Το βράδυ της 23ης Μαρτίου 2019 στο θέατρο «ΚΕΦΑΛΟΣ» Αργοστολίου, Κεφαλληνίας εορτάστηκε ο ερχομός της Άνοιξης και η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης την οποία διοργάνωσαν η Κ.Ε.ΔΗ.ΚΕ, η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών και ο Κύκλος Ποιητών Ελλάδος σε συνεργασία με τον Κύκλο Ποιητών Κεφαλληνίας.
Την εκδήλωση συντόνισε ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κύριος Βαγγέλης Κεκάτος πλαισιωμένος από τον Μάκη Γαλανό και τον καπετά – Γιώργο Σπηλιώτη. Η ομιλία του καπετά – Γιώργου Σπηλιώτη ήταν για τη ζωή του Κωστή Παλαμά μια και το 2019 είναι έτος Παλαμά.
Μέλη από τον Ποιητικό Κύκλου Κεφαλληνίας που εδρεύει στο Αργοστόλι απήγγειλαν ποιήματα.
Τριπλή γιορτή σήμερα, γιατί τα παλαιά τα χρόνια οι Έλληνες την πρώτη ημέρα της Άνοιξης εόρταζαν:
- Την επιστρέφει του Απόλλωνα στη Δήλο από τους Υπερβορείους.
- Την επιστροφή της Περσεφόνης κοντά στην μητέρα της Δήμητρα από τον Άδη.
- Στα σημερινά χρόνια γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Επειδή κατά τον Πλάτωνα η Ζωγραφική είναι η σιωπηλή ποίηση και η Ποίηση είναι η ομιλούσα Ζωγραφική, όπως κάθε χρόνο καλλιτέχνες παρουσίασαν έργα ζωγραφικής τους μαζί με την ποίηση. Συμμετείχαν: η Ρεγγίνα Παντελιού, Νίκη Ρασσιά, Ευρωσύνη Μουΐκη, η Μιμίκα Μιχαηλίδη και η κα Καπάτου.
Η χορωδία της Λειβαθούς με τον μαέστρο Βασίλη Καλογηρά έκλεισαν την εκδήλωση με Κεφαλλονίτικες καντάδες.
Δεν είναι τυχαίο που η εορτή αυτή συμπίπτει με την πρώτη ημέρα της Άνοιξης. Είναι για να δώσει στον άνθρωπο την ευκαιρία να φύγει από τον λήθαργο του χειμώνα, να αισθανθεί την αναγέννηση της φύσης και να νοιώσει ο ίδιος ψυχική ανάταση. Ιδιαίτερα φέτος χρειαζόμαστε να ανεβάσουμε το ηθικό μας και θα ανεβεί μόνο με την θετική σκέψη.
Ευχαριστούμε τον πρόεδρο της ΚΕΔΗΚΕ κύριο Κωνσταντάκη και το προσωπικό του θεάτρου για την βοήθειά τους.
Για την επέτειο της 25ης Μαρτίου
Προσκύνημα
Σ’ έψαχνα στα βουνά, στα λαγκάδια
και στα κελιά τα υγρά.
Χάθηκαν τα ίχνη σου μέσα στον χρόνο
σβήστηκαν τ’ αχνάρια σου πάνω στις πέτρες,
χορτάριασαν τα μονοπάτια, που ροβολούσες.
Η τελευταία φορά που άκουσα για σένα
ήταν στ’ Aνάπλι.
Φοβισμένα χείλη κρυφομιλούσαν
κάποια δάχτυλα δείχνανε το Παλαμήδι.
Ο Χρόνος σταμάτησε εκεί μέσα!
Ξέχασε να σε μετρά.
Ξέχασε ο ήλιος να σε φωτίζει.
Ξέχασαν οι δάσκαλοι να σε αναφέρουν στα σχολειά.
Ξέχασαν οι παπάδες να σε μνημονεύουν τις εκκλησιές.
Άφαντος έγινες.
Και χθες, έτσι απροσδόκητα κι όλως τυχαία
σκόνταψα πάνω στο χορταριασμένο μνήμα σου.
Ξεχασμένο από το χρόνο.
Ξεχασμένο από τους Έλληνες.
Ξεχασμένο σ’ απόμερη γωνιά του Α΄ νεκροταφείου.
Συγνώμη για την εγκατάλειψη.
Ήλθα για ένα προσκύνημα
στο χορταριασμένο μνήμα σου,
γέροντα του Μοριά.
Καπετά –Γιώργος Σπηλιώτης
