Έπεσα έξω. Έκανα λάθος εκτίμηση.
Ανθρώπινα τα λάθη αλλά πρέπει να το ομολογήσω και να ζητήσω συγνώμη από τους αναγνώστες μου.
Πριν λίγες μέρες, ανάμεσα στα άλλα, είχα γράψει σε σημείωμά μου:
«Ανησυχώ γιατί ως άνθρωποι έχουμε γίνει σκληροί, αδιανόητα απάνθρωποι! Αδιαφορούμε για τη δυστυχία που μαστίζει εκατομμύρια συνανθρώπων μας στην Αφρική και στην Υεμένη. Την ίδια ώρα μας έχει κερδίσει η βαρβαρότητα…
»Ανησυχώ γιατί και η λογική έχει πεταχτεί στα σκουπίδια και δυστυχώς κανείς δεν προσπαθεί να την ανακυκλώσει!
»Ανησυχώ γιατί υπάρχει μια τραγική έλλειψη ηγετών. Κύριο μέλημα των σημερινών πολιτικών είναι η επανεκλογή τους και όχι το κοινό καλό.
»Ανησυχώ γιατί δε βλέπω φως στο άλλο άκρο του τούνελ.
»Ανησυχώ γιατί έχουμε πάρει το δρόμο της επιστροφής στα σπήλαια…»
Λάθος! Δεν έχουμε απλά πάρει το δρόμο της επιστροφής στα σπήλαια. Έχουμε ήδη φθάσει εκεί, έχουμε εγκατασταθεί (ελπίζω όχι μόνιμα) και έχουμε στρογγυλοκαθίσει στα μαξιλάρια της ηθικής μας αναλγησίας!
Ρίξτε μια ματιά τι συμβαίνει γύρω μας. Σε κάθε γωνιά της γης οι ένοπλες συγκρούσεις δίνουν και παίρνουν.
Το αίμα ρέει ασταμάτητα, οι καταστροφές είναι απερίγραπτες. Ο κόσμος χάνεται και οι μεγάλες δυνάμεις… χτενίζονται!
Αυτοί που καθορίζουν τις τύχες του πλανήτη ασχολούνται, για τα μάτια του κόσμου, με τις αιματηρές συγκρούσεις και δηλώνουν αδιάντροπα αδυναμία να βρουν λύση. Η αλήθεια βέβαια βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν τους συμφέρει να βρεθεί λύση αφού οι τοπικές συγκρούσεις αποτελούν πεδίο κατανάλωσης των παλιών όπλων αλλά και δοκιμής των νέων. Έτσι στη Συρία, την Παλαιστίνη και τα τελευταία χρόνια στην Υεμένη το αίμα ρέει ασταμάτητα.
Τι ντροπή αλήθεια για τους υποκριτές, υπεύθυνους της συμφοράς!
Η Υεμένη έχει, για παράδειγμα, γίνει ένα τεράστιο πρόβλημα που αντί να αμβλύνεται με την επέμβαση του ΟΗΕ και των ισχυρών, οξύνεται από τη σύγκρουση των συμφερόντων κρατών της περιοχής.
Πάνω από 14 εκατομμύρια άτομα αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υποσιτισμού. Ανάμεσά τους 2 περίπου εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών τα οποία βρίσκονται σε κατάσταση «οξέος υποσιτισμού», δηλαδή αν δεν γίνει κάτι άμεσα, θα υποκύψουν. Θα προστεθούν στις στρατιές των αθώων θυμάτων πολέμου!
«Η Υεμένη είναι σήμερα μια επίγεια κόλαση, όχι μόνο για το 50 έως το 60% των παιδιών, είναι μια επίγεια κόλαση για κάθε αγόρι και κάθε κορίτσιτης χώρας αυτής», δήλωσε πρόσφατα ο διευθυντής της Unicefγια τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, Γκέερτ Καπελέρε, σε συνέντευξη Τύπου στο Αμάν και πρόσθεσε:
«Κάθε 10 λεπτά, ένα παιδί πεθαίνει λόγω ασθενειών που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί».
Εξάλλου η ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί, ειδική απεσταλμένη της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (HCR), απηύθυνε έκκληση για κατάπαυση του πυρός εκφράζοντας παράλληλα τη λύπη της για το πόσο αργά αντιδρούν αυτοί που θα μπορούσαν να σώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους!
Ναι, έχουμε επιστρέψει στα σπήλαια σε ότι αφορά τις πανανθρώπινες αξίες. Αν κάτι δε μας αγγίζει προσωπικά, αδιαφορούμε. Έτσι, έχουμε φθάσει στο εξής εξοργιστικά παράδοξο: Ένας πύραυλος αξίας 100.000 δολαρίων που εκτοξεύεται από ένα αεροσκάφος 200 εκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο πετάει με ένα κόστος 10.000 δολαρίων την ώρα, να σκοτώνει αμέτρητους ανθρώπους που ζουν με 1 δολάριο την ημέρα!
Ναι, ζούμε στα βαθειά σπήλαια της ηθικής μας αναλγησίας απρόσβλητοι από πυραύλους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα είναι η αδυναμία της να αποτρέψει αυτό που η ίδια θεωρεί ολέθριο!
Γιώργος Μεσσάρης
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το αποτέλεσμα της ηθικής μας αναλγησίας…
