Ίσως μια ιδιότητα πιο «ισχυρή» από του Πολιτικού να είναι αυτή του Πολίτη και μάλιστα του «ενεργού Πολίτη», το οποίο προφανώς δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας ακόμα πλεονασμός,  μιας και με την «επιλογή» (Ψήφο) του εκλέγεται αυτός που θα «υπηρετήσει» την κοινωνία.

Ο ενεργός Πολίτης μπορεί να είναι «και» αυτός χρήσιμος ή μη, σωστός ή όχι, δίκαιος ή άδικος, όπως λίγο πολύ όλοι μας, σίγουρα όμως διαθέτει «ψυχή», αφού συμμετέχει με το  δικό του τρόπο στα κοινά, εκφράζοντας, συχνά ζωηρά, τη διαφωνία του συνήθως, αν δε συμφωνεί ή σπανιότερα  την ικανοποίησή του, αν θεωρεί ότι κάτι «καλώς γίνεται».

Τώρα αν αυτός ο ενεργός Πολίτης διαθέτει ένα επιπλέον χάρισμα, αυτό του «Ταξιδευτή», όλα γίνονται ακόμα πιο διαφορετικά. Βέβαια ως Ταξιδευτής θα μπορούσε να θεωρηθεί κάθε άνθρωπος που με το διαβατήριο στην τσέπη επιβιβάζεται στο αεροπλάνο ή στο πλοίο ή στο λεωφορείο και διανύει μια απόσταση συνήθως εκτός συνόρων.

Όταν όμως ως ταξιδιωτικό μέσο επιλέγεται ένα Kayak και η διαδρομή δεν αφορά τη διπλανή παραλία αλλά τη διπλανή Χώρα (! !!), μάλλον μιλάμε για μια ειδική περίπτωση ιδιόμορφου ταξιδευτή, που λόγω του ότι τη συναντάμε σπάνια, αξίζει να την προσέξουμε.

Φυσικά αναφέρομαι στο συμπατριώτη μας Γιώργο Ποταμιάνο, ο οποίος καταφέρνει με τις διαδρομές που χαράσσει και το μέσον που επιλέγει για να τις ακολουθήσει να μας εκπλήσσει, κάνοντάς μας να τον θαυμάσουμε («ζηλέψουμε» μοιάζει πιο σωστό) και να αισθανθούμε ακόμα πιο υπερήφανοι, που το Οδυσσειακό DNA κυλά στις φλέβες ενός «δικού μας Ανθρώπου».

Το «ταξίδι» όμως δεν σταματά στη διαδρομή αλλά επεκτείνεται και σε άλλους χώρους, γνωστούς ως «Ανθρωπιστικής ευαισθησίας» και έτσι ο Φίλος Γιώργος καταφέρνει και το συνδυάζει σε ένα Ποσειδώνιο  καλειδοσκόπιο, όπου η άθληση, η περιπέτεια, η αναζήτηση, το ενδιαφέρον , η «μάχη με τα κύματα», η «συνύπαρξη με τον εαυτό σου», το άγνωστο, το αβέβαιο «κουμπώνουν» με την «Ανθρωπιά», την «Ευαισθησία», την «κοινωνική παρακίνηση» για έναν ιερό σκοπό, που δεν είναι άλλος από τη συμβολική οικονομική στήριξη των δομών υγείας του Νησιού μας.

Είναι βέβαιο ότι η επιβράβευση και τα συγχαρητήρια θα συνοδευτούν από θεσμικούς διθυράμβους  για τον αναμφίβολο Άθλο, αλλά είναι ακόμα πιο βέβαιο ότι αξίζει να υπογραμμιστεί, ότι ενώ η ζωή κυλά με τους πολλούς συνηθισμένους, η αλήθεια είναι ότι «κάνει ένα βήμα» παραπάνω από τους λίγους τους ασυνήθιστους.

Στην Κωνσταντινούπολη, το Γιώργο αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν τον περίμενε ο Παππούς του, να τον καλωσορίσει με τη φράση «τα κατάφερες λεβέντη μου», γιατί έτσι κι αλλιώς μόνο στα όνειρά μας μπορούμε να κάνουμε το ταξίδι αυτό και κυρίως γι αυτό το σκοπό ή όχι ;

Ευάγγελος Κεκάτος