Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός
Οι φασίστες Γερμανοί του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τον Σεπτέμβριο του 1943, είχαν ξεμπερδέψει μέσα από μια ανελέητη σφαγή στην Κεφαλονιά, εναντίον των αντιδρώντων και αντιφρονούντων προς αυτούς, Ιταλούς, οι οποίοι αθέτησαν την πολεμική συνεργασία και συμμαχική συμφωνία για να κατακτήσουν τον κόσμο.
Αφού, οι ναζιστές κατακτητές Γερμανοί είχαν πράξει το έγκλημα της μεγάλης σφαγής, είχαν ελέγξει όλες τις εστίες που υπήρχαν ακόμη και οι λίγοι εναπομείναντες Ιταλοί, κατά της 20 Οκτωβρίου, ημέρα της εορτής του Αγίου Γερασίμου, εξέδωσαν το πρώτο – Δελτίο Ειδήσεων- , λέγοντας πως, είναι δώρο στον κεφαλληνιακό λαό, για τέτοια μεγάλη γιορτή του νησιού, να ενημερωθεί σωστά, για πως σκέφτονται να προχωρήσουν « ως σωτήρες της Κεφαλονιάς και των κατοίκων της.». Μάλιστα, κατηγόρησαν τους Ιταλούς, ότι ήθελαν την Κεφαλονιά και τα άλλα Επτάνησα, να ανήκουν ολοκληρωτικά στην Ιταλία. (Όχι βέβαια, ότι αυτό ήταν ψέμα… γι’ αυτό και τα Επτάνησα οι Ιταλοί τα προσάρτησαν στην Ιταλική χερσόνησο….».
Το κείμενο που το υπογράφει ο Στρατιωτικός Διοικητής της Νήσου, δηλαδή, ο Γερμανός ηγέτης της Κεφαλονιάς, είναι μια προπαγάνδα, είναι μια «δωροδοκία» που εκμεταλλεύτηκε έναν καταπιεσμένο λαό, ταλαιπωρημένο από μια σκληρή ναζιστική Κατοχή, μα πάνω από όλα εκμεταλλευόμενοι το κορυφαίο θρησκευτικό συναίσθημα του Κεφαλληνιακού λαού, την εορτή του Αγίου Γερασίμου. Δεν θα σταθώ άλλο σ’ αυτό «το δώρο» των Γερμανών κατακτητών του νησιού μας, αλλά στον Άγιο Γεράσιμο, τον δικό μας Άγιο και Δάσκαλο, που αγωνίστηκε στο νησί μας για Πίστη Ορθόδοξη και Γλώσσα Ελληνική, με τον δικό του μοναδικό και θείο τρόπο, ενάντια σε «πολιτισμένους κατακτητές Ενετούς και όχι μόνο».
Άγιος Γεράσιμος,
ο της Κεφαλληνίας ο πολύτιμος θησαυρός
και των Ορθοδόξων ο προστάτης*
Ο 16ος αιώνας είναι αυτός που σημαδεύει έντονα την ιστορία της Ελλάδος μέσα από δύο μεγάλους άξονες, αυτόν της Τουρκοκρατίας και αυτόν της Γαληνότατης Βενετιάς, που ενισχυμένη με βυζαντινή κληρονομιά, κυριαρχούσε στα λιμάνια και πρωτοστατούσε στο εμπόριο και στη διοίκηση. Ωστόσο, ο Ελληνισμός έδινε τον αγώνα επιβίωσή του, τόσο μέσα στον ίδιο του τον εδαφικό χώρο όσο και έξω από αυτόν, στην Ευρώπη, με άμυνες που και στις δυο περιπτώσεις αν και διαφορετικού χαραχτήρα, στάθηκαν εκδηλωτικές και ευεργετικές για τον δυτικό κόσμο.
Στην πρώτη περίπτωση, που ο ελληνισμός δυναστεύονταν από το σπαθί του Τούρκου δυνάστη, με βαριά φορολογία την ίδια τη ζωή, την ελευθερία και την πίστη, η Θεία Πρόνοια, αποστέλλει μια σωρεία αγίων και δασκάλων, μορφών γνώσης και Ορθοδοξίας για να κρατήσουν με τρόπο και δράση, τον ταλαίπωρο λαό που καθημερινά στέναζε και υπέφερε σκληρά.
Στη δεύτερη περίπτωση Έλληνες που δεν μπόρεσαν να αντέξουν τον τουρκικό ζυγό, πέρασαν μέσω των Επτανήσων στην Ευρώπη, κυρίως στην Ιταλία και κατέθεσαν το δικό τους πολιτισμό με αποτέλεσμα να γονιμοποιήσουν ευρύτερα τη δυτική σκέψη και κουλτούρα και να γεννηθεί μια πολιτιστική Αναγέννηση.
Ωστόσο, στα Επτάνησα και σε άλλα νησιά κυρίαρχοι τότε ήταν οι Ενετοί, που με τη σειρά τους ανέπτυξαν και καλλιέργησαν τις δικές τους ιδιαιτερότητες και δράσεις για τα συμφέροντά τους, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι αρχικά να μην μπορούν να αντιδράσουν αλλά στη μεγαλύτερη μάζα τους να ακολουθούν το άρμα του δυνάστη Βενετού.
Έτσι τα Επτάνησα, που γεφύρωναν την Ανατολή και τη Δύση, στυλοβάτες ήθους και πράξης, γλώσσας Ελληνικής και Πίστης Ορθόδοξης, ιδίως στην Κεφαλονιά και την Ζάκυνθο, «παρουσιάζονται» οι άγιοι: Γεράσιμος και Διονύσιος. Και στέκεται σπουδαίο για περαιτέρω ανάλυση και κριτική σκέψη, πώς τούτες οι άγιες μορφές μπόρεσαν να επιβληθούν με τρόπο μοναδικό, αντιμετωπίζοντας νοοτροπίες και συνήθειες, που ήταν καθοδηγούμενες από ένα ισχυρό καθολικό δόγμα, το οποίο οι πρεσβευτές του δεν έβλεπαν για τα δικά τους συμφέροντα με καλό μάτι την αντίθετη πλευρά, αυτή της Ορθοδοξίας.
Στην περίπτωση της Κεφαλληνίας, που η γεωγραφική της θέση, τα κάστρα της και τα λιμάνια της, είχαν εκλεκτή θέση στους σκοπούς των Ενετών, παρουσιάζεται μέσα στην καρδιά του νησιού ο καλόγερος από την Πελοπόννησο, ο Γεράσιμος Νοταράς.
Μορφή ευγενική και πράα, με υπόξανθο γένι, με μάτια έντονα γεμάτα αναζήτηση, και με μια κλίση του σώματος του προς τα μέσα, καταφέρνει να σταθεί στο δύσκολο νησί μας και μάλιστα να γίνει αποδεκτός από τον λαό του, μέσα από κοινή πορεία και αγώνες.
Είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, από την Πελοπόννησο, ο πολυταξιδεμένος, ο ασκητής, που ζούσε σκάβοντας τα χώματα της κοιλάδας των Ομαλών, που ημέρευε τις ψυχές των ταραγμένων από κακό πνεύμα και από ανθρώπινα πάθη.
Είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, το αρχοντόπουλο από τα Τρίκαλα Κορινθίας, που την ημέρα πάλευε να ανοίξει πηγάδια και να κρατήσει το νερό και το βράδυ βλέποντας τα αστέρια και το χώμα μέσα στο ασκητήριο –πηγάδι, προσευχόταν δαμάζοντας το είναι του από όλα εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο άπληστον.
Είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, που θα «παλέψει» με τη δράση του τους άρπαγες των χωριών και θα τους καλέσει να Τον πλαισιώσουν με σεβασμό και με εκτίμηση και που θα φτάσουν να τον εξυψώσουν στο επίπεδο του μεγάλου Αγίου.
Είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, που εν ζωή θα σταθεί εμπόδιο στους πονηρούς πειρασμούς και στα κακά πνεύματα, που οι άνθρωποι καλλιεργώντας τα πάθη τους, γεννούσαν και κουβαλούσαν μέσα τους.
Είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, ο στεγνός καλόγηρος στο σώμα και φωτεινός στην ψυχή, που με τη στάση του, χωρίς εξάρσεις έδινε μάθημα στον καθολικόν ιερωμένον και στο δυνάστη Ενετό, πώς, ο ομόθρησκος λαός προς αυτόν, όσα και να περάσει, την Ορθόδοξη Πίστη του, δεν αλλοιώνει και δεν χάνει.
Τέλος, είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, που αξιώθηκε τη Θεία Χάρη, της αφθαρσίας και υψώθηκε στην τάξη των Αγίων Δασκαλών και Οσίων, που και όταν το νησί μας περνούσε το κακό της αρρώστιας, της σιτοδείας, του λιμού, του σεισμού, τον λιτανεύανε και συνεχίζουμε να τον λιτανεύουμε, ζητώντας του τη μεσιτεία προς τον Ύψιστον Πατέρα των Πάντων.
Αναζητώντας σήμερα τη μορφή του, τα μάτια μας πέφτουν στο Ιερό Σκήνωμά του, και το χέρι μας σχηματοποιεί το σημείο του Σταυρού, ενώ η γλώσσα μας μέσα από τη ψυχή μας τον ευλαβείται και τον παρακαλεί για το καλύτερο.
Αναζητώντας τη μορφή του, η ίδια η στάση μας και η σμίξη μας στα πανηγύρια του μας δίνει την απάντηση. Κάτω από τον ιερό πλάτανο που αυτός φύτεψε και το πηγάδι που αυτός βάθυνε με κόπο, γιομίζει η ψυχή μας πίστη Ορθόδοξης Ανατολής του Ιησού Χριστού μας.
Πέρασε το άγιο πρόσωπό του, στις εικόνες, χαράχτηκε ζωγραφικά στις τοιχογραφίες των ναών, πέρασε η μορφή του και το βίος του τα σύνορα του νησιού μας και αποδέχτηκαν τη θεία Τού χάρη πολλοί άνθρωποι. Για χάρη Τού πολλοί κράτησαν την Ορθόδοξη πίστη τους, για χάρη Τού καυχιόμαστε πως τον έχουμε Άγιο και προστάτη μας. Αυτός είναι ο καλόγηρος Γεράσιμος Νοταράς, που έγινε Κεφαλονίτης και Άγιος, συγκερασμός ιδιοτήτων σπάνιος και μοναδικός.
Όπου και να αναζητήσουμε τη μορφή του, αγιογραφικά και εικονικά, ο Άγιος έχει εκείνη τη στάση, που γερμένος με μια κλίση του σώματός του δεν κουράζεται να κρατά το ειλητάριό του και να μας «συνοδεύει» με τη γλυκιά του βλέψη, λέγοντάς μας…
«Τεκνία ειρηνεύετε εν ευατοίς και μη τα υψηλά φρονείτε»
Πόσοι και πόσοι καλλιτέχνες και αγιογράφοι δεν Τον απεικόνισαν! Οι αγιογραφικές τεχνοτροπίες ποικίλες και οι ιδιότητες που Τού έδωσαν πολλές. Εκείνο που σταθερά και αναλλοίωτο έμεινε σε όλους, ήταν το γαλήνιο βλέμμα του και το μήνυμά του, που ακόμη και σήμερα μας διδάσκει για έναν τρόπο ζωής μέσα στα δύσκολα ρωμαϊκά χρόνια που διαβαίνουμε.
Κάνοντας απολογισμό, στο τι σήμερα είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, όλοι θα αναφωνήσουμε, την ύπαρξή του, τη δωρεά προς Αυτόν της Θεία Χάρις, τη δράση του ως Δασκάλου και Αγίου.
Ο Θείος Γεράσιμος, ο πολύτιμος θησαυρός της Κεφαλληνίας, είναι Εκείνος που μας παρασέρνει στον λιτανικό του περίπατο προς τον πλάτανο και μας μαθαίνει πώς να αμυνθούμε όταν έλθουν χρόνοι χαλεποί και δύσκολοι. Εκείνος, που μας συνάζει συχνά στο μοναστήρι του, και μας «παραδίδει» την ωραία ψαλτική ακολουθία του, που πιστοποίει λεκτικά και ακουστικά, στην πραγματική ουσία του Θείου Γέροντος των Ομαλών, τον μεγάλον Δάσκαλο και τον Άγιο προστάτη των Ορθοδόξων.
Το κείμενο είναι μέρος από τον πρόλογο του Γεράσιμου Σωτ. Γαλανού στο βιβλίο των Γεράσιμου Σωτ. Γαλανού -Κωνσταντίνου Στάβερη «Ιστορώντας τον Άγιο Γεράσιμο τον νέον Ασκητή και Θαυματουργό τον εν Κεφαλληνία» 2009 Έκδοση της Ιεράς Μητρόπολης Κεφαλληνίας
