«Γιατί μας καίτε; Τί σας κάναμε;» παραπονέθηκαν τα δέντρα στη Λακήθρα
Κοινωνία
02/09/2021 | 10:32
«Γιατί μας καίτε; Τί σας κάναμε;» παραπονέθηκαν σήμερα τα δέντρα πίσω απ’ το «Ψηστήρι», στη Λακύθρα.
«Εμείς σας δίνουμε το οξυγόνο που αναπνέετε, εσείς μας καίτε;» είπαν κάποια άλλα.
«Είμαστε μόνα και αβοήθητα. Δεν έχουμε πόδια όπως εσείς, να τρέξουμε να σωθούμε. Είμαστε εντελώς ανυπεράσπιστα, γιατί μας φέρεστε έτσι;» ακούστηκαν οι φωνές από τα διπλανά.
Κι έτσι όπως οι φλόγες τύλιγαν το μικρό ξέφωτο κι ανέβαιναν στην πλαγιά, ακούστηκε η φωνή ενός άλλου δέντρου:
«Βαστάτε μωρέ! Έρχονται τα παληκάρια της Ε.Ο.Δ.»
«Τί είναι πάλι η Ε.Ο.Δ.;» απόρησε ένα μικρότερο δέντρο.
Ευτυχώς η κινητοποίηση, ήταν άμεση. Το πρώτο βανάκι, σταμάτησε στο δρόμο που πάει για Κουρκουμελάτα. Δυό άντρες της ομάδας καταπιάστηκαν με το να περιορίσουν την φωτιά, τουλάχιστον να μην περάσει τον δρόμο.
Αργότερα θα άκουγα τον έναν να λέει «Για μισό μέτρο, την πρόλαβα. Αν είχε περάσει απέναντι, θα ήταν άσχημα τα πράγματα, με τέτοιον αέρα…».
Αργότερα θα άκουγα τον έναν να λέει «Για μισό μέτρο, την πρόλαβα. Αν είχε περάσει απέναντι, θα ήταν άσχημα τα πράγματα, με τέτοιον αέρα…».
Οι κάτοικοι που είχαν τα σπίτια τους από πάνω, είχαν βγει κι αυτοί με λάστιχα από τους κήπους τους, μέχρι να έρθουν οι ενισχύσεις.
Δεν βγήκε ο Δημητρός να κτυπήσει την καμπάνα για να σημάνει συναγερμό, όπως γινόταν στα δικά μου τα χρόνια… Ο ένας με τον άλλον με τα κινητά, ειδοποιήσαν την Πυροσβεστική Υπηρεσία. Η ανταπόκριση ήταν πραγματικά ταχύτατη. Σύντομα το βανάκι, θα πλαισιωνόταν από άλλα 3 οχήματα της Υπηρεσίας.
Δεν έλειψε και η παρουσία της Αεροπορίας, η οποία έγινε ιδιαίτερα αισθητή, καθώς ένα PZL, σε άψογη συνεργασία με τις επίγειες Δυνάμεις, κατέβηκε σε απόσταση… φτερνίσματος από τα καλώδια της Δ.Ε.Η κι έκανε 3 ρίψεις με μεγάλη ακρίβεια, δίνοντας καίρια κτυπήματα στην πυρκαγιά και χρόνο στους Δασοπυροσβέστες να την πολεμήσουν αποτελεσματικότηερα.
Ξερόχορτα, σφερδούκλια, συκιές, θάμνοι, μερικές ρίζες ελιές, παραδομένες στο έλεος της φωτιάς. Κι ο καπνός που ξεπήδαγε σαν φάντασμα, πυκνός και μαύρος. Σαν την ψυχή αυτού του καθάρματος που έβαλε την φωτιά… Βαριά η ατμόσφαιρα από την υψηλή θερμοκρασία, ατίθασες οι φλόγες, αγωνία στα μάτια των κατοίκων. Άρτια όμως η οργάνωση των ανδρών της Ομάδας. Περιφερειακά κατανεμημένοι, με άριστη μεταξύ τους επικοινωνία, άλλοι δίπλα απ’ τις φλόγες, άλλοι στις μάντρες επάνω, τα οχήματα είχαν κυκλώσει την φωτιά και όλα τα παληκάρια, μαζί με τον Διοικητή που έσπευσε κι αυτός στην ώρα του, έδωσαν την μάχη και κράτησαν τα σπίτια ασφαλή κι έδωσαν τέλος στα όνειρα του εμπρηστή.
Ανεβαίνοντας πρός τον επαρχιακό δρόμο, ένας γνωστός μου, είχε πιάσει κουβέντα με τον Αστυνομικό που στεκόταν στη γωνία:
«Πιάστε έναν από αυτούς που τις βάζουνε, έναν και δώστε τον σ’ εμάς, να τον κάψουμε ζωντανό, έδεπα, στην πλατεία… Να δεις για πότε θα ησυχάσουν τα πράγματα».
Όταν κόπασε το κακό, είδα μιά συκιά καταμαυρισμένη. Κατά έναν περίεργο τρόπο, όλα τα μικρά -ήταν δεν ήταν ολίγων ημερών- σύκα στην κορυφή της, δεν είχαν πειραχτεί. Μιά μαύρη μάζα, με καταπράσινους καρπούς στις άκρες της… Ένα οξύμωρο θέαμα, που σε έκανε να καταλάβεις ότι η φύση δεν εκδικείται, ξέρει όμως να κατανικά τους εχθρούς της και μέσα απ’ τις στάχτες, να παραδίδει μαθήματα δίψας για ζωή.
Η φωτιά έσβησε, χάρη στις προσπάθειες αυτών των παιδιών, που 6 ώρες μετά, παρέμεναν εκεί για παν ενδεχόμενο. Κοίταξα τα πρόσωπά τους και την συκιά πήρα ελπίδα… Φεύγοντας θαρρώ πως άκουσα τα δέντρα να σιγοψυθιρίζουν:
«Πόσοι φίλοι μας κάηκαν ανυπεράσπιστοι σήμερα… Τουλάχιστον αυτά τα παιδιά με τις μπλε στολές και τα ηλιοκαμμένα πρόσωπα, σώσανε εμάς τα υπόλοιπα…»
«Τελικά τί σημαίνει Ε.Ο.Δ. μάθαμε;» ακούστηκε ένα μικρό, νεαρό δεντράκι να ρωτά ξανά επίμονα.
«Ναί» (του απάντησε η διπλανή ελιά που τα κλωνάρια της έπεφταν βαριά από τα χρόνια και την πείρα) «Σημαίνει ‘Είναι Όλα Δικά μας παιδιά’…»
Πηγή: facebook.com
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
09:36
09:24