικής. Κάτοικος πυροβόλησε και σκότωσε αδέσποτο σκύλο. Λίγοι έδωσαν σημασία διότι κάποιοι είπαν «έλα τώρα, ήταν απλώς ένα ζώο» ενώ οι περισσότεροι από εμάς εθισμένοι στη βία έχουμε υψώσει αρκετά τον πήχη της ανοχής και ίσως να μην ενοχλεί στο βαθμό που θα έπρεπε. Είναι λοιπόν κι αυτοί οι λόγοι που τέτοια τραγικά συμβάντα δεν είναι σπάνια , ούτε φαίνεται να έχουν τέλος. Στα κοινωνικά μέσα σχεδόν καθημερινά θα δούμε δεκάδες εγκαταλελειμμένα ζώα που περιφέρονται και αντιμετωπίζουν την αναλγησία των ανθρώπων, εξαφανίζονται ή φονεύονται μακριά από ανθρώπινα όμματα. Το θέμα όμως έχει κι άλλες διαστάσεις.
Σε κάθε τέτοια εγκληματική ενέργεια υπάρχουν και ηθικοί αυτουργοί οι οποίοι δεν θα υποστούν καμία τιμωρία.
Πρώτος και σημαντικότερος ο Δήμος Παλικής. Εάν είχε συμμορφωθεί με τη νομοθεσία και τον νόμο 4830/21 θα είχε κατασκευάσει κυνοκομείο και ίσως το ζώο να ζούσε ακόμη, όπως και πολλά άλλα ζώα που είχαν την παρόμοια τύχη στην ίδια περιοχή. Η Πολιτεία δυστυχώς επιδεικνύει εγκληματική ανοχή σε δημάρχους που παρανομούν ενώ η ίδια είναι πρόθυμη να στηρίξει οικονομικά όπως το έχει κάνει για τον Δήμο Ληξουρίου χωρίς την ανάλογη ανταπόκριση. Εάν είχε ακολουθήσει τις επιταγές του Νόμου ο Δήμος θα είχε προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για τη στείρωση, την ηλεκτρονική σήμανση, την προστασία των αδέσποτων ζώων. Εάν είχαν προηγηθεί αυτές οι επιβεβλημένες ενέργειες ίσως το δολοφονημένο τετράποδο να μη ήταν στον δρόμο, να είχε υιοθετηθεί ή να παρέμενε υπό την κηδεμονία του Δήμου. Αυτό θα απέτρεπε τη διάπραξη του φόνου από τον φερόμενο ως δράστη αλλά και επίδοξους δολοφόνους.
Η ηθική αυτουργία του Δήμου συνίσταται από αναλγησία, αδιαφορία και παντελή έλλειψη γνώσεων για τα θέματα διαχείρισης των οικόσιτων ζώων. Σε μια σύγχρονη κοινωνία ο Δήμος οφείλει να εκπαιδεύει, να εμπνέει με τη συμπεριφορά του, να διοργανώνει συναντήσεις και δράσεις με σκοπό την ενημέρωση των δημοτών για τις υποχρεώσεις τους, την αρμόζουσα συμπεριφορά προς τα ζώα, τη σχετική νομοθεσία. Παραδείγματος χάρη , Ο Δήμος είχε την υποχρέωση να ενημερώσει τους δημότες για την υποχρέωση των κατόχων να στειρώνουν τα ζώα τους και εάν δεν το επιθυμούν να στέλνουν DNA στον Δήμο για την ηλεκτρονική ταυτοποίηση του ζώου και καταγραφή στο Ηλεκτρονικό Μητρώο. Αυτά είναι ανύπαρκτα στον εν λόγω δήμο. Ακολουθεί πιστά τα βήματα ελέφαντα του Δήμου Αργοστολίου. Όφειλε επίσης να παρωθεί εθελοντές να συνδράμουν στο έργο του. Πρόθυμα αυτοί θα συμμετείχαν εάν έβλεπαν ένα δήμο ενεργητικό με ενδιαφέρον και θέληση. Ευτυχώς που υπάρχουν δύο- τρεις εθελοντές που έχουν αναλάβει με θυσίες αυτό που είναι αρμοδιότητα της Δημοτικής Αρχής.
Κι εμείς, ως μέλη της κοινότητας, φέρουμε τις δικές μας ευθύνες. Επιδεικνύουμε συχνά ανοχή στις κακουργηματικές αυτές ενέργειες, πιστοί οπαδοί του δόγματος «καλύτερα να μείνω μακριά, μην έχω μπελάδες» ή συχνότερα συγκαλύπτουμε. Αποθέτουμε στη λήθη τέτοια συμβάντα μέχρι το επόμενο συμβάν. Αντίθετα, στις προηγμένες κοινωνίες κάποιος ο οποίος ενεργεί με σκληρότητα στα ζώα αντιλαμβάνεται γρήγορα ότι δεν έχει χώρο σε αυτές. Προτιμά να αυτοεξοριστεί για να μην υφίσταται τη μήνιν των συνανθρώπων του. Μια τέτοια κοινωνία δεν αδιαφορεί βλέποντας τα ζώα να θανατώνονται. Τα μέλη της λειτουργούν συλλογικά. Διαμαρτύρονται, απαιτούν και διεκδικούν ένα ασφαλές περιβάλλον για τα ζώα που ζουν στην περιοχή τους.
Στα παρακάτω λόγια του Λεονα΄ρντο Ντα Βίνσι ο οποίος μας λέει ότι θα έρθει η εποχή που οι άνθρωποι όπως κι εγώ θα βλέπουμε τη δολοφονία ενός ζώου όπως βλέπουμε τη δολοφονία ενός ανθρώπου να προσθέσουμε ότι ευχόμαστε η ημέρα αυτή να μην καθυστερήσει.
21/9/2024
Ιωάννης Κοσμάτος
