Το ξεκαθαρίζω από την αρχή με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Είμαι εναντίον κάθε μορφής διάκρισης. Όμως, υπάρχει ένα «αλλά». Πιστεύω ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει και η λεγόμενη «πολιτική ορθότητα» στράβωσε τόσο πολύ που έχει γίνει πια αντικείμενο ειρωνείας.
Σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια «…Ως πολιτική ορθότητα αναφέρεται η αποφυγή εκφράσεων ή ενεργειών που πιστεύεται ότι αποκλείουν, περιθωριοποιούν ή προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων που μειονεκτούν κοινωνικά ή γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους.
»Χάρη στο κίνημα της πολιτικής ορθότητας αποκαταστάθηκαν ορισμένες κοινωνικές αδικίες. Διαπιστώνεται, όμως, ότι υπήρξε εκφυλισμός και εκτροπή αυτής της κίνησης προς μια μορφή ελέγχου της σκέψης που απειλεί την ελευθερία της έκφρασης και προς μια συμμόρφωση στις απαιτήσεις ομάδων πίεσης».
Ο Ουμπέρτο Έκο θεωρεί ότι «η πολιτική ορθότητα τείνει να εξελιχθεί σε νέας μορφής φονταμενταλισμό»!
Πιστεύω ότι το να αντιπαλεύει κάποιος το ρατσισμό και τις διακρίσεις δε σημαίνει ότι πρέπει να ξεφεύγει από τη λογική και να δέχεται την αλλοίωση της ιστορίας και της πραγματικότητας.
Ο Χριστός ήταν λευκός. Το ίδιο και ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Αχιλλέας, ο Σωκράτης και ο Αριστοτέλης.
Ο Μαντέλα και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν μαύροι. Μαύρος είναι ο μοναδικός Σίντνεϊ Πουατιές και ο μελωδικότατος Χάρη Μπελαφόντε.
Αυτή είναι η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα που η παράνοια της πολιτικής ορθότητας επιχειρεί να την διαστρεβλώσει!
Έχουμε φτάσει στο σημείο τηλεοπτικές παραγωγές να παρουσιάζουν (για πρωτοτυπία, θέλω να πιστεύω) τον Αχιλλέα και άλλα ιστορικά λευκά πρόσωπα ως μαύρους!
Αυτή η παραποίηση της πραγματικότητας προκαλεί ελάχιστες χλιαρές αντιδράσεις. Μπορείτε, όμως, να φαντασθείτε τι θα γινόταν αν ένας σκηνοθέτης παρουσίαζε το Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ως λευκό; Θα ξεσηκώνονταν θεοί και δαίμονες για τη… μεγάλη προσβολή!
Καταδικάζω απερίφραστα την αστυνομική βία κατά των μαύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα και συμμερίζομαι τις αντιδράσεις που εκφράζονται με ογκώδεις διαδηλώσεις. Την ίδια ώρα τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης αφιερώνουν ατελείωτο ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό χρόνο ενώ οι εφημερίδες διαθέτουν σελίδες επί σελίδων καλύπτοντας και καταδικάζοντας αυτή τη βία.
Τι ακούστηκε, όμως, και τι γράφτηκε, για την Αυστραλή που σκοτώθηκε από αστυνομικά πυρά όταν άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της στις ΗΠΑ; Ελάχιστα. Και αυτό γιατί το θύμα ήταν λευκό. Ήταν ένα μακάβριο λάθος, είπαν οι αρμόδιοι και ζήτησαν συγνώμη.
Ένα τελευταίο θύμα της «πολιτικής ορθότητας» είναι το βιβλίο της Άγκαθα Κρίστι, «Δέκα Μικροί Νέγροι», το δημοφιλέστερο βιβλίο του είδους του όλων των εποχών (100 εκατομμύρια πωλήσεις) ο τίτλος του οποίου θα αλλάξει σε «Ήταν δέκα»!
Σε λίγο θα ζητήσουν και την αλλαγή της Ιλιάδας γιατί ο Όμηρος προσβάλλει τους… Τρώες.
Φοβάμαι ότι η πολιτική ορθότητα έχει γίνει ένα πολιτικό παιγνίδι που παίζουν δεξιοτεχνικά οι διάφορες ομάδες πίεσης, οι λίγοι δηλαδή, επιβάλλοντας τις ακραίες απόψεις τους στους πολλούς! Ένα είδος δικτατορίας της μειοψηφίας.
Η μακροχρόνια απουσία μου στο εξωτερικό και οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με έφεραν κοντά σε διάφορες φυλές. Έτσι έχω γνωριστεί, μεταξύ άλλων, με Κινέζους και Αφρικανούς με τους οποίους με συνδέει μια ειλικρινής φιλία για την οποία είμαι υπερήφανος. Τους θεωρώ ανεκτίμητους φίλους.
Το αναφέρω αυτό για να υπογραμμίσω το γεγονός ότι φυλές και χρώματα δεν με απασχολούν. Με απασχολεί, με εκνευρίζει και με ανησυχεί, όμως, η χωρίς μέτρο δήθεν προστασία των μειονοτήτων και η ουδετεροποίηση των πάντων!
Στο πλαίσιο αυτής της τρέλας, πλήττουν και την οικογένεια. Να μην έχουν, λέει, τα παιδιά μπαμπά και μαμά αλλά «γονιό 1» και «γονιό 2» – μια κίνηση που έχει ξεκινήσει από αυτούς που έχουν διαφορετικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς!
Δεν πάμε καλά! Αν συνεχιστεί αυτή η τάση, αν δεν εκλογικευτούν οι ομάδες πίεσης, δεν θα αργήσει ο καιρός που οι ομαλοί θα θεωρούμαστε… ανώμαλοι!
Γιώργος Μεσσάρης
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ… μαύρος και υπέροχος.
