Του Ιωσήφ Βασ. Λουκέρη
Είναι γνωστό ότι το σύστημα της «ελεύθερης αγοράς», όταν θέλει να ευτελίσει κάποια έννοια ώστε να την μειώσει πολιτικά και κοινωνικά της αλλάζει όνομα. Έτσι, ο ομοφυλόφιλος έγινε «gay», ο τσιγγάνος «ρομά», ο κυνηγημένος φυγάς «μετανάστης», το εθνικό ευρωπαϊκό κράτος «εταίρος», το Ληξούρι «Παλική» και …. το ελληνικό εθνικό νόμισμα “Grexit”.
Με αυτόν τον δοτό όρο, «Grexit», μας πιπιλίζουν το μυαλό τα κανάλια από το πρωί ως το βράδυ, αποδίδοντάς τον πάντα ως «απειλή επιστροφής στην δραχμή». Αυτήν την ξενόφερτη μη λέξη προφέρουν συνεχώς ο «καθίστε καλά αλλιώς θα σας κόψω τα πόδια», Σόιμπλε, ο «έβγαλα έρπητα για τον λαό μου», Τσίπρας, η «γεννήθηκα με έρπητα», Φώφη, ο κυβερνητικός επαναστάτης Λαφαζάνης, ο «κορίτσια ο» Βαρουφάκης, ο Σταυραετός του Μπόμπολα, ο αντ’ αγνώστου αυτού Μεϊμαράκης και όλοι οι άλλοι ευρωλάγνοι.
Καμία σχέση όμως δεν έχει το Grexit τους με το εθνικό νόμισμα.
Ο Σόιμπλε και ο Βαρουφάκης, αν καταλάβει κανείς τι λένε, μιλούν μάλλον για διπλό νόμισμα ή κάποιο IOU. Για μια μεσοβέζικη, καταστροφική «λύση», δηλαδή. Οι Τσίπρας και οι υποστηρικτές του (Ποτάμι, ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ του «Ναι») επικαλούνται το Grexit, ως ντροπιαστική αποβολή της Ελλάδας από την σωτήρια Ε.Ε.. Κάτι σαν εκείνο το «πέρασε έξω ΤΩΡΑ!», που ακούγαμε από τις αγανακτισμένες φιλολόγους μας όταν δεν καθόμαστε καλά στην τάξη. Ο Λαφαζάνης απλώς προσπαθεί να μην πάθει κανένα «Συριζexit» και είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κάποιος πώς χρησιμοποιεί τον όρο κατά τους εσωκομματικούς του ελιγμούς.
Αν, λοιπόν, θέλει κάποιος να ασχοληθεί με την συζήτηση για το εθνικό νόμισμα, κατά την γνώμη μου θα πρέπει να αποφεύγει και τον όρο “Grexit” και όσους τον χρησιμοποιούν.
Τα «κόμματα της δραχμής», με πιο συγκροτημένο, λόγω και έργω, το Ε.ΠΑ.Μ. (Δ. Καζάκης), έχουν αποκλειστεί, όπως ήταν αναμενόμενο, από τα Μ.Μ.Ε. και φυσικά έχουν χαρακτηριστεί «γραφικά». Όποιος όμως μπορεί να βγάλει τις παρωπίδες των καναλιών και να διαβάσει τις απόψεις τους στο διαδίκτυο, θα δει ότι εθνικό νόμισμα επιγραμματικά σημαίνει:
-Διαγραφή του χρέους, μονομερώς και χωρίς καμία «διαπραγμάτευση».
– Εθνικοποίηση των Τραπεζών και, για πρώτη φορά στην Ιστορία μας, εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος.
-Έκδοση Εθνικού Νομίσματος εντός περίπου οκταμήνου, και εντωμεταξύ πραγματοποίηση των εξωτερικών συναλλαγών με το «αποθηκευμένο» ευρώ των Τραπεζών και των εσωτερικών με «ηλεκτρονικό νόμισμα», δηλαδή με κάρτες και χωρίς αναλήψεις, με επαναφορά μισθών και συντάξεων στα επίπεδα του 2009.
-Έξοδος από την Ε.Ε.
-Ανεξάρτητος Δήμος Ληξουρίου (αυτό είναι δικό μου).
Έστω και με την επιγραμματική αυτή περιγραφή, από κάποιον που (ευτυχώς!) δεν είναι οικονομολόγος, μπορεί ο καλόπιστος αναγνώστης να καταλάβει ότι ουδεμία σχέση έχει η ιδέα του εθνικού νομίσματος με τον τρόμο ή τη θυμηδία που σκόπιμα της έχουν φορτώσει οι θιασώτες του “ανύπαρκτου” όρου “Grexit” και της επίσης ανύπαρκτης Ευρώπης της ευημερίας των λαών.
Το εθνικό νόμισμα είναι το μεγαλύτερο βήμα για την ανασύσταση – ανάσταση της ελληνικής κοινωνίας, της κάθε κοινωνίας. Γι αυτό το ευτελίζει η «ελεύθερη αγορά» που σκοπό της έχει την εξαφάνιση κάθε ανθρώπινης Κοινωνίας, με πρώτη την Πατρίδα.
