Όπου υπάρχεις εσύ εκεί αρχίζει η θάλασσα, όπου πατάς ανοίγει ένας δρόμος πλατύς να βαδίσω στα χνάρια σου με όλο το φως του καλοκαιριού στα μάτια και τη δροσιά του πρωινού στην όψη.

Μιλάς με το φύσημα του αέρα.

Ο ήχος μπερδεύεται στις φιλοσοφίες των δέντρων, ακούγεται κάτι σαν προσευχή ανάμεσα στα κύματα, είναι τα λόγια που έρχονται το ένα μετά από το άλλο σιγανά και ταπεινά στην καυτή άμμο να βρουν παρηγοριά.

Όπου υπάρχεις εσύ εκεί αρχίζει η θάλασσα, όπου υπάρχεις εσύ γεννιέται ο κόσμος όπου αγγίξει το βλέμμα σου γεννιέται ο έρωτας.

Παναγιώτης Τζαννετάτος