Γράφει ο Γαβριήλ Μανωλάτος
Καταψηφίζω τις συμφωνίες για τις ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη):
ΟΧΙ λόγω των ατελειών και των σοβαρών μειονεκτημάτων που περιέχονται σ’ αυτές, για την Ελλάδα, όπως η μη εφαρμογή του κανόνα της «μέσης γραμμής» ακόμα και για νησιά όπως η Κεφαλλονιά και η Κρήτη.
Καταψηφίζω, όχι γιατί υπογράφηκαν οι συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο που έχουν χορικά ύδατα 12 μίλια ενώ η Ελλάδα 6 μίλια. Αυτό σημαίνει ότι η μέτρηση της Ελληνικής ΑΟΖ αρχίζει από τα 6 μίλια, ενώ για Ιταλία και Αίγυπτο η μέτρηση αρχίζει από τα 12 μίλια…
Καταψηφίζω, όχι λόγω των πολλών υποχωρήσεων της ελληνικής πλευράς και της μειωμένης επήρειας των νησιών μας στη διαμόρφωση της ελληνικής ΑΟΖ ή επειδή υπάρχουν πολλές ασάφειες ιδίως στη συμφωνία με την Αίγυπτο.
Καταψηφίζω τις συμφωνίες γιατί αδυνατίζει η διαπραγματευτική μας ισχύ με την Άγκυρα.
Καταψηφίζω, γιατί οι συμφωνίες ενισχύουν αφάνταστα τη διαπραγματευτική θέση της Τουρκίας και της δίνουν επιχειρήματα. Το δήλωσε εξάλλου και ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας.
Καταψηφίζω γιατί η τακτική που ακολούθησε η Ελλάδα, μας φέρνει αντιμέτωπους σε ένα νομοτελειακό διάλογο που θα μας οδηγήσει, φοβάμαι πολύ, σε συνθηκολόγηση έτσι ή αλλιώς και ελπίζω όχι μετά από θερμό επεισόδιο. Εύχομαι να μη συμβεί κάτι τέτοιο.
Λέγεται, ότι είναι στρατηγικό λάθος είναι η μη συμφωνία ανακήρυξης ΑΟΖ με την Κύπρο. Άλλο τόσο είναι στρατηγικό λάθος και οι συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο.
Δυστυχώς, η διπλωματία μας, βλέπει μερικά μόνο μέτρα μπροστά, ελάχιστα βήματα θα έλεγα. Ενώ η τουρκική διπλωματία κοιτάζει μπροστά, μέχρι πέρα και από τον ορίζοντα.
Αναρωτιέμαι σε τι μας βοήθησαν οι συμφωνίες-συμμαχίες με Ισραήλ, Αίγυπτο, ΗΑΕ και Χαφτάρ της Λιβύης;;; Ας μας πουν όσοι βλέπουν έστω και ελάχιστα ωφελήματα από αυτές τις «συμμαχίες». Οι συμμαχίες αυτές έδωσαν το πρόσχημα και τη δυνατότητα στον Ερντογάν για να συσπειρώσει τον τουρκικό λαό και να κερδίσει τη συναίνεση του μουσουλμανικού κόσμου. Και φθάσαμε στο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Αυτά δεν τα είδε η διπλωματία μας κάνοντας τις πιο πάνω συμφωνίες. Αυτά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα. Οι επιτυχίες του Ερντογάν, και στη Λιβύη, τον καθιστούν έναν πολύτιμο σύμμαχο και όργανο των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή.
Δύσκολα έως καθόλου θα τύχουμε ουσιαστικής βοήθειας από την Ευρωπαϊκή Ένωση (της Γερμανίας) διότι η Γερμανία είναι δεμένη με την Τουρκία μέσω των γερμανικών πολυεθνικών και των Γερμανών ολιγαρχών που δρουν στην Τουρκία αλλά και με τα 4 εκατομμύρια Τούρκους ψηφοφόρους στη Γερμανία.
Καταψηφίζω τις συμφωνίες, γιατί χρησιμοποιείται διπλός πολιτικός λόγος και διπλοπροσωπία. Άλλος στο εξωτερικό και άλλος στους Έλληνες… Στο Εξωτερικό, συναινετικοί και διαλεκτικοί, μέχρι και μυστικές διαβουλεύσεις με Τούρκους και Γερμανούς. Στους Έλληνες, ανένδοτοι και αδιάλλακτοι και αποκρύπτοντας την αλήθεια την οποία μαθαίνουμε από Τούρκους αξιωματούχους. Αυτό δημιουργεί όχι μόνο σύγχυση στο λαό αλλά αποτρέπει και την ομοψυχία.
Καταψηφίζω τις συμφωνίες γιατί πατριωτισμός σημαίνει, στη σύγχρονη εποχή μας, ευημερία του λαού μας και αειφόρο ανάπτυξη της πατρίδας μας. Στο μέλλον, το κοντινό μέλλον, η γεοστρατηγική υπεροχή, δεν θα είναι τα πετρέλαια και οι υδρογονάνθρακες αλλά η πράσινη ενέργεια. Η Ελλάδα έχει όλες τις δυνατότητες να αναπτύξει πλεονάζουσα παραγωγή από καθαρές πηγές ενέργειας, πολύ φθηνότερα από ότι απαιτεί η εξόρυξη υδρογονανθράκων, που να εξάγουμε κιόλας. Άνθρακες ο θησαυρός των υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο και στις θάλασσές μας. Και γιατί να κάμουμε πόλεμο στις θάλασσες και τους ουρανούς της Μεσογείου για ανύπαρκτο θησαυρό;
Πατριωτισμός στη σύγχρονη εποχή μας σημαίνει παραγωγή καθαρών πηγών ενέργειας που να εξάγουμε κιόλας.
Όχι όλα, για να κερδίσουμε πόντους επικοινωνιακά στο εγχώριο κοινό και στους οπαδούς…
Να πολεμήσουμε, ναι, αν χρειαστεί, αλλά να επιλέξουμε εμείς τη Σαλαμίνα μας που θα δώσουμε τη μάχη.
