Αν και δημιουργήθηκε για πλάκα… έχει πάρει χιλιάδες likes και κάνει θραύση στο διαδίκτυο. «Καυτηριάζει» τη στάση των Άγγλων για το θέμα με τις κλεμμένες Καρυάτιδες της Ακρόπολης που βρίσκονται στο Βρετανικό μουσείο. Το μήνυμα ξεκάθαρο, αν και κάπως υβριστικό. Δηλώνει όμως την αγανάκτηση των Ελλήνων για υποσχέσεις που κατά καιρούς δίνονται αλλά ποτέ δεν υλοποιούνται… «Βρήκαμε καινούριες λοιπόν… στην Αμφίπολη … Δεν σας έχουμε ανάγκη…». Για όσους όμως αναζητούν ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στις Καρυάτιδες της Αμφίπολης και τις Καρυάτιδες της Ακρόπολης, το παρακάτω απόσπασμα από το αφιέρωμα του thetoc.gr, είναι ενδεικτικό.
Ομοιότητες – διαφορές
Οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης αποκαλύφθηκαν εντός ταφικού μνημείου (Τύμβος Καστά), ενώ οι Καρυάτιδες του Ερεχθείου ήταν σε περίοπτη θέση, άμεσα ορατές από πολλά σημεία του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης.
Πρόκειται για μορφές που παραπέμπουν στον τύπο της κόρης, αγάλματα με ελαφρύ χαμόγελο, βοστρύχους, ενώτια και χειριδωτό χιτώνα. Στις μορφές των Καρυάτιδων της Αμφίπολης σώζονται ίχνη κόκκινου και μπλε χρώματος. Και οι Καρυάτιδες του Ερεχθείου ήταν επιφανειακά ζωγραφισμένες στην αρχαία εποχή, αλλά τα χρώματα χάθηκαν με το πέρασμα του χρόνου
Τόσο της Αμφίπολης όσο και του Ερεχθείου λειτουργούν ως κίονες.
Οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης είναι παραστάδες κάτω από μαρμάρινο επιστύλιο, ενώ οι Καρυάτιδες του Ερεχθείου είναι κολώνες που στηρίζουν τον υπερκείμενο θριγκό.
Οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης, σε αντίθεση με του Ερεχθείου που είναι ολόσωμες, έχουν αποκαλυφθεί μέχρι στιγμής από το μπούστο και πάνω.
Οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης είναι μεταγενέστες των Καρυάτιδων του Ερεχθείου κατά 100 χρόνια. Οι εκτιμήσεις σε σχέση με τη χρονολόγηση της δόμησης του Τύμβου είναι γύρω στο 310 π.Χ.
Ακριβώς επειδή οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης είναι μεταγενέστερες φέρουν το στιλιζάρισμα, τα στοιχεία «μπαρόκ» της ελληνιστικής περιόδου. Οι Καρυάτιδες του Ερεχθείου είναι κλασικά γλυπτά μεγάλης τέχνης.
Ο συμβολισμός παραμένει σε κάθε περίπτωση ίδιος, δηλαδή, όπως και στην περίπτωση των Σφιγγών, ήταν ένα είδος «φρουράς», «προστασίας» του ταφικού μνημείου ή του ιερού, αποτροπής των επίδοξων εισβολέων.
