Έχω τύχει πολλές φορές σε συζητήσεις με θέμα τους ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές.

“Κακομαθημένα παιδάκια που χρυσοπληρώνονται για να κλωτσάνε μια μπάλα” είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι περισότεροι.

“Σταμάτησα να βλέπω ποδόσφαιρο γιατί δεν ανέχομαι αυτήν την κραυγαλέα οικονομική ανισορροπία” δηλώνουν οι περισσότεροι.

“Αν αυτοί οι αμόρφωτοι πέρνουν τόσα λεφτά για να κλωτσάνε μια μπάλα εγώ που έχω τόσα πτυχία πόσο θα έπρεπε να αμοίβομαι?”.

Αυτά και άλλα χειρότερα ακούγονται σε συζητήσεις περί ποδοσφαίρου και ελιτίστικου αθλητισμού γενικότερα.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος.

Και εξηγούμε…

Γιατί κατηγορούμε τους πλούσιους ποδοσφαιριστές και αθλητές και δεν εγείρουμε αντίστοιχες ενστάσεις και για τους βαθύπλουτους ηθοποιούς ή τραγουδιστές.

Μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να βλέπουμε ταινίες ή να ακούμε μουσική?

Όλα αυτά τα “αμόρφωτα παιδάκια”, όπως χλευαστικά τους αποκαλούμε, ακολουθούν ένα εξαντλητικό πρόγραμμα.Γυμνάζονται ανελέητα, ακολουθούν αυστηρότατη διατροφή χωρίς παρεκτροπές, δεν πίνουν, δεν καπνίζουν, ξενυχτάνε σπάνια έως ποτέ, παντρεύονται συνήθως σε νεαρή ηλικία και φτιάχνουν οικογένεια.”Σιγά το πράγμα” θα πει κάποιος.Κι όμως όταν είσαι 20 χρονών και εκατομυριούχος όλα τα παραπάνω είναι πολύ δύσκολα να εφαρμοστούν.

Φανταστείτε ότι αύριο το πρωί ξυπνάτε και στον τραπεζικό σας λογαριασμό βρίσκονται 5 εκατομύρια ευρώ.

Ποιά θα ήταν η πρώτη σας σκέψη?

Σταματάω της δουλειά μου.

Οι αθλητές λοιπόν του υψηλού επιπέδου έχουν πολύ περισσότερα από 5 εκατομμύρια ευρώ κι όμως συνεχίζουν ακατάπαυστα να δουλεύουν σαν να μην υπάρχει αύριο.

Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές προέρχονται από φτωχές οικογένειες συνήθως πολυπληθείς και από υποβαθμισμένες περιοχές(ο Μαραντόνα έχει πει σε συνέντευξή του ότι κάποιες μέρες η μάνα του έμενε νηστική για να φάει αυτός και τα αδέρφια του).Ξέρουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει ανέχεια και έλλειψη των βασικών.

Πολλοί λοιπόν από αυτούς δίνουν απλόχερα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, χτίζουν σχολεία και νοσοκομεία, παρέχουν υποτροφίες σε νέους προκειμένου να σπουδάσουν και βοηθούν συνήθως σιωπηρά όπου τους ζητηθεί(ο Ρονάλντο έχει ειδικό συνεργάτη που τον ενημερώνει για καταστάσεις άμεσης οικονομικής στήριξης).

Τα ‘παιδάκια”  αυτά είναι αδιαμφισβήτητα ταλαντούχα.Για να φτάσουν όμως στο επίπεδο να πρωταγωνιστούν παλεύουν καθημερινά και αγωνίζονται.Έχουν αυτοπειθαρχία, αυτοέλεγχο, έχουν μάθει να βάζουν στόχους, έχουν γαλουχηθεί με την ανάγκη της αυτοβελτίωσης και της προσσέγγισης της τελειότητας σε αυτό που κάνουν.Με άλλα λόγια αποτελούν παράδειγμα σωστού επαγγελματία.

Εγώ δεν αμφιβάλλω ότι ο Μέσι αν δεν ήταν ένας εκπληκτικός ποδοσφαιριστής θα ήταν σίγουρα πολύ καλός σε ότι κι αν καταπιανόταν…δεν αμφιβάλλω ότι θα μπορούσε να ήταν καλός γιατρός, δικηγόρος, αρχιτέκτονας ή ηλεκτρολόγος.Η αναζήτηση της βελτίωσης και της τελειότητας εν τέλει είναι το ουσιαστικότερο προσόν για κάθε σοβαρό και υπεύθυνο επαγγελματία.

Τι άλλο οφείλω να αναγνωρίσω σε αυτά τα “αμόρφωτα παιδαρέλια”?

Ότι παρότι είναι ζάμπλουτοι, νέοι, υγιέστατοι και διάσημοι, δεν έχουν χάσει τα λογικά τους.

Οι περισσότεροι είναι οικογενειάρχες, σχετικά προσγειωμένοι, θρήσκοι και πατάνε γερά στα πόδια τους.Ξέρουν ότι καλώς ή κακώς αποτελούν πρότυπα για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη.Κουβαλάνε λοιπόν κι ένα επιπρόσθετο βάρος που για τους περισσότερους από εμάς μάλλον θα ήταν δυσβάστακτο.Δεν ξέρω αν όλοι εμείς που τους κρίνουμε, μάλλον επιπόλαια, θα κάναμε τα ίδια αν σε ηλικία 30 χρονών είμαστε βαθύπλουτοι και τόσο διάσημοι.

Επίσης όλοι οι αθλητές αυτού του επιπέδου έχουν να αντιμετωπίσουν και τον διαρκή κίνδυνο των τραυματισμών.Σήμερα μπορεί να είναι μεγάλοι και τρανοί, ανταγωνιστικοί στο διεθνές αθλητικό στερέωμα και πηγή εσόδων για όλο το διαφημιστικό marketing που τους στηρίζει.Αύριο όμως μπορεί ένας σοβαρός τραυματισμός να τους πάει πίσω, να τους εξαφανίσει από τον χάρτη της διασημότητας, να τους στερήσει τους κερδοφόρους χορηγούς και να τους οδηγήσει στα αθλητικά αζήτητα.

Σίγουρα οι οικονομικές απολαβές των top αθλητών ζαλίζουν και προκαλούν το κοινό αίσθημα.

Όμως όλοι εμείς πρέπει να σταχυολογήσουμε τα θετικά στοιχεία απο την ζωή αυτών των ανθρώπων.

Η ζωή δεν είναι μόνο το χρήμα και η οικονομική ευμάρεια και γι’αυτό δεν με ενδιαφέρει πόσα λεφτά παίρνουν.Με ενδιαφέρει να μπορώ να παραδειγματιστώ από την αφοσίωσή τους, από την σχετικά προσγειωμένη καθημερινότητά τους αλλά και από την διαρκή διάθεση τους για αυτοβελτίωση.

Δεν αγαπάμε τον Μέσι και τον Ρονάλντο  μόνο για τις καταπληκτικές τους εμπνεύσεις στο γήπεδο…τους αγαπάμε γιατί μας εμπνέουν με την στάση ζωής τους και εκτός γηπέδου.

Μαρκάτος Αναστάσιος