Ο Λάκης Δελλαπόρτας ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος. Σε μια πρώτη εντύπωση ευθύς, περήφανος και σκληρός- δεν μασούσε τα λόγια του, δεν ωραιοποιούσε καταστάσεις, δεν χαϊδευε αυτιά.

Κάποιοι μπορεί να ξένιζαν με αυτό του το χαρακτηριστικό, όμως αν τον γνώριζες καλύτερα ο Λάκης σου αποκάλυπτε και ένα άλλο επίπεδο ευαισθησίας, βαθιάς ενσυναίσθησης και ειλικρινούς ενδιαφέροντος. Αγωνιστής, πάντα πιστός στις ιδέες του αλλά και επικριτικός στα λάθη και τις παραλήψεις. Με τίμησε με τη φιλία του και οι συμβουλές του ήταν πάντα εύστοχες και ορθές.

Σε αποχαιρετώ φίλε Λάκη μαζί με όλο το Ληξούρι που σε αγάπησε και που το αγάπησες και εσύ.