Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ καταδικάζει τον πρόσφατο άγριο ξυλοδαρμό μαθητή του ΓΕΛ Κεραμειών στο Αργοστόλι από νεανική συμμορία, στην οποία εμπλέκονται και ενήλικοι. Με αφορμή το γεγονός αυτό, που ανέδειξε με ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Διδασκόντων του σχολείου, καλούμε σε εγρήγορση τον κλάδο των εκπαιδευτικών, τους γονείς, τους μαθητές. Η συγκρότηση και η δράση τέτοιων ομάδων αποτελεί ένα επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο, που απαιτεί αντιμετώπιση των αιτιών που το γεννούν και το αναπαράγουν. Καμία ανοχή, καμία ταλάντευση. Ταυτόχρονα άλλες πλευρές που μπορεί να συνδέονται με αυτό, όπως η εφηβική παραβατικότητα ή οι συνήθεις συγκρούσεις μεταξύ μαθητών, δεν μπορεί να οδηγούν σε εύκολες γενικεύσεις, σε απολυτότητα, σε αναγωγή των μέτρων καταστολής σε πανάκεια, αποσιωπώντας το σύνθετο χαρακτήρα των απαιτούμενων παρεμβάσεων (παιδαγωγικών, κοινωνικών κλπ.).

Όσον αφορά τη συγκρότηση και δράση νεανικών συμμοριών στο Νομό, το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ είχε παρέμβει δημόσια, καταγγέλλοντας παλιότερα σχέδιο οργανωμένης εγκληματικής δράσης στους σχολικούς αγώνες. Αποκαλύψαμε πως αυτό αναπαράγεται από το ίδιο το σύστημα και προβλέψαμε ότι στο μέλλον τέτοιες καταστάσεις θα οξυνθούν. Αποκαλύψαμε πως υπήρχε διασύνδεση με τη Χρυσή Αυγή και άλλες φασιστικές οργανώσεις, με το χώρο του «οπαδισμού» και μιλήσαμε για την προσπάθεια στρατολόγησης νεολαίων μέσα από τέτοιες δράσεις. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως κάθε μεμονωμένος μαθητής που ενδεχομένως βρεθεί σε τέτοιες καταστάσεις ταυτίζεται με τους μηχανισμούς που δρουν πίσω από αυτές. Η παρέμβασή μας αυτή απευθύνθηκε «εις ώτα μη ακουόντων», όσον αφορά διαχρονικά την πολιτική ηγεσία, τη διοίκηση της εκπαίδευσης και τις διωκτικές αρχές. Η ευθύνη σε όλα τα επίπεδα είναι προφανής.

Η «σαπίλα του ντουνιά» που θέλει να χαλάσει και να διαβρώσει νεανικές συνειδήσεις, μέσα από το ρατσισμό, τον εθνικισμό, τροφοδοτείται από μια σάπια εκμεταλλευτική κοινωνία. Οι οργανωμένοι αγώνες της νέας γενιάς στο Νομό, με σύνθημα «η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε πουλιέται ούτε προσκυνά», η αλληλεγγύη, η συλλογική δράση για τα δικαιώματα, η γνωριμία με την ιστορία του λαού μας και όλων των λαών του κόσμου, το όραμα για μια παιδεία και μια κοινωνία που να καλύπτει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, αποτελούν την ουσιαστική ασπίδα. Έχουμε εμπειρία, θα χτίσουμε πάνω σε αυτό. Καταγγέλλουμε πως υπήρχε υποβάθμιση των όσων υπογραμμίζαμε ενώ υπήρχε άφθονη τρομοκράτηση από τις αρχές των μαθητών κάθε φορά που σήκωναν κεφάλι. Αλήθεια ποιος εξυπηρετείται; Είναι ώρα και ο κάθε συνάδελφος να βγάλει συμπεράσματα και για τη στάση που οφείλει να έχει: να είναι συμπαραστάτης στον αγώνα κι όχι δύναμη καταστολής.

Οι μαθητές αλλά και οι εργαζόμενοι πρέπει να σπάσουν το φόβο. Συχνά λένε, κάποιες φορές και δικαιολογημένα, πως κάποιες καταγγελίες στους αρμόδιους «διαρρέουν» προς τρίτους και τα θύματα βρίσκονται εκτεθειμένοι και υπόλογοι. Το αστικό κράτος όσο κουνάει το δάχτυλο λέγοντας «μιλήστε», σαν να ήταν αποκλειστική ατομική ευθύνη του θύματος το πρόβλημα, τόσο αφήνει το θύμα ακάλυπτο. Μια σειρά περιστατικά σε μεγάλες χώρες με όπλα που θερίζουν στα σχολεία αλλά και πρόσφατες εμπειρίες στη χώρα μας το επιβεβαιώνουν. Γνωρίζουμε όλοι ότι μια σειρά δομές και υπηρεσίες που μπορούν και πρέπει να συνδράμουν είναι υποστελεχωμένες ή ανύπαρκτες. Υποβαθμισμένη κοινωνική πρόνοια, μονόπλευρη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών (όταν και όσο υπάρχει), στοίβαγμα δεκάδων μαθητών στα τμήματα, απουσία ψυχολόγων – κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία κοκ. είναι πλευρές / πολιτικές επιλογές που δεν ενισχύουν το αποτρεπτικό έργο των εκπαιδευτικών έναντι των αντικοινωνικών φαινομένων μέσα στο σχολείο. Βάζουν διαχρονικά πλάτη οι κυβερνώντες στα φαινόμενα αυτά και μάλιστα, ενίοτε, τα αξιοποιούν κατά το δοκούν. Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι μαθητές μέσα από τις οργανώσεις μας οφείλουμε να στήσουμε από τα κάτω ισχυρό δίκτυ αλληλεγγύης και προστασίας των αδύναμων. Να νοιώθει ο μαθητής ότι το σχολείο, το σωματείο, ο σύλλογος γονέων και το 15μελές είναι το σπίτι του. Να νοιώθει πως «όλοι θα είναι για έναν και ένας για όλους».

Σήμερα, λοιπόν, πρέπει να χτίσουμε ένα κίνημα που θα είναι το «αντίπαλο δέος» στην χειραγώγηση από την κοινωνία και τις δυνάμεις που εκφράζουν το σάπιο και το ξεπερασμένο. Να δώσουμε το «αντίδοτο» στη νεολαία, με το ζωογόνο αέρα του οράματος και της συλλογικής δράσης. Να απομονώσουμε φασίστες και εγκληματικά στοιχεία. Να προασπίζουμε τη μαθητική δράση από την τρομοκρατία και τις απαγορεύσεις. Να στηρίξουμε μαθητές που έχουν προβλήματα κοινωνικά και να αποτρέψουμε τη στρατολόγησή τους. Να διεκδικήσουμε την πλήρη στελέχωση στις αναγκαίες υπηρεσίες και δομές εντός και εκτός σχολείου. Να αντιληφθούμε τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω  κοινωνικά φαινόμενα και να μην αφήσουμε πεδίο παρέμβασης ανεκμετάλλευτο. Να μην περιμένουμε τις λύσεις από ένα κράτος εχθρικό για το λαό, με τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές στο περιθώριο.

Σε αυτή την κατεύθυνση το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ θα πάρει πρωτοβουλίες. Τέλος, είναι ανοικτό στο να στηρίξει και νομικά το μαθητή – θύμα, εφόσον ο ίδιος και η οικογένειά του το επιθυμούν.

Αργοστόλι 10/06/2018

Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ