Δρ. Γαβριήλ Μανωλάτος
Καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας και Ανάπτυξης

Το «Σκόρδο, Κρεμμύδι» ήταν δυο λέξεις και συγχρόνως δυο έννοιες, που παιδιά όταν ήμασταν, πολλές φορές, μάς τις ανάφεραν οι μεγαλύτεροι για να αντικαταστήσουμε, το δεξιά και το αριστερά, όταν σαν παιδιά τα μπερδεύαμε…
Στην εποχή μας, η γενιά των παιδιών και των νέων του 20ου αιώνα, παππούδες πλέον στον 21ο αιώνα, βιώνουμε τη συνειδητή αντιστροφή και διαστρέβλωση, ίσως και διαστροφή στους όρους και τις έννοιες «Δεξιά» και «Αριστερά». Με αυθαίρετο δικαίωμα οι διαχειριστές της τύχης μας, οι διαχειριστές της Νέας Τάξης Πραγμάτων και Κοινωνιών λένε και εννοούν το πάνω, κάτω. Το «Δεξιά» το κάνουν «Αριστερά» με ανησυχητική ευκολία και ανεμυαλιά… Και ενώ η Νέα Τάξη Διαχειριστών της Εξουσίας και της Κοινωνίας διαστρέφουν έννοιες και πρακτικές, ιερές ακόμα, στη συνείδηση της δική μας γενιά, παρότι ξεθωριασμένες, απορούν για την τελευταία εκλογική τους συντριβή.
Κύριοι της «Αριστεράς» (ποιας Αριστεράς αλήθειας;) οι πολίτες δεν απέρριψαν την Αριστερά αλλά εσάς απέρριψαν, διότι δεν είστε αριστεροί, δεν είστε της Αριστεράς. Είναι, αλήθεια, αριστερή πολιτική, κύριε Τσακαλώτε, η αφαίμαξη των συνταξιούχων και των μισθωτών και της μεσαίας τάξης γενικά, για να δημιουργήσετε το «μαξιλάρι» που λέτε, και να το διαχειριστεί κατά βούληση ο κ. Μητσοτάκης; Ποια από τις αποφάσεις και τις εφαρμογές του κυρίου Κατρούγκαλου είχε κάποιο αριστερό στοιχείο; Καθήλωσε τους συνταξιούχους σε μια διαρκή ένδυα και σε ισόβια απογοήτευση…
Κύριε Τσίπρα, ανεβήκατε στην εξουσία και μαζί σας και ο ΣΥΡΙΖΑ, χάρη στην άθλια διακυβέρνηση του προκατόχου σας του κ. Σαμαρά. Και με τη σειρά σας, φέρατε στην εξουσία τον κ. Μητσοτάκη. Εξ’ αιτίας της πενιχρής και οδυνηρής δικής σας διακυβέρνησης, με εξαίρεση τη συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Μητσοτάκης έφθασε στα προπύλαια της εξουσίας και εδραιώθηκε στις πλάτες μας και στην καμπούρα των πολιτών.
Κύριοι της «Αριστεράς» δεν είστε αριστεροί ούτε πολιτεύεστε αριστερά. Αριστερά σημαίνει φροντίδα και έγνοια για το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων. Σημαίνει δίκαια και ηθική διακυβέρνηση. Δεν ξεχνιέται εύκολα η συγκυβέρνηση του αείμνηστου Χαρίλαου Φλωράκη με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για να ρίξουν τον Παπανδρέου. Και δεν θα επιχειρηματολογήσω σ’ αυτό. Θα αναφέρω όμως ότι από τα πρώτα μέτρα της συγκυβέρνησης Φλωράκη-Μητσοτάκη που πάρθηκαν, ήταν η αύξηση της τιμής του ψωμιού. Και βλέπαμε τον κύριο Φλωράκη να επιχειρηματολογεί υπέρ του μέτρου με περίσσια ευγλωττία και «ακαταμάχητα» επιχειρήματα. Το σύστημα χρειάστηκε και δεύτερη αύξηση της τιμής του ψωμιού. Και επινόησε ο κύριος Φλωράκης και η παρέα όχι αύξηση της τιμής αλλά μείωση του βάρους της φρατζόλας διατηρώντας την υπάρχουσα τιμή. Έτσι η φρατζόλα του μισού κιλού ζυγίζει από τότε 350 γραμμάρια περίπου. Αυτά όχι μόνο δεν είναι αριστερές πολιτικές αλλά είναι και μακριά από κάθε ηθική και δίκαιη διακυβέρνηση που εμείς, της δικής μου γενιάς, θεωρούσαμε ιερά αλληλένδετα και αυτονόητα. Δεν νοείται Αριστερά, διαζευγμένη με τη Δικαιοσύνη και τη Ηθική, κύριοι της «αριστεράς».
Η κριτική μου αυτή, δεν έχει να κάνει με το αν οι ταγοί της εξουσίας και κατ’ επέκταση της πατρίδας, οποιασδήποτε διακυβέρνησης, εφαρμόζουν ή σέβονται απόλυτα τις βασικές αρχές των ιδεολογιών τους, αλλά αν διατηρούν ένα ελάχιστα αποδεκτό όριο πολιτικής ηθικής και δικαιοσύνης. Σήμερα όλοι προσβλέπουν σε ένα Κράτος δικαίου και σε μια δίκαια κοινωνία. Για το πώς θα γίνει αυτό και πώς θα αντιμετωπίζονται οι ανισότητες, υπάρχουν ενίοτε έντονες διαφωνίες και συγκρούσεις.
Τα κόμματα εξουσίας, μπορεί να μην είναι ίδια, είναι όμως της ίδιας απόχρωσης και προσανατολισμού. Οι πολίτες αναζητούν πλέον όχι ιδεολογίες αφού σχεδόν ποτέ δε βρήκαν στην πράξη, κάτι το αξιοπρόσεκτα διαφορετικό. Βρίσκονται πλέον μπροστά σε παρόμοιες καταστάσεις όσον αφορά τις προσδοκίες τους στα σημερινά κόμματα. Έτσι αναζητούν πρόσωπα άφθαρτα ή σχεδόν άφθαρτα, που να μπορούν να ελπίζουν σε αυτά και όχι κόμματα που η ίδια τους η δράση και λειτουργία τα έχει καταστήσει αναξιόπιστα και αφερέγγυα. Εξ ου και η επιτυχία του κυρίου Κυρ. Μητσοτάκη στις τελευταίες εκλογές και ακόμα η επιτυχής υποψηφιότητα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη. Οι πολίτες, δεν έχουν γευτεί μόνο το δημοκρατικό έλλειμμα των αποφάσεων και των λειτουργιών όσων κυβέρνησαν προγενέστερα ή όσων χειρίστηκαν τις τύχες των Ελλήνων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Βιώσαμε επίσης την απουσία ευαισθησίας και αμεσότητας και ανθρώπινου προσώπου στις σχέσεις τους με το λαό αλλά και τη μη ανάδειξη των προβλημάτων της καθημερινότητας.
Ο λαός κουράστηκε να είναι ουραγός και οπαδός των ταγών. Οι «μαγικές» εκφράσεις και λέξεις όπως «επιτελικό κράτος» «δομική αντιπολίτευση» κλπ, κλπ δεν συγκινούν πλέον τις μάζες, και ο λόγος σας «σύντροφοι» και «συνοδοιπόροι» είναι αριστερίστικη πλέον συνθηματολογία και όχι αριστερή εναλλακτική πρόταση. Ο λόγος σας πλημμυρίζει με παρωχημένες και μη εφικτές προτάσεις και με αναμασημένες φλυαρίες. Ο κόσμος της Ελλάδος έχει χορτάσει από τον δικό σας αριστερό λόγο και πράξη. Τα έζησε με τα μνημόνια, τις υποσχέσεις, τις αντιφάσεις και τα κατορθώματά σας και είδε και κατάλαβε ότι το δικό σας αριστερό, δήθεν, στίγμα δεν αποτελεί εναλλακτική αξιόπιστη ρεαλιστική πρόταση. ‘Όλα αυτά σύντροφοι, είναι η γενεσιουργός αιτία του νεοφασισμού και των κασιδιάριδων. Και είστε υπεύθυνοι γι’ αυτό. Ο νεοφασισμός και οι κασιδιάριδες δεν αντιμετωπίζονται με αστυνομικά και απαγορευτικά μέτρα αλλά με τις δέουσες πολιτικές και τα πρέποντα μέτρα…
Σύντροφοι και συνοδοιπόροι, δεν είστε η Αριστερά που ξέραμε, η Αριστερά που ελπίζαμε ότι θα αγκάλιαζε το σύνολο των πολιτών, η Αριστερά που προσμέναμε για να δει και ο λαός μιαν άσπρη μέρα.
Και κάτι πολύ σημαντικό. Η σημερινή Αριστερά δεν μπορεί να είναι ίδια με εκείνη της δικής μας γενιάς Αριστερά. Χρειάζεται αναπροσδιορισμός και αναπροσαρμογή. Το μόνο κοινό Εκείνης, με τη Νέα Αριστερά, όταν δημιουργηθεί γιατί ακόμα δεν την είδαμε, θα πρέπει να είναι η ηθική και δίκαιη διακυβέρνηση που εμείς, της δικής μου γενιάς, θεωρούσαμε έννοιες ιερά αλληλένδετες και αυτονόητες. Δεν νοείται Αριστερά διαζευγμένη, με τη Δικαιοσύνη και τη Ηθική.
Εμπρός για τη Νέα Αριστερά.