Ο Γιάννης και η Μαρία, ιδιωτικοί υπάλληλοι στην Αθήνα, μαζί με τα δυο τους παιδιά την Ελπίδα και τη Χαρά , με ανυπομονησία περίμεναν να έρθει ο Αύγουστος για να πάνε διακοπές
Είχαν κανονίσει να περάσουν μια εβδομάδα σε ένα από τα ομορφότερα νησιά του Ιονίου, την Κεφαλονιά.
Στις 10 Αυγούστου πρωί-πρωί χαρούμενοι ξεκίνησαν από την πρωτεύουσα για τον καλοκαιρινό τους προορισμό. Μετά από ένα άνετο ταξίδι στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών βγαίνοντας από την Πάτρα μπήκαν στον νέο αυτοκινητόδρομο Πάτρας Πύργου, μια ατελείωτη ευθεία που διέσχιζε τον κάμπο της Ηλείας και σε μισή ώρα ήταν με ασφάλεια στο λιμάνι της Κυλλήνης.
Εκεί στο λιμάνι όλα τα αυτοκίνητα από δυο ξεχωριστές πύλες προωθούνταν για τα πλοία Κεφαλονιάς και Ζακύνθου για αποφυγή συνωστισμού. Παρά την κίνηση των ημερών τα δρομολόγια έφευγαν στην ώρα τους και όχι με καθυστέρηση 1-2 ωρών όπως παλιότερα.
Με την άφιξη στο λιμάνι του Πόρου όλα τα φορτηγά και οι νταλίκες σταμάτησαν για δέκα λεπτά στην άκρη του δρόμου για να προηγηθούν τα ΙΧ αυτοκίνητα. Ο δρόμος για το Αργοστόλι παρά τη στενότητα του είχε πολύ καλή ορατότητα καθώς ήταν καθαρός δεξιά και αριστερά από θάμνους και ξερόχορτα.
Φθάνοντας στο ξενοδοχείο που είχαν κανονίσει και αφού τακτοποιήθηκαν αποφάσισαν να κατέβουν για μια βόλτα στο Αργοστόλι. Πάρκαραν με ευκολία στους δημοτικούς χώρους στάθμευσης πληρώνοντας ένα μικρό αντίτιμο και περπάτησαν στους μεγάλους πεζόδρομους της πόλης.
Κάθισαν για φαγητό και ποτό στα καλόγουστα μαγαζιά και διαπίστωσαν ότι οι τιμές ήταν προσιτές και ίδιες με τις τιμές του Μαΐου που κάποιοι φίλοι τους είχαν πάει στο νησί.
Τις επόμενες μέρες επισκέφθηκαν αρκετές από τις πανέμορφες παραλίες του νησιού. Όλες ήταν οργανωμένες, με άνετους χώρους στάθμευσης και σχεδόν όλες είχαν ναυαγοσώστη .
Το μόνο απρόοπτο που τους συνέβηκε ήταν σε μια παραλία όταν μια σφήκα τσίμπησε το πόδι της Χαράς. Επειδή ήταν αλλεργική πήγαν κατευθείαν στο νοσοκομείο της πόλης όπου στα ΤΕΠ (τμήμα επειγόντων περιστατικών) οι γιατροί του τμήματος άμεσα την αντιμετώπισαν και έφυγε χαρούμενη να συνεχίσει τα παιχνίδια της με τη θάλασσα
Εντύπωση στην οικογένεια έκανε το ορεινό κομμάτι του νησιού και ιδιαίτερα ο Αίνος. Εκεί περπάτησαν στα ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια ανάμεσα στα έλατα και μετά ήπιαν τον καφέ τους απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα από το τουριστικό περίπτερο.
Μια κατηγορία μόνο του σαν ατραξιόν ήταν το λιμνοσπήλαιο της Μελισσανης. Ο δρόμος πρόσβασης και η τεράστια αλάνα στάθμευσης λεωφορείων και ΙΧ πρόσφερε στους εκατοντάδες επισκέπτες (και από τα κρουαζιερόπλοια) τη δυνατότητα να θαυμάσουν αυτό το μοναδικό θέαμα, παρά την ώρα αναμονής κάτω από τα ειδικά σκίαστρα.
Επίσης ιδιαίτερη εντύπωση τους έκανε ότι από κάθε χωριό που περνούσαν υπήρχε κάτι ξεχωριστό που οι κάτοικοι είχαν αναδείξει και αναγραφόταν σε ειδικούς πίνακες στην είσοδο του χωριού· μια εκκλησία , ένα πάρκο , μια πλατεία ,ένα παλιό αρχοντικό ,ένας βράχος με ιστορία ,αρχαιολογικοί χώροι ,κάστρα κλπ.
Ωραίες νότες με ενδιαφέρον για τα παιδιά ήταν το ανακαινισμένο αρχαιολογικό μουσείο ,το ναυτικό μουσείο , το μουσείο φυσικής ιστορίας και η πινακοθήκη με έργα ντόπιων καλλιτεχνών
Βέβαια όπως όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν έτσι έφτασε και η μέρα της επιστροφής στην Αθήνα. Η οικογένεια πέρασε ξέγνοιαστες και αξέχαστες, γεμάτες εμπειρίες και εικόνες, διακοπές στο νησί. Γέμισαν τις μπαταρίες τους με ωραίες στιγμές και αναμνήσεις από την Κεφαλονιά και σίγουρα θα την πρότειναν σε όλους τους γνωστούς τους σαν έναν ιδανικό τουριστικό προορισμό.
Σημείωση: Η ιστορία είναι φανταστική
Δεν διαδραματίζεται το 2019.
Η Ελπίδα και η Χαρά μακάρι να έχουν την ευκαιρία να την ζήσουν κάποια στιγμή στ’ αληθεια.
Φώτης Αυγουστάτος
Μαιευτήρας Γυναικολόγος
