Εθνική γιορτή είναι η γιορτή ενός ολόκληρου έθνους.
Έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων, όπου κι αν ζουν στον κόσμο , με κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα όπως γλώσσα, φυλή, καταγωγή, θρησκεία, πολιτισμό.
Οι εθνικές γιορτές αποτελούν ημέρες μνήμης ενός έθνους και αφορούν σημαντικά ιστορικά γεγονότα όπως ανεξαρτησία, απελευθέρωση κλπ.
Στις εθνικές γιορτές θυμόμαστε γεγονότα,τιμούμε τους προγονους μας για ο,τι έκαναν τότε, και νιώθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο όταν μαζί γιορτάζουμε.
Οι εθνικές γιορτές αποτελούν ίσως ένα από τα τελευταία προπύργια της εθνικής μας ταυτότητας. Γιατι μέσα από αυτές καταλαβαίνουμε πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι στον κόσμο.
Ίσοι είμαστε, αλλά ίδιοι ΟΧΙ.
Κάποιοι βέβαια, οι οποίοι επενδύουν χρόνια τώρα στην παγκοσμιοποίηση δεν επιθυμούν τετοιους διαχωρισμους. Έχοντας καταργήσει έθνη και σύνορα σαρώνουν οικονομικά και τεχνολογικά τα πάντα. Εύκολα και μελετημενα πατούν και δρουν όπου θέλουν,χωρίς αντιστάσεις.
Και για να εξηγούμε, παγκοσμιοποίηση δεν είναι κάποιο κίνημα παγκόσμιας ισότητας και ισονομίας.
Παγκοσμιοποίηση είναι κυριως η κατευθυνόμενη αλληλεξάρτηση των χωρών μεταξύ τους σε οικονομικό, τεχνολογικό και πολιτισμικό επίπεδο. Ποιος το οργανώνει και ποιος ωφελείται από αυτό το παρτυ;
Ο καθένας μπορεί να έχει μια απάντηση.
Η δικιά μου είναι ότι ωφελούνται κυριως οι μεγαλες πολυεθνικές εταιρείες.
Τι επιζητούν αυτές;
Μα φυσικά κέρδος και επιρροή.
Πώς θα το καταφέρουν καλύτερα όμως;
Μα φυσικά βρίσκοντας εύκολους πελάτες.
Πελάτες χωρίς άποψη, πελάτες χωρίς γνώση, πελάτες χωρίς μνήμες και βιώματα, πελάτες μοναχικούς απομονωμένους και φοβισμένους , πελάτες χωρίς κανένα στήριγμα ( οικογένεια,θρησκεία,παραδόσεις),πελάτες ευπροσάρμοστους και υπάκουους.
Μπήκαν όλοι αυτοί σε κάθε σπίτι χωρίς να κτυπησουν την πόρτα και κάθονται όσο τους επιτρέπει ο καθένας μας ανάλογα με τις παραστάσεις του.
Το ποιηματάκι και οι σημαιούλες για το παιδί του δημοτικού , μια εκδήλωση ή ένα ιστορικό βιβλίο για το παιδί του γυμνασίου,
μια συζήτηση με τους καθηγητές ή μια εκδήλωση για τα ιστορικά γεγονότα είναι κάποιες τετοιες παραστάσεις και μηνύματα.
Λυπάμαι όταν τα περισσότερα παιδιά δεν ξέρουν τίποτε για την 28η Οκτωβρίου και τη σημασία της και την αντιμετωπίζουν σαν μια ακόμη αργία και σαν ένα παραπάνω χαλαρό πρωινό χωρις σχολείο.
Λυπάμαι γενικως που δεν ξέρουμε την ιστορία του έθνους μας.
Όταν σταματήσουμε να ποτίζουμε τις ρίζες το δέντρο θα ξεραθεί.
Κάποιοι χρόνια τώρα φρόντισαν και φροντίζουν γι αυτό.
Το θέμα είναι αν μας αρέσει να ειμαστε και να μας βλέπουν σαν Έλληνες ή απλά σαν πελάτες…
Φώτης Αυγουστατος
Μαιευτηρας Γυναικολογος.
