Του Ναπολέοντος Λιναρδάτου
Πολλές φορές οι πολίτες δεν θέλουν την αλήθεια, άλλες φορές θα την ήθελαν φτάνει να μη χρειαστεί να την ακούσουν, και άλλοτε θα ήθελαν να την ακούσουν χωρίς όμως να χρειαστεί και να την πιστέψουν. Η πολιτική τάξη πάσχει από τις ίδιες κακές συνήθειες. Έχει τα δικά της πιστεύω και όταν αυτά συγκρούονται με την πραγματικότητα, τότε το πρόβλημα είναι της πραγματικότητας.
Η πρόσφατη εμπλοκή για το θέμα του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού δείχνει το πόσο η αλήθεια είναι μια επικίνδυνη ουσία για την πολιτική τάξη, και πιο συγκεκριμένα αυτό που πολύ χαριτωμένα ονομάζεται στην Ελλάδα κεντροδεξιά. Αν οφείλουμε να αναγνωρίσουμε κάτι είναι ότι η ελληνική κεντροδεξιά σίγουρα δεν είναι δεξιά και κυρίως είναι κάπου στο κέντρο, ένα κέντρο όμως που μετατοπίζεται διαρκώς και αριστερότερα γιατί ο μόνος πολιτικός χώρος στην Ελλάδα που παράγει πολιτικό αφήγημα, ρητορική και ιδεολογία είναι η αριστερά. Εξ ου και ο λόγος περί ηθικού πλεονεκτήματος.
Η λεγόμενη κεντροδεξιά πάσχει από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, που «είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους, μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς.»
Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι το να προσπαθεί κάποιος να διαχωρίσει εθνικοσοσιαλισμό από τον κομμουνισμό είναι μια φιλοσοφικά και ηθικά ανέφικτή εξάσκηση. Στο μόνο που διαφέρουν οι δύο ιδεολογίες είναι η συλλογικότητα στο όνομα της οποίας επιβάλλουν ένα σύστημα καταπίεσης, ολοκληρωτικού ελέγχου του ατόμου και γενοκτονίας. Οι εθνικοσοσιαλιστές επιλέγουν τη φυλή και οι κομμουνιστές την εργατική τάξη.
Στην αρχή οι της κεντροδεξιάς προσπάθησαν να αποφύγουν το θέμα. Η κυβέρνηση το έφερε είπαν προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή των πολιτών από τον ΕΝΦΙΑ και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Μετά από πολλή πίεση από τα κάτω, έβγαλαν μια ανακοίνωση στηλιτεύοντας τον σταλινισμό, διαχωρίζοντας τον κομμουνισμό από τα έργα και ημέρες των κομμουνιστών. Όταν λίγο αργότερα ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε την αντεπίθεση, ενεργοποιήθηκαν τα αντανακλαστικά της παρατάξεως, δηλαδή η άτακτη υποχώρηση, λέγοντας ότι ποτέ δεν θέλησαν να συμψηφίσουν εθνικοσοσιαλισμό με κομμουνισμό.
Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης έχει επηρεάσει σημαντικά την ελληνική κεντροδεξιά. Κάποτε φοβόντουσαν της αριστερά, τώρα φοβούνται μήπως και χάσουν την στοργή της. Καταλαβαίνουν ότι αυτά που λένε είναι παράλογα, καταλαβαίνουν ότι ακολουθώντας την αριστερά επί 40 χρόνια βοήθησαν τα μέγιστα προκειμένου η Ελλάδα να φτάσει στα σημερινά χάλια. Τα καταλαβαίνουν όλα αυτά, αλλά έχουν τόσο πολύ συνηθίσει στο ρόλο του πολιτικού κομπάρσου που οτιδήποτε άλλο θα έμοιαζε με έναν ξένο και παράξενο εαυτό.
