Στις 7 Απριλίου 1992 ο Αντώνης Τρίτσης έφυγε από τη ζωή, όχι όμως και από το μυαλό και τις καρδιές μας. Είναι μια μέρα που ανακαλούμε έντονα στη μνήμη μας, τις προσπάθειες και το έργο του στα νησιά μας.
Από 1974, μέχρι και το 1992 που απεβίωσε, εργαζόταν νυχθημερόν για τα ζητήματα της Κεφαλονιάς και Ιθάκης, παρά τις βαριές υποχρεώσεις του σε εθνικό, ευρωπαϊκό κα διεθνές επίπεδο λόγω της θέσης του.
Ο Αντώνης Τρίτσης ήταν οραματιστής αλλά και ρεαλιστής ταυτόχρονα. Προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί τον χρόνο του κάθε ώρα και κάθε μέρα, γιατί ήξερε ότι δεν θα ήταν για πάντα στη θέση του υπηρετούσε. Λες και ήξερε, ότι και η ίδια η ζωή του θα ήταν μικρή σε διάρκεια και είχε την αγωνία να προλάβει να κάνει όσο περισσότερα πράγματα μπορούσε, παρόλο που αρκετά δεν είχαν τη συνέχεια που ήλπιζε και που έπρεπε. Τον κατηγόρησαν ότι απέτυχε γιατί δεν εφαρμόστηκαν όλα όσα σχεδίαζε.
Αν όμως κάνοντας τόσα πολλά «απέτυχε», ας αναλογιστούμε πόσα θα έκανε αν «πετύχαινε»!
Ο Αντώνης Τρίτσης δεν ασχολήθηκε μόνο με τα χωροταξικά και πολεοδομικά θέματα της Κεφαλονιάς και Ιθάκης. Ασχολήθηκε εξίσου με τα αναπτυξιακά προγράμματα και την περιφερειακή ανάπτυξη στα νησιά μας. Για να το πούμε καλυτέρα, προσπάθησε να παντρέψει και τις δύο αυτές πολιτικές. Γιατί θεωρούσε πάντοτε τον χωροταξικό σχεδιασμό ως το απαραίτητο υπόβαθρο και την προϋπόθεση κάθε διαδικασίας που έχει στόχο την ολοκληρωμένη ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος.
Έτσι θεώρησε και την κατάσταση στην Κεφαλονιά και Ιθάκη, όταν επέστρεψε οριστικά μετά τη δικτατορία. Για παράδειγμα, στη δεκαετία του ’80 η συνεισφορά του στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών ήταν καθοριστική με τα ειδικά σχέδια ανασυγκρότησης, λόγω των πυρκαγιών, που καταρτίστηκαν από επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον ίδιο και μέλη επιστήμονες, κυρίως κεφαλλονίτικης καταγωγής. Παρόμοια ήταν η προσπάθειά του για τον μετασχηματισμό του γεωργικού και κτηνοτροφικού τομέα, μέσω μελετών εξιδεικευμένων επιστημόνων με στόχο την αποφυγή της τουριστικής μονοκαλλιέργειας. Το ίδιο ενδιαφέρον έδειξε επίσης για τη συνετή διαχείριση των υδάτινων πόρων που τόσο έχουν ανάγκη η Κεφαλονιά και Ιθάκη, μέσω ειδικού ερευνητικού προγράμματος του ΕΜΠ.
Ο Αντώνης Τρίτσης δεν ικανοποιείτο με μεσοβέζικες λύσεις. Επιχειρούσε ριζικές τομές στα θέματα και προβλήματα που καταπιανόταν, αναλαμβάνοντας πάντα το ρίσκο και την ευθύνη. Δεν ήταν ένας πολιτικός με την κλασσική έννοια του όρου. Που αρκείται, δηλαδή, στη συνήθη μίζερη διαχείριση της εξουσίας. Είχε το σθένος, κάθε φορά, να δίνει μάχες για τις ιδέες του αδιαφορώντας για το όποιο κόστος.
Γι’ αυτό και δεν τον ξεχνούν οι Έλληνες και ειδικά οι κεφαλονίτες. Και γι’ αυτό μένει πάντα ζωντανός στη μνήμη μας.
Ηλίας Μπεριάτος
Πρόεδρος του Δ. Σ. του ΙΚΙ
Ο Α. Τρίτσης στο Α’ αναπτυξιακό συνέδριο Κεφαλονιάς και Ιθάκης (1986)
