Του Ναπολέοντος Λιναρδάτου
Στις φετινές πανελλήνιες «η μεγαλύτερη συχνότητα βαθμολογιών, σε όλα σχεδόν τα μαθήματα, ήταν κάτω του 10.» Στην Ιστορία γενικής Παιδείας, εννέα στους δέκα υποψήφιους έγραψαν κάτω από την βάση. Στα Μαθηματικά προσανατολισμού σπουδών Οικονομίας και Πληροφορικής, οκτώ στους δέκα έγραψαν κάτω από την βάση. Παρόλο που οι πανελλήνιες κάθε χρόνο γίνονται και ευκολότερες για ψηφοθηρικούς λόγους, αυτή η πολιτική που σκοπό έχει να δημιουργήσει πληθωρισμό στις βαθμολογίες, αδυνατεί να αποκρύψει την κατάρρευση της κρατικής παιδείας.
Δεν χρειάζεται να έχεις πάρει πάνω από την βάση στα Μαθηματικά για να καταλάβεις ότι ένα 15αρι της δεκαετίας του 70 δεν ήταν το ίδιο με αυτό της δεκαετίας του 80, και αυτό του 80 με αυτό του 90 και ούτω καθεξής. Η ελληνική πολιτική τάξη κατάφερε να κάνει στην εκπαίδευση ότι έκανε και με την δραχμή, από υποτίμηση σε υποτίμηση το πάει. Μιας και δεν καθορίζουν οι γονείς την εκπαίδευση των μαθητών, η πολιτική τάξη παίρνει τις αποφάσεις πάντοτε με κριτήριο τα συμφέροντα της.
Ακολουθώντας την σοσιαλιστική λογική, που είναι πλέον η επίσημη θρησκεία του έθνους, ο βαθμός δεν έχει αξία επειδή αντιπροσωπεύει την πραγματική γνώση και την ικανότητα του μαθητή, αλλά αν το σχολείο δίνει το βαθμό, τότε ο μαθητής υποτίθεται ότι έχει την ανάλογη γνώση και ικανότητα. Ειδικά οι κυβερνώντες, αντιλαμβάνονται την βαθμολογία με το ίδιο τρόπο που αντιλαμβάνονται το χρήμα. Το χρήμα γι’ αυτούς δεν έχει αξία επειδή αντιπροσωπεύει την παραγωγή και παραγωγικότητα μιας οικονομίας, αλλά το χρήμα είναι ο πλούτος – εξ ου και το «λεφτά υπάρχουν.»
Στα 40 και πλέον χρόνια της μεταπολίτευσης η πολιτική τάξη κατέστρεψε οτιδήποτε είχε αξία στην εκπαίδευση. Μετέτρεψε και αυτόν τον τομέα σε έναν ακόμα θεσμό που έχει ως κεντρικό λόγο ύπαρξης την διαιώνιση της εξουσίας της πολιτικής τάξης. Μοιράζει διορισμούς και προνόμια αργομισθίας στους εκπαιδευτικούς, απονέμει εύκολα πτυχία στους μαθητές, δίνει εξουσίες στους συνδικαλιστές και φοιτητοπατέρες.
Ήταν επόμενο να επέλθει η κατάρρευση και στο χώρο της εκπαίδευσης. Μια κατάρρευση που είναι τόσο δραματική που ούτε ο πληθωρισμός στην βαθμολογία δεν μπορεί να αποκρύψει. Στο εγγύς μέλλον οι νέοι θα ανακαλύψουν ότι το πολιτικό σύστημα δεν τους φόρτωσε μόνο ένα τεράστιο χρέος, υψηλούς φόρους και μια κατεστραμμένη οικονομία. Κρατικοποιώντας και πολιτικοποιώντας την εκπαίδευση τους περιόρισε δραστικά και τα εφόδια για να αντιμετωπίσουν την υπάρχουσα κρίση. Δεν είναι τυχαίο που ο κ. Τσίπρας ως συνεπής αριστερός κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να αποφύγει τις συνέπειες των πολιτικών που εφαρμόζει και προπαγανδίζει. Τα δικά του παιδιά τα στέλνει σε ιδιωτικό σχολείο.
