Του Ναπολέοντος Λιναρδάτου
Φαντασθείτε έναν Έλληνα πολίτη που έχει κατηγορηθεί και καταδικασθεί για συμμετοχή σε οργάνωση που στοχοποιούσε μετανάστες. Μετά από την απόρριψη αποφυλάκισης του, «αλληλέγγυοι» βγαίνουν και τα σπάνε στην Αθήνα. Ταυτόχρονα ο δημοσιογραφικός κόσμος αγωνία για την τύχη του καταδικασθέντα και άρθρα επί άρθρων γράφονται για την αναγκαιότητα αποφυλάκισης του. Εν τω μεταξύ, ο αρμόδιος υπουργός δηλώνει ότι η απόφαση ήταν μια «δυσάρεστη έκπληξη» και ανακοινώνει δικαστήριο με νέα σύνθεση που θα βγάλει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η παραπάνω παράγραφος για τα ελληνικά δεδομένα ανήκει στην κατηγορία του φαντασιακού. Ένας που έχει κατηγορηθεί και καταδικασθεί για έγκλημα εναντίον μετανάστη μπορεί να θεωρεί την ζωή του ως τελειωμένη. Η καταδικαστική απόφαση της δικαιοσύνης δεν είναι καν αναγκαία για να υποστεί τις συνέπειες της. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η απλή κατηγορία αρκεί για να καταστραφεί η ζωή ενός πολίτη, και στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτό που θα μπορεί να ελπίζει είναι να του δοθεί η ευκαιρία να αποδείξει την αθωότητα του. Για το πολιτκό-δημοσιογραφικό κατεστημένο της Ελλάδας, σε τέτοιες περιπτώσεις, ας τις ονομάσουμε «ακροδεξιό έγκλημα», ακόμα και η επίκληση της αθωότητας μπορεί να θεωρηθεί ένα επιπλέον επιβαρυντικό στοιχείο εναντίον του κατηργημένου.
Όλα αυτά έχουν την σημασία τους ειδικά μετά από την υπόθεση την λεγόμενης Ηριάννας. Είναι προφανές ότι όλα αυτά που ανήκουν στο χώρο της φαντασίωσης για το «ακροδεξιό έγκλημα», είναι η πραγματικότητα για το αριστερό έγκλημα. Και εδώ το θέμα δεν είναι να είχαμε την ίδια ανοχή και «κατανόηση» για το «ακροδεξιό έγκλημα» όση έχουμε για το αριστερό. Το θέμα είναι ότι η περίπτωση της λεγόμενης Ηριάννας καταδεικνύει για πολλοστή φορά το εύρος και βάθος της αριστερής κυριαρχίας στην Ελλάδα.
Μόλις στις αρχές του μήνα ο δημοσιογράφος Κωστναντίνος Μπογδάνος απολύθηκε γιατί τόλμησε να πει «Μία εβδομάδα ο Λουκάς Παπαδήμος στο νοσοκομείο, χτυπημένος από πρώην συντρόφους του Έλληνα πρωθυπουργού και ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έχει πάει να του πει ένα γεια». Και αυτό όταν η πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα ήταν η αποφυλάκιση τρομοκρατών. Όταν πρώην υπουργός του κ. Τσίπρα κατάγγειλε τις διασυνδέσεις της κυβέρνησης με τρομοκράτες. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά αν ο πολυάσχολος «ιστορικός του μέλλοντος» βρει το χρόνο να ασχοληθεί με την φράση του κ. Μπογδάνου, αυτό που θα τον απασχολήσει είναι αν η λέξη νυν θα ήταν πιο ακριβής στην συγκεκριμένη δήλωση. Θα βρίσκεται στον τόμο της νεότερης ελληνικής ιστορίας που θα έχει τον τίτλο: Απόλυτη αριστερή κυριαρχία.
