Επειδή την 23η Απριλίου έφυγαν από τη ζωή δύο σπουδαίοι συγγραφείς, ο Ισπανός Μιγκέλ Ντε Θερβάντες και ο Άγγλος Ουΐλιαμ Σαίξπηρ, η Unesco αποφάσισε το 1995 να καθιερώσει την 23η Απριλίου κάθε χρόνου ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου με στόχο την προώθηση και προβολή της ανάγνωσης και γενικότερα του βιβλίου.
Παρά τις νέες τεχνολογίες επικοινωνίας (ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο κ.λπ.) ο γραπτός λόγος, το βιβλίο, χωρίς να έχει χάσει την αξία του, εξακολουθεί να παίζει καθοριστικό ρόλο στη μετάδοση της γνώσης αλλά και στη διεύρυνση της κριτικής σκέψης και γενικότερα της πνευματικής καλλιέργειας. Επιπλέον, το διάβασμα δημιουργεί κλίμα δημιουργικής ψυχαγωγίας και ευχάριστης ψυχικής διάθεσης.
Το βιβλίο συνεχίζει να είναι το καθαρό παράθυρο της γνώσης, ο απαραίτητος σύμμαχος του Ανθρώπου, η δύναμη και ο πλούτος του Πολίτη.
Εξάλλου, το τυπωμένο βιβλίο, σε αντίθεση με το ηλεκτρονικό, δεν απαιτεί τη διαμεσολάβηση τρίτου για τη χρήση του. Όσο κι αν η τεχνολογία είναι θετική για την ανθρώπινη εξέλιξη, στο ηλεκτρονικό βιβλίο τις διαδικασίες «ανάγνωσης» τις καθορίζει ο διαχειριστής της παρεχόμενης ενέργειας, είτε πρόκειται για τον τρόπο φόρτισης της συσκευής είτε για την τιμολόγηση της ενέργειας.
Αντιγράφουμε τα λόγια του σπουδαίου σύγχρονου διανοητή Ουμπέρτο Έκο, τα οποία κοσμούν την είσοδο του Μουσείου Ληξουρίου, όπου στεγάζεται η Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη:
«Τι όμορφο που είναι ένα βιβλίο, που επινοήθηκε για να πιάνεται στο χέρι, ακόμη και στο κρεβάτι, ακόμη και μέσα σε μία βάρκα, ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχουν ηλεκτρικές πρίζες, ακόμη κι αν έχει αποφορτιστεί κάθε μπαταρία και αντέχει τα σημάδια και τα τσαλακώματα, μπορεί να αφεθεί να πέσει καταγής ή να παρατηθεί ανοιγμένο στο στήθος ή στα γόνατα όταν μας παίρνει ο ύπνος, μπαίνει στην τσέπη, φθείρεται, καταγράφει την ένταση, την επιμονή ή τον ρυθμό των αναγνώσεών μας, μας υπενθυμίζει (αν φαίνεται πολύ καινούργιο ή άκοπο) ότι δεν το διαβάσαμε ακόμη…».
Σημειώνουμε την υποχρέωση της Πολιτείας να αλλάξει την πολιτική της για το Βιβλίο και τις Δημόσιες Βιβλιοθήκες. Πρέπει να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα στήριξης του Βιβλίου (τιμή, διακίνηση κ.λπ.), ενώ οι Δημόσιες Βιβλιοθήκες πρέπει να επανδρωθούν με το αναγκαίο προσωπικό και να ενισχυθούν με γενναίες επιχορηγήσεις. Τα ημίμετρα, οι προσωρινές λύσεις και τα ευχολόγια με τα «μεγάλα» λόγια μόνο κακό κάνουν…
ΤΟ ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΤΗΣ ΙΑΚΩΒΑΤΕΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
