Πέρυσι, τέτοια εποχή, είχα αρθρογραφήσει για το Μαντζαβινάτειο Νοσοκομείο. Είχα,  τότε, υπερασπισθεί την μεγάλη προσπάθεια που έκαναν οι Ιατροί (όσοι είχαν απομείνει), οι Νοσηλεύτριες και το λοιπό Προσωπικό για να κρατήσουν αυτήν την Δομή Υγείας   σε λειτουργία.

Είχα υποστηρίξει ότι τόσο το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, όσο και η Βραχεία Νοσηλεία, λειτουργούσαν ικανοποιητικά. Έτσι οι ασθενείς της Παλλικής βρίσκανε ανακούφιση στα οξεία προβλήματα της υγείας τους.

Δεν παρέλειπα βέβαια να αναφέρω την καλή λειτουργία της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης του Νοσοκομείου , δηλαδή τα Εξωτερικά Ιατρεία (Παθολογικά , Παιδιατρικά, Χειρουργικά, Ορθοπεδικά) που λειτουργούσαν με υποδειγματική τάξη. Πρόσθεσα, και πρέπει να τονίσω αυτό, ότι τα Εργαστήρια Ακτινολογικό- Υπερήχων και Μικροβιολογικό-Βιοχημικό-Αιματολογικό, είχαν πλήρη λειτουργία και δεν πρέπει οι Ληξουριώτες να είχαν παράπονο.

Εκείνο που μου έκανε όμως, σήμερα, εντύπωση, είναι η δια του τύπου παρέμβαση που έκανε ο Σύλλογος «Φίλοι του Μαντζαβινατείου Νοσοκομείου».

Πήρα αμέσως τηλέφωνο τον Διοικητή του Νοσοκομείου τον κ. Δημήτριο  Δημουλιό για να τον ερωτήσω αν είχε ο Σύλλογος καμία ενημέρωση απ΄ αυτόν για την λειτουργία του Νοσοκομείου.

Μου απάντησε αρνητικά. Με πληροφόρησε επίσης ότι δεν εμφανίστηκε κανείς, ποτέ, από τους «Φίλους» όλο το καλοκαίρι.

Έτσι έρχεται αβίαστο το ερώτημα στα  χείλη μου. Αλήθεια, ποιος βεβαίωσε τα μέλη του Συλλόγου ότι έχουν ρόλο εποπτικό ή ελεγκτικό πάνω στους Εργαζομένους του Νοσοκομείου ή στην Λειτουργία του.

Τα μέλη «Φίλοι του Μαντζαβινατείου Νοσοκομείου» ,ρόλο έχουν να βοηθήσουν το Νοσοκομείο ώστε ν΄ αποδίδει το δυνατόν καλύτερα , να δίνουν δε προς  τα έξω την «καλήν  μαρτυρία» ώστε ο λαός να εμπιστεύεται το Νοσοκομείο. Κανείς δεν όρισε στα μέλη ρόλο επόπτου.

Αυτά τα «ελαφρά» προς το παρόν

Ιατρός Γεώργιος Κουρής.