Με την ευκαιρία της παγκόσμιας έκθεσης νέων τεχνολογιών στο Λας Βεγκας αυτές τις μέρες θα αναφερθώ σε κάποιες διαπιστώσεις αλλά και κάποια μεγάλα ερωτηματικά που προκύπτουν από αυτές , και έχουν να κάνουν με την ανθρωπότητα τον 21ο αιώνα (τα τελευταία είκοσι χρόνια δηλαδή).
Στα τεχνολογικά επιτεύγματα έχουμε μαγικά εξελιγμένα κινητά με απεριόριστες δυνατότητες, οχήματα χωρίς οδηγό, τηλεοράσεις με περιστρεφόμενες οθόνες, εμφύτευση υποδερμικών μικροτσίπ στο χέρι με τα οποία μπορούμε να κάνουμε καθημερινές δραστηριότητες και συναλλαγές απλά σκανάροντας τον αντίχειρα μας , προγραμματισμό διαστημικών ταξιδιών κα.
Στην ιατρική οι εταιρείες ιατρικής τεχνολογίας ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια για τη ρομποτική χειρουργική · περίπου το play station στην ιατρική. Ο γιατρός χειρουργεί καθισμένος σε μια κονσόλα μακριά από τον ασθενή όπως κάποιοι παλιότερα από μακριά ξεματιαζαν.
Στην γενετική μηχανική μεταλλαγμένα τρόφιμα και ζωοτροφές κατακλύζουν τον πλανήτη. Από το 1996 που ξεκίνησαν τα υβρίδια να χρησιμοποιούνται με αρχικό σκοπό την αντιμετώπιση του υποσιτισμού σήμερα κυριαρχούν στην παραγωγή τροφίμων με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα.
Σε μελέτες έχουν συσχετιστεί με αλλεργίες , ανοσολογικά προβλήματα ακόμη και με καρκίνους και νεφροπάθειες.
Την ίδια στιγμή της ιλιγγιώδους ανάπτυξης των τεχνολογιών και των παρεχόμενων ανέσεων κάποιοι αριθμοί πραγματικά με συγκλονίζουν.
300 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από κατάθλιψη και 800.000 άνθρωποι ετησίως αυτοκτονούν λόγω ψυχικής νόσου.
465.000 άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως από εγκληματικές ενέργειες όταν σε πολεμικές συγκρούσεις χάνονται 90.000
90 εκατομμύρια ενήλικες ευρωπαίοι κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών και 2,5 εκατομμύρια χρήση κοκαΐνης.
Το έτος 2009 περίπου 200.000 άνθρωποι πέθαναν παγκοσμίως από τον ιό της γρίπης Η1Ν1
10 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως από καρκίνο και 18 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις εμφανίζονται κάθε χρόνο
με το 20% των θανάτων παγκοσμίως να συμβαίνει στην αναπτυγμένη Ευρώπη.
Για την κλιματική αλλαγή που δραματικές εικόνες της βιώνουμε κάθε μέρα τι να πω;
Τα δικά μου αυθαίρετα συμπεράσματα από όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στα εξής:
Ζούμε σε ένα τοξικό πλέον περιβάλλον φορτωμένο από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που πυροβολεί τα κύτταρα μας και τρώμε και πίνουμε αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα. Είναι καθαρά θέμα ατομικής και γονιδιακής αντοχής του καθενός μας πόσο θα αντέξει.
Παράλληλα ολοένα αυξάνει η εξάρτηση μας από ουσίες (ναρκωτικά, αλκοόλ, φάρμακα) ή συνήθειες (διαδίκτυο, τζόγος) με αποτέλεσμα να εγκλωβιζόμαστε όλο και περισσότερο στον ιστό της αράχνης (δεν είναι τυχαία η ορολογία web)
Στον αντίποδα κάποιες ηρωικές φωνές αφύπνισης απαξιώνονται χαρακτηρίζοντας τες γραφικές, αναχρονιστικές, κατευθυνόμενες, υπερβολικές.
Στην ξέφρενη πορεία προόδου μας ξεχάσαμε και αφήσαμε πίσω μας , για μην πω ποδοπατήσαμε, ότι απλό , καθαρό , υγιές είχε να κάνει με την ψυχή και το σώμα μας.
Ζαλισμένοι από το ρυθμό της υπερβολής χάσαμε το μέτρο.
Εγώ προσωπικά δεν θέλω άλλη πρόοδο. Μου φτάνει! Ας μείνουμε εδώ μήπως σώσουμε τίποτε.
Ίσως το μόνο που μένει είναι να κοιτάξουμε στον καθρέφτη μας, να αναρωτηθούμε για πολλά αυτονόητα που βιώνουμε καθημερινά και να βάλουμε λίγο μέτρο, λογική και συναίσθημα στη ζωή μας.
Φώτης Αυγουστάτος
Μαιευτήρας Γυναικολόγος
