Του Παύλου Παπαδάτου
Όλοι μας θεωρούμε ότι η αιχμή του δόρατος της ελληνικής οικονομίας και συγχρόνως ηβαριά μας βιομηχανία είναι ο τουρισμός. Ο οποίος μάλιστα καταρρίπτει κάθε χρόνο όλα τα ρεκόρ αφίξεων με τη βοήθεια κυρίως των εξ ανατολών μας αναταράξεων. Έτσι, το 2017οιαφίξεις τουριστών στη χώρα μας πλησίασαν τα 30 εκατομμύρια. Πως εξηγείται, λοιπόν τογεγονός οιεπιχειρηματίες του τουρισμού (ξενοδόχοι) που υποτίθεται ότι είναι ό,τι καλύτερο διαθέτουμε να έχουν κόκκινα δάνεια της τάξεως του 44%; Αν λοιπόν δεν τα καταφέρνουμεούτε σε αυτό που υποτίθεται ότι είμαστε καλοί,σε τι θα τα καταφέρουμε; Πιθανόν στη δημιουργική λογιστική…
Μιλώντας για δημιουργική λογιστική, έλεγα σε προηγούμενο άρθρο μου ότι το κράτος πρέπει να αποκτήσει δημιουργική φαντασία. Το δυστύχημα είναι ότι μόλις το κράτος πάει να κάνει κάτι δημιουργικό,οι διάφοροι αετονύχηδες γίνονται κι αυτοί δημιουργικότεροι. Παράδειγμα; Η χορήγηση άδειας παραμονής σε αλλοδαπούς με την αγορά ακινήτου άνω των 250 χιλιάδωνευρώ που κάποιοι αετονύχηδες την έχουν μετατρέψει σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Το κράτος μας παραμένει αγκυλωμένο και ασφυκτικά γραφειοκρατικό. Αν κάποιοςαποφασίσει να αγοράσει μια βραχονησίδα ή ένα νησάκι 30 στρεμμάτων θα διαπιστώσει ότιπρώτα πρέπει να βγάλει 32 άδειες και κάποιες άλλες εκ των υστέρων για να κάνει μίαπροβλήτα, αν φυσικά δεν μπλέξει με την αρχαιολογία. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ πωλούνται300 ακατοίκητα νησιά, ουδείς τα αγοράζει και έτσι βρίσκουν την ευκαιρία να τακαταλαμβάνουν οι Τούρκοι χωρίς καμία άδεια. Και κατά πως πάμε, στο τέλος θα καταφέρουννα μετατρέψουν το Αιγαίο μας σε χώρο απαγορευμένο σε τουρίστες.
Δυστυχώς δεν πάμε καλά. Από 2.7% αρχική ανάπτυξη που προσδοκούσαμε το 2017, φθάσαμε στο τελικό 1.4%.Ακόμη και οι επενδύσεις που φαίνεται ότι αυξήθηκαν κατά 9.6%, δεν είναι παραγωγικές επενδύσεις, αλλά προέρχονται από «επενδύσεις» του τύπου αγοράςαυτοκινήτων για ενοικιάσεις,κ.ο.κ. Και σε λίγους μήνες που θα βγούμε από το πρόγραμμαστήριξης, αν δεν έχουμε ένα μαξιλάρι της τάξεως των 20 δις ευρώ, τότε σίγουρα θα βρεθούμε ξανά μετέωροι.
Η ελληνική οικονομία αγκομαχά και μαζί της οι χιλιάδες νέοι που μεγαλώνουν στην ανέχειακαι στον κοινωνικό αποκλεισμό που τους δημιουργεί κοινωνικό μίσος – κάτι που πλειστάκιςεκφράζεται μέσα από ομάδες βίαιης παραβατικότητας.
Σημείωση
Πήγα την Κυριακή το απόγευμα στο 8ο Πανόραμα επιχειρηματικότητας και σταδιοδρομίαςστο Μέγαρο. Είδα νέους που θέλουν να μείνουν και όχι να φύγουν. Είδα «ψαγμένους» νέουςπου θέλουν να δουλέψουν και να δημιουργήσουν, είδα περήφανους νέους έτοιμους νακτίσουν μία άλλη Ελλάδα. Είδα επιτέλους ένα φως αναλαμπής σε τούτη τη χώρα.
*Το άρθρο του Παύλου Παπαδάτου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News”
