Συνεχίζοντας το ταξίδι μας από την Κεφαλονιά προς την Ηγουμενίτσα φθάσαμε, μέσω Κυλλήνης, στην Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» που ενώνει την Πελοπόννησο με τη Στερεά Ελλάδα.
Η πλοηγός μου, δηλαδή η γυναίκα μου, ετοίμαζε τα ψιλά για τα διόδια.
Αντί να πληρώσουμε, όμως, εισπράξαμε ένα πλατύ χαμόγελο από την κοπέλα των διοδίων που συνοδευόταν από το «Παρακαλώ, περάστε σήμερα δεν καταβάλλονται διόδια…»
Λόγω των πλημμυρών που είχαν πλήξει τη Θεσσαλία η κυβέρνηση είχε αποφασίσει την προσωρινή κατάργηση των διοδίων κατά μήκος όλης της Ιόνιας Οδού.
Ο Αυτοκινητόδρομος 5 (Α5), όπως είναι επίσημα γνωστή η Ιόνιος Οδός, είναι ένα σύγχρονο έργο που διαθέτει όλες τις ευκολίες για τους αυτοκινητιστές. Αποτελεί τμήμα της Ευρωπαϊκής Οδού 55 (Ε55) και όταν ολοκληρωθούν τα έργα επέκτασης θα φτάσει μέχρι τα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Η διαδρομή από το Αντίρριο μέχρι τα Ιωάννινα έχει μήκος 196 χιλιόμετρα και κάνει το ταξίδι γρήγορο και την οδήγηση ξεκούραστη και απολαυστική. Περνάς από ποτάμια που προσφέρουν υπέροχους υδροβιότοπους και μια καταπράσινη φύση.
Το άριστο οδόστρωμα μπορεί να σε παρασύρει σε υπέρβαση των ορίων ταχύτητας. Πολλές φορές μπήκα και εγώ στον πειρασμό αλλά γρήγορα προσγειωνόμουνα στο χώρο της λογικής που λέει ότι η ταχύτητα σκοτώνει. Έτσι το πόδι μου άφηνε το πεντάλ επιτάχυνσης μειώνοντας το τρέξιμο στα επίπεδα των πινακίδων ορίων ταχύτητας.
Δυστυχώς αμέτρητοι ήταν οι οδηγοί οχημάτων και οι αναβάτες μοτοσικλετών που καταργώντας τη λογική και αψηφώντας τους κινδύνους για τους ίδιους και τους συνεπιβάτες τους, με προσπερνούσαν σαν… πύραυλοι!
Απ’ ότι προλάβαινα να δω, δεν ήταν λίγοι οι αναβάτες που δεν φορούσαν κράνος! Καθόλου, λοιπόν, τυχαίο που η Ελλάδα έχει ρεκόρ τροχαίων θυμάτων. Ταχύτητα και έλλειψη μέτρων ασφάλειας είναι ένα θανατηφόρο κοκτέιλ!
Δυστυχώς, πολλοί Έλληνες οδηγοί και αναβάτες μοτοσικλετών περιορίζουν τα μέτρα ασφάλειας που παίρνουν σε μία δύο εικόνες Αγίων δίπλα από το τιμόνι ενώ κάποιοι βάζουν και τη φωτογραφία του παιδιού τους με την προτροπή «Μπαμπά, μη τρέχεις»!
Πριν καλά-καλά το καταλάβουμε φτάσαμε στη διασταύρωση με την Εγνατία Οδό. Δεξιά ο δρόμος οδηγεί στα Ιωάννινα και αριστερά στην Ηγουμενίτσα όπου ήταν και ο πρώτος μας σταθμός.
Η διαδρομή προς την πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας είναι πανέμορφη. Το αυτοκίνητο κινείται ανάμεσα σε καταπράσινα βουνά που μαγνητίζουν το βλέμμα.
Σαράντα λεπτά από τη διασταύρωση της Ιόνιας Οδού με την Εγνατία αντικρύσαμε την Ηγουμενίτσα. Μια καινούργια πόλη αφού στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν ένα μικρό ασήμαντο ψαροχώρι. Σήμερα η πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας είναι το πρώτο σε κίνηση λιμάνι της δυτικής Ελλάδας και το δεύτερο σε επιβατική κίνηση μετά τον Πειραιά, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ένωσης Λιμένων Ελλάδος.
Σε απογραφή του 1920 η Κοινότητα Ηγουμενίτσας αριθμούσε μόλις 649 κατοίκους και τρεις οικισμούς: την Ηγουμενίτσα, τη Γράβα και το Λιμάνι. Σήμερα η Δημοτική Ενότητα Ηγουμενίτσας έχει πληθυσμό 20 περίπου χιλιάδων. Καθοριστική στην πληθυσμιακή αύξηση της Ηγουμενίτσας έπαιξε η μικρασιατική καταστροφή που είχε σαν αποτέλεσμα την εγκατάσταση στην περιοχή εκατοντάδων προσφύγων, οι οποίοι συνέβαλαν σημαντικά στην ανάπτυξη της.
Η κίνηση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας αυξάνεται θεαματικά τα τελευταία χρόνια. Από εδώ αναχωρούν κυρίως προς Ιταλία τα τεράστια φέριμποτ με χιλιάδες επιβάτες αλλά και τεράστιες νταλίκες από κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και από την Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Βόρεια Μακεδονία. Η κίνηση είναι αδιάκοπη!
Ώρα, όμως, να βρούμε το ξενοδοχείο μας για να ξαποστάσουμε μετά από το μακρινό μας ταξίδι από την Κεφαλονιά. Η ξεκούραση είναι το καλύτερο τονωτικό της απολαυστικής συνέχειας…
Γιώργος Μεσσάρης
• Το τρίτο μέρος του ταξιδιωτικού την ερχόμενη εβδομάδα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Ήλιος έχει αρχίσει να γέρνει προσδίδοντας ροδοκόκκινα χρώματα στη φύση… Η Κεντρική Πλατεία της Ηγουμενίτσας δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
