Η τσιγκουνιά και η τεμπελιά μερικές φορές έχουν το ίδιο κοινωνικό αντίκρυσμα και αποτέλεσμα. Έχουμε συνηθίσει να τις ταυτίζουμε με Κοινωνικό μας βάρος. Όμως δεν είναι βάρος αλλά κάτι πολύ πιο δύσκολο.
Πριν δεκαπέντε-είκοσι χρόνια γνώρισα από κοντά άτομο που από τεμπελιά δεν έψαχνε να δουλέψει κάπου και σιχτίριζε όλη μέρα τους γύρω του και μαύριζε την ψυχή σε όποιον ήταν δίπλα του φίλος/η, επειδή ήταν άντρας και ζούσε με τη μάνα του, αν και κόντευε τα τριάνταπέντε.
Μετά από δεκαπέντε-είκοσι χρόνια είδα ακριβώς το ίδιο σε άτομο που ήταν τρομερά εργατικό εκείνο, αλλά τσιγκούνης τόσο ώστε για να μην ξοδέψει τίποτα αλλά μόνο να αποθησαυρίζει κόπους έμενε με τη μάνα του αν και ήταν αρκετά μεγαλύτερος από μένα.
Στο ενδιάμεσο απ΄αυτά τα δεκαπέντε-είκοσι χρόνια παρατήρησα το ίδιο και σαν επιλογή γυναικών και το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν το ίδιο.
Θα διαχωρίσω εδώ όμως την απλοική λογική ότι άτομα με τέτοια χαρακτηριστικά απλά θα εκμεταλλευτούν τον άλλον, που αυτό είναι η Κύρια Κοινωνική φοβία ως προς αυτούς, ή η Κοινωνία θα τους αποκαλέσει βάρος κάποιων ή της ίδιας. Το να σε εκμεταλλευτεί κάποιος είναι συνηθισμένο ακόμη κι αν το πάρεις είδηση αργά ή γρήγορα με κάποιες υλικές σου απώλειες και δεν είναι το τέλος του κόσμου. Όμως τι γίνεται αν ξεπερνά το όριο της εκμετάλλευσης του άλλου και αγγίζει την
κακοποίηση του άλλου και βλάβη του;
Και οι δυο κατηγορίες τεμπέλη ή τσιγκούνη που δεν αυτονομήθηκαν για έναν απ΄τους δυο λόγους αν τυχόν δουν γυναίκα με αυτονομία θα την πλησιάσουν για να την βλάψουν και για κανέναν άλλο λόγο. Για να την Βλάψουν και όχι απαραίτητα για να την εκμεταλλευτούν σε κάτι, και το λέω παρατηρώντας και συλλέγοντας στοιχεία για το κοινωνικό αυτό φαινόμενο και τις επιπτώσεις του πάνω από τριάντα χρόνια. Στην ουσία τη μάνα τους θέλουν να βλάψουν και όποιον πάρει ο χάρος αν βρεθεί δίπλα τους ακόμη και ως φίλος κάτι γένους θηλυκού αυτόνομο. Να τους βοηθήσεις δεν μπορείς.
Κι αν νομίζετε ότι φέρονται καλά στη γριά μάνα τους, μπα, δεν ισχύει.
Ζουν σε συνθήκες κακοποίησης μαζί τους που και οι ίδιοι δημιουργούν και διαιωνίζουν και έχουν γίνει χειρότεροι και απ΄τη χειρότερη κακοποιητική μάνα. Άξιοι λοιπόν των επιλογών και της τύχης τους. Όμως τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες που θα κάνουν αυτή την επιλογή όσο περνά ο Καιρός και η Μάνα-απειλή μες στο ίδιο σπίτι γερνάει αρχίζουν δήθεν να της δείχνουν μια
διαστρεβλωμένη φιλευσπλαχνία και παράλληλα την κακοποιούν ψυχολογικά αλύπητα επειδή αυτή η εναλλαγή ακριβώς είναι που την κακοποιεί, ενώ παράλληλα είναι πλέον πολύ αδύναμη για να αντιδράσει. Οπότε η εκδίκηση δεν μπορεί παρά να βρει διέξοδο και αποσυμπίεση και σε κάτι πιο νέο από εκείνη για να είναι σημαντική η ήττα του, να΄ναι πιο ζωηρός εχθρόςγια να του στερήσουν ζωή.
Στα μάτια αυτών των ανθρώπων με αυτές τις επιλογές ζωής άραγε: Οι υπόλοιποι άνθρωποι είναι τα κορόιδα που δουλεύουν από μικροί για να έχουν ισορροπία και αυτονομία; (με Αυτή ακριβώς τη Στόχευση) ή το κάνουν από σπατάλη; Η πολυπόθητη αυτονομία του ενήλικου ατόμου δεν είναι η Ελευθερία του απλά, ο ζωτικός Χώρος του, αλλά συνώνυμο της
Ισορροπίας του. Μπορείς να εφεύρεις εκατό δουλειές μετά τις αληθινές σου δουλειές ή και δραστηριότητες, και όλη μέρα να φτιάξεις μια ψευδαίσθηση ότι είσαι έξω από τη Μάνα-Απειλή του ευνουχισμού σου (ότι Φύλο κι αν έχεις) μα αν και θα μπορείς να σταθείς οικονομικά δεν θα μπορείς ποτέ να Ισορροπείς και θα ξεσπάς βίαια πάνω στους άλλους τυχαίους περαστικούς. Επειδή επέλεξες να ζεις και να καλλιεργείς την παράνοια αγάπης-μίσους, που αυτό το μίσος όταν είσαι μικρός/η είναιαπλά μια σταλιά φόβος, όσο και το μπόι σου.
Και όσο για το θέμα Πανελλαδικών εξετάσεων δεν είναι αυτές ο Πήχης που θα κλαδέψει ποτέ το μπόι σου. Αλλά απλά ένας πρώτος τρόπος να περάσεις μέσα από μια γκάμα επιλογών που έχεις και να εφεύρεις και άλλα εναλλακτικά σου Εργαλεία πέρα απ΄αυτές, ώστε να στοχεύσεις στην κοινωνική σου Ισορροπία μες στο σύνολο και να μην προκαλέσεις βλάβες στους τυχαίους που θα σε συγχρωτιστούν στο μέλλον.
Έχεις λοιπόν απλά να διεκπεραιώσεις ένα σημαντικό έργο για να λέγεσαι άνθρωπος στο μέλλον και όχι τύρρανος, εκδικητικός και ψυχοπαθής (κοινωνιοπαθής), επειδή δεν είναι το θέμα αν η Κοινωνία θα σε πει βάρος κάποιου. Έχεις απλά να βρεις τρόπους να αυτονομηθείς, είτε τύχει να παντρευτείς στο μέλλον είτε όχι, με όποιο υλικό ή άλλο σου Κόστος κι αν αντιστοιχεί αυτό. Αν και το χαρακτηριστικό αυτού που αποθησαυρίζει μόνο, δίχως να θέλει να έχει απώλειες, είναι να μην αντιλαμβάνεται ότι τον φτάνουν και του περισσεύουν τα χρήματα για να είναι και αυτόνομος. Δηλαδή είναι και Αχάριστος απέναντι σε ότι έχει
συσσωρεύσει και φυσικά γκρινιάρης ότι όλα του φταίνε και άρα θύμα της κοινωνίας και όχι θύτης. Το χρέος όμως για τις επιλογές σου δεν το χεις απέναντι στην Κοινωνία αλλά στον ίδιο σου τον εαυτό ώστε να μην Παρανοήσεις και δεν αντιλαμβάνεσαι από μια ηλικία και μετά πλέον την αλήθεια, που σημαίνει ότι έφτασες νοητικά σε πλήρη απώλεια ισορροπίας και αντίληψης της πραγματικότητας.
Μαρία Μαγουλά
