Έγραψα την περασμένη εβδομάδα ότι η Ελλάδα είναι η χώρα του λαμπρού ήλιου, της καταγάλανης και σαγηνευτικής θάλασσας, της πανέμορφης φύσης και της ανείπωτης γραφειοκρατίας!
Τουτέστιν είναι η χώρα της τρέλας όπου για να επιβιώσεις επιχειρηματικά, αλλά πολλές φορές και σαν ιδιώτης, χρειάζεσαι να έχεις συνεχώς δίπλα σου έναν παντογνώστη λογιστή, έναν πανέξυπνο δικηγόρο και έναν άριστο καρδιολόγο!
Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει!
Ας ξεκινήσω από το διαβόητο νόμο παραγραφής αδικημάτων. Μπορείς, λοιπόν, να έχεις διαπράξει ένα έγκλημα, να καταφέρεις να διαφεύγεις από τα δίκτυα της αστυνομίας και μετά είκοσι χρόνια να παρουσιαστείς ως κύριος και να συνεχίσεις ανενόχλητος τη ζωή σου σα να μην έτρεχε τίποτα! Το θέμα της παραγραφής των αδικημάτων ήρθε πρόσφατα στην επικαιρότητα με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βιασμούς αθλητριών και ηθοποιών. Πολλά από αυτά τα αδικήματα παραγράφηκαν γιατί είχαν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια και οι δράστες την έβγαλαν καθαρή λόγω αυτού του απαράδεκτου, κατά την άποψή μου, νόμου.
Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην Ελλάδα, σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, ο Καναδάς, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες, το έγκλημα τιμωρείται και μετά από 50 χρόνια από τη διάπραξή του. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που άτομα στα βαθειά τους γεράματα κλείστηκαν στη φυλακή για αδικήματα που διέπραξαν στα νιάτα τους!
Ο περί παραγραφής νόμος ενεργεί αρνητικά στην καταπολέμηση του εγκλήματος αφού δίνει την ευκαιρία στους κάθε λογής εγκληματίες να διαφύγουν στο εξωτερικό, πριν ακόμα οι αρχές αντιληφθούν το έγκλημα ή τους εντοπίσουν, και να επιστρέψουν ανενόχλητοι μετά από 20 χρόνια.
Αυτό και αν είναι έγκλημα!
Και το τραγικότερο είναι ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις, ενώ γνωρίζουν το πρόβλημα, δεν κάνουν κάτι για να το αντιμετωπίσουν.
Ας περάσουμε σε κάτι διαφορετικό. Μπορώ να αναφέρω δεκάδες παραδείγματα απαράδεκτων πρακτικών δημόσιων φορέων και επιχειρήσεων.
Ένα βροντερό παράδειγμα είναι ο λογαριασμός της ΔΕΗ ο οποίος πέραν από τη χρέωση για την κατανάλωση ρεύματος περιλαμβάνει και ένα κάρο άλλες χρεώσεις!
Ας δούμε λοιπόν τι ακριβώς περιέχει ένας λογαριασμός της ΔΕΗ:
Από τη συνολική χρέωση, μόνο το μισό περίπου ποσό είναι για την κατανάλωση ρεύματος και το υπόλοιπο για: Το Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, Δίκτυο Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας, Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, ΕΤΜΕΑΡ (ένας Θεός ξέρει τι σημαίνει αυτό), Φόρο Προστιθέμενης Αξίας, Δημοτικά Τέλη, ΕΡΤ και Διάφορα!
Θα σταθώ μόνο σε τρία από τα προαναφερόμενα.
- Τι είναι αυτό το «Υπερεσίες Κοινής Ωφέλειας» και τι δουλειά έχει μέσα στο λογαριασμό για την ηλεκτρική ενέργεια;
- Γιατί ο καταναλωτής ρεύματος πρέπει να πληρώνει για την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση;
- Γιατί τα Δημοτικά Τέλη συμπεριλαμβάνονται στο λογαριασμό της ΔΕΗ; Και ακόμα γιατί να είναι εξωφρενικά εξαρτώμενα από το μέγεθος του σπιτιού; Εντάξει ένα μεγάλο σπίτι να πληρώσει παραπάνω Δημοτικά Τέλη αλλά όχι σε αυτό το βαθμό και εξηγούμαι: Σε ένα μεγάλο σπίτι μπορεί να μένουν δύο μόνο άτομα, οπότε δημιουργούν λιγότερα, για παράδειγμα, σκουπίδια από ότι σε ένα πολύ μικρότερο σπίτι στο οποίο ζουν έξη άτομα και για το οποίο οι χρεώσεις του Δήμου είναι πολύ μικρές! Να διευκρινίσω ότι συμφωνώ με τις μεγαλύτερες χρεώσεις σε αυτούς που είναι οικονομικά ισχυρότεροι αλλά να μην είναι τα ποσά εξοντωτικά.
Με όλα αυτά θέλω να επισημάνω ότι οι «κρυφοί» φόροι και τα απαράδεκτα υψηλά τέλη διογκώνουν το συνολικό φόρο που πληρώνουν τα νοικοκυριά και οι εταιρίες στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να μπαίνει τροχοπέδη στην ανάπτυξη.
Πρέπει επιτέλους να βγούν από τη χειμερία νάρκη οι ταγοί μας και να πάρουν μέτρα που θα μετατρέψουν την πατρίδα μας σε μια χώρα ανάπτυξης και δικαίου!
Γιώργος Μεσσάρης
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Εγκλήματα που παραμένουν ατιμώρητα! Αυτό επιτυγχάνει ο νόμος περί παραγραφής! Ένας τελείως απαράδεκτος νόμος! (Photo by John O’ Neil from FreeImages).
