Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Μέρος από το κείμενό μου «Όταν το οργικό χτύπησε την Κεφαλονιά – 2014»

…… Μην ξεχνάμε, πως, σε κρίση και σε πόλεμο, καλούνται δυο: Οι γεωργοί και οι ποιητές, για να στηρίξουν το λαό και την πατρίδα.

Οι γεωργοί καλλιεργούν τη γη, «που είναι τροφός και άλλων τεχνών μητέρα..», όπως λέει ο Ξενοφώντας, ενώ οι ποιητές καλλιεργούν τον ουρανό για να εμψυχώσουν και να οδηγήσουν… με αυτήν τη σκέψη δανείζομαι το ποίημα- σονέττο του Ληξουριώτη στοχαστή –ποιητή, Ανδρέα Λασκαράτου για το σεισμό του 1886, που έπληξε το Ληξούρι άσχημα.

«Σείρ’ τε στίχοι μου, δεν είν’ καταισχύνη,
Διακονέψ’τε και σεις καμμιά δεκάρα
Από τη σπλαγχνική νοημοσύνη,
Που βέβαια θαν’ αισθάνεται τρομάρα.

Στο ξαφνικό, και στη μεγάλη οδύνη
Του φρικώδη σεισμού, και στη λαχτάρα.
Δύστυχοι! Τι νυχτιά για σας εκείνη!

Τι φρίκη, τι απορπιά, τι αραχνιασμάρα!
Και ποια βοήθεια ήθελε μπορέσει
Ν ‘ ανακουφίση τα υποφέρματά σας;

Στες αγκάλες σας ποιος να ξαναθέση
Τα πλακωμένα δύστυχα παιδιά σας;
Μα, με το λίγο που κ’ εμείς μπορούμε
Σας λέμε πως , στον πόνο σας, πονούμε».