Η φύση διέπεται από αρχές , τους φυσικούς νόμους όπως η βαρύτητα, η αδράνεια , η αρχή διατήρησης της ενέργειας, η ομοιοστασία κ.α. Στη γεωγραφία μαθαίνουμε ότι από τα βουνά το νερό μέσα από ρεματιές , χαράδρες, χείμαρρους και ποτάμια κατευθύνεται προς τη θάλασσα και ποτέ αντίθετα. Στη γεωλογία μαθαίνουμε ότι οι ρίζες των φυτών και των δέντρων συγκρατούν τα πετρώματα και δεν αφήνουν το νερό να τα παρασύρει. Στη μηχανική αν θέλουμε να διασχίσουμε ρέμα φτιάχνουμε γέφυρα και όχι δρόμο.
Στη χώρα μας τα ρέματα μπαζώνονται και φτιάχνονται σπίτια, στην πορεία ξεροπόταμων ή χειμάρρων περνάνε δρόμοι, στα καμένα δάση και βουνά αντί για νέα δέντρα φυτεύουμε αυθαίρετα, δρόμοι πρόσβασης σε παραλίες και δάση ιδιωτικοποιούνται στερώντας την πρόσβαση, πολυκατοικίες χτίζονται χωρίς πολλές φορές αντισεισμικές προδιαγραφές,
παλιά ακατοίκητα ερείπια σε μεγάλες πόλεις κρέμονται πάνω από ανυποψίαστα κεφάλια, τεχνικά έργα εκτελούνται χωρίς δικλείδες ασφαλείας και πόσα άλλα.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι :
-το νερό από την καταιγίδα στο γυμνό από δέντρα βουνό και με κλειστές τις φυσικές του διεξόδους πώς θα οδηγηθεί στη θάλασσα; Μήπως βίαια και άναρχα;
-σε μια πυρκαγιά πώς οι δυνάμεις πυρόσβεσης θα δράσουν αν δεν υπάρχουν αντιπυρικές ζώνες και οδοί πρόσβασης;
-σε ένα σεισμό ένα ετοιμόρροπο σπίτι ή ένα κλεμμένο στα υλικά κτίριο πώς θα αντιδράσει;
-σε μια σεισμογενή περιοχή η παρέμβαση στο υπέδαφος για εξόρυξη ορυκτών τι συνέπειες μπορεί να έχει; ( Ιαπωνία; Μεξικό;)
Η απάντηση μου στα παραπάνω ερωτηματα είναι ότι η ανεξέλεγκτη ανθρώπινη παρέμβαση στη φύση είναι ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΥΧΗΣ να επιφέρει καταστροφές.
Η πρόοδος , η τεχνολογια , οι ενεργειακές ανάγκες σίγουρα είναι απαραίτητες και αδιαμφισβήτητες. Χρειάζονται όμως ΜΕΤΡΟ,ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΕΨΗ.
Η αρπαχτή, η ατιμωρησία, η χαλαρότητα, και η αδιαφορία σε οποιαδήποτε δραστηριότητα κάποτε τιμωρούνται.
Δυστυχώς τις περισσότερες φορές την πληρώνουν αθώοι. Οι αθώοι αυτοί όμως και βλέπουν και μπορούν να σκεφτούν και μπορεί να ψάχνουν τη δίκη τους αρπαχτή και εκλέγουν και εκλέγονται.
Η πρόληψη στο καθετί, από την υγεία μέχρι τις φυσικές καταστροφές σώζει.
Όσο η ασυδοσία , η απάθεια και η ατιμωρησία βασιλεύουν θα συνεχίζουμε να κλαίμε πάνω από λάσπες , στάχτες και χαλάσματα.
Το να αναζητούμε εκ των υστέρων υπεύθυνους για την κάθε καταστροφή έχει καταντήσει κυνήγι μαγισσών και τουλάχιστον γραφικό.
Σημείωση: η κιβωτός του Νώε δεν ξέρω αν υπήρξε αλλά ελπίζω να μη μας χρειαστεί.
Φώτης Αυγουστάτος
Μαιευτήρας Γυναικολόγος
