Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ανακοινώνονται οι βάσεις των σχολών και κατ’επέκταση τα ονόματα των επιτυχόντων στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Ανάμεσα σε αυτά τα ονόματα διαβάζουμε διάφορα άρθρα για τους πρώτους των πρώτων, δηλάδη για τους εισαχθέντες με την μεγαλύτερη βαθμολογία.
Χαίρομαι αφάνταστα να διαβάζω γι’ αυτά τα παιδιά που αρίστευσαν στην Ιατρική την Νομική στις σχολές των Υπολογιστών, στις Οικονομικές σχολές, στις Στρατιωτικές σχολές και γενικά χαίρομαι να διαβάζω για αυτούς τους νεαρούς και τις νεαρές που λίγα χρόνια αργότερα το πιθανότερον θα καθορίζουν την ζωή όλων μας.
Οι φετινοί πρωτεύσαντες θα έιναι “καλώς εχόντων των πραγμάτων” οι αυριανοί γιατροί μας,δικηγόροι μας, πολιτικοί μας, τεχνοκράτες μας, πνευματικοι καθοδηγητές μας(συγγραφείς, λογοτέχνες, δοκιμιογράφοι, αναλυτές κ.α).
Οι φετινοι πρωτεύσαντες θα κρατάνε την τύχη αυτής της κοινωνίας και των θεσμών της στα χέρια τους.
Χαίρομαι να διαβάζω για την πορεία αυτών των νεαρών και για έναν ακόμα σημαντικό λόγο…γιατί ολα αυτά τα παιδιά αποδεικνύουν περίτρανα σε όλους εμάς που λόγω ηλικίας κρίνουμε την νεολαία επιπόλαια και επιδερμικά ως υπερφίαλη, τεμπέλα και βολέμενη, ότι δεν είναι έτσι.
Υπάρχουν πολλά νεαρά παιδιά που απο το γυμνάσιο ακόμα θέτουν στόχους, κοπιάζουν, διαβάζουν, προσπαθούν με απώτερο στόχο την καλύτερη προετοιμασία τους για τις επικείμενες Πανελλήνιες εξετάσεις.
Αποφασίζουν από νωρίς, από την τρυφερή ηλικία των 13-14 χρόνων ότι θα παλέψουν, θα τιθασεύσουν τις νεανικές τους επιθυμίες, θα κλείσουν όσο μπορούν τα αυτιά τους στις ελκυστικές σειρήνες της καλοπέρασης και του χαβαλέ και θα ακολουθήσουν τον δύσκολο και ψυχοφθόρο δρόμο της μόρφωσης και της γνωστικής ολοκλήρωσης.
Ενδυναμώνουν τα πιστεύω τους, αποκτούν αυτοέλεγχο και αυτοπειθαρχία με μόνο στόχο τις μελλοντικές σπουδές.
Αυτό άλλωστε κατά την γνώμη μου είναι και το μεγαλύτερο εφόδιο που προσφέρει το σχολείο….να σε μάθει, εκτός απο Αρχαία ,Μαθηματικά,Φυσική και Χημεία, να πειθαρχείς και να βρείς τρόπους για να κατακτήσεις την γνώση.
Να σε μάθει ότι η καθημερινότητα του απαιτεί διάβασμα, πρόγραμμα, έλεγχο και σύστημα…απαιτεί σταθερή σκέψη και προσανατολισμένες κινήσεις.
Όποιος θέλει να σπουδάσει πρέπει να ιδρώσει, να μοχθήσει, να ξενυχτήσει, να αγχωθεί να κουραστεί επι χρόνια σωματικά και ψυχικά.
Η είσοδος στο πανεπιστήμιο δεν γίνεται μέσω ενός μαγικού ραβδιού….θέλει κόπο και χρόνο.
Αυτά λοιπόν τα παιδιά δεν είναι τίποτε άλλο από τα ζωντανά παραδείγματα όλων αυτών των θυσιών.
Αυτά τα παιδιά αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον δύσκολο δρόμο της κατάκτησης της γνώσης και τελικά τα κατάφεραν.
Μπαίνουν στην μύτη πολλών από εμάς που φροντίζουμε να απαξιώνουμε την νέα γενιά χαρακτηρίζοντάς την ανεύθυνη και ευθυνόφοβη, γκρινιάρα και απαιτητική, ελαφρόμυαλη και ασόβαρη.
Δεν είναι τέτοια…ένα μεγάλο κομμάτι της σχολικής νεολαίας είναι σοβαρό, συγκροτημένο, πειθαρχημένο και με όραμα.
Πρέπει αυτό το κομμάτι να το φυλάξουμε ως ” κόρην οφθαλμού”.
Αυτοί οι εισαχθέντες θα μας πάνε στο μέλλον.
Ας τους βγάλουμε λοιπόν το καπέλλο, ας τους δείξουμε τον πρέποντα σεβασμό και ας τους ευχηθούμε καλή σταδιοδρομία στον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο που έχουν επιλέξει
Μαρκάτος Αναστάσιος
